Έσχατος Παπαδάκος…..

Έσχατος Παπαδάκος…..

( βασισμένο στον βίο, του Π.Δημήτρη Γκαγκαστάθη . Έκδοση

Ορθόδοξος Κυψέλη)

 

Έσχατον, όρισε εαυτόν

ο Θείος, Παπαδάκος

και   απλόχερα  ευωδίαζε

στην Τράπεζα, ο παράδεισος….

 

Τα γράμματα δεν έμαθε

πίσω απ, τα θρανία,

μα του έδειξε, η καρδία του

θαύματα και σημεία….

 

Ρωτούσε τα ανεξήγητα

άλλοι να ερμηνεύσουν,

μα αυτοί ζητούσανε  ευχή

να έχουν να ειρηνεύσουν….

 

Εφραίμ και Αμφιλόχιος

Φιλόθεος και άλλοι,

αυτή ήταν η ομήγυρης,

ποια θα μπορούσε, άλλη…

 

Η αγάπη καλά φώλιασε

στην αγαθή καρδία,

και έφερε η απλότητα

τα τάλαντα , τα θεία….

 

Νυχθημερόν  για εργόχειρον

είχε , την προσευχή

και είχε , ως αντίδωρον

τη Θεία  προσοχή….

 

Ακοίμητος και αεικίνητος

φρουρός στο ποίμνιο του,

γνήσιος θείος  λειτουργός,

πιστός, εις τον Θεόν του…

 

Αγάπης  άλτης, ο απλός

Θεού , μα και ανθρώπων

και ανταποδίδει ο Ύψιστος

καρπούς, των τόσων κόπων …

 

Της Χάριτος τα τάλαντα

ο Πλάστης θα του δώσει,

για να ζητούμε οι ευτελείς

στου θάρρους μας την πτώση…

 

Καπνός στην Άγια Τράπεζα

και ευωδία, μεγάλη….

Κρότος και άλλα θαυμαστά

που φέρνουν μέθη- ζάλη..

 

Οι άγγελοι έστηναν χορό

στην θεία λειτουργία

και στην Μεγάλη Είσοδο,

Θεία , είχε συνοδεία…

 

Το Μύρο , έρεε ποταμός

σαν λειτουργούσε τα Άγια.

Σείονταν τα βημόθυρα

καντήλια- μανουάλια….

 

Πρόγραμμα στα λειτουργικά

θα ορίσει , με αγάπη

και η νύκτα πάντα σύμμαχος,

να διώκει τον σατράπη…

 

Υπομονήν  Ιώβειον,

είχε στις κακουχίες.

Την πίστη δεν αρνήθηκε

παρά τις δυσκολίες…

 

Αργύρια  του έταξαν πολλά

που θα άλλαζε η ζωή του.

Πίσω τα εύκολα , άφησε

είχε Θεόν μαζί του…..

 

Οι Ταξιάρχες, σύμμαχοι

φρουροί και αρωγή του,

και  εξόχως η Παντάνασσα,

Σκέπη –καταφυγή του….

 

Βροχή οι σφαίρες προσπερνούν

το άγιο κορμί του

θεία πανοπλία, φύλαξε

ξανά την κεφαλή του….

 

Τρέχει χτυπά το σήμαντρο

να αρχίσει η αγρυπνία..

Χίλια σαρανταλείτουργα

είναι για αυτόν πενία…..

 

Με θράσος, θαύμα τους  ζητά

και αυτοί το δίδουν πάλι.

Αυτή είναι η πίστη μας,

ποία ,  θα μπορούσε  άλλη….

 

Υπερφυή και εξαίσια

απλόχερα του δίδουν.

Είναι η πίστη ζωντανή

ποτέ δεν τον προδίδουν…

 

Ούτε ο Άγιος Γεώργιος

χατίρι θα χαλάσει.

Ξανά θα φέρει το νερό,

στης προσευχής τη φράση….

 

Φεύγουν τα μαύρα σύννεφα

η μπόρα , το χαλάζι.

Πέφτουν στα άγονα χώματα,

κανείς να μην τρομάζει…

 

Εκστατικοί οι Βάτραχοι

ακούν την ψαλμωδία,

του Πλάστη, είναι πλάσματα

και αυτά, δημιουργία….

 

Τρέμουν  στην τόση προσευχή

οι δαίμονες, αφρίζουν,

μα με σημείο του σταυρού

ούτε την τρίχα, αγγίζουν..

 

Στα εκκλησάκια σαν βαδίζει

την ευχή θα ψιθυρίζει.

Χαίρε , Κεχαριτωμένη

και η ευωδία, δεδομένη….

 

Μα θέλησε ο Πλαστουργός

να δώσει ευκαιρία

να δοξαστεί, με ασθένεια

που δίδει ευλογία…

 

θα δείξει ο Νεκτάριος

που είναι το κακό,

στο τέκνον που είναι σύμμαχος

με το Δημιουργό….

 

Και απόθεσε  , σε εκείνο

στέφανον, από καρκίνο.

Το είδε όμως ευκαιρία

να δοξάζει, κατ, ιδίαν…

 

Δεν θα διώξει πέρα, ο πόνος

της ευχής, την  χορωδία….

Η χαρά, είχε φωλιάσει

και η ειρήνη , στην καρδία.

 

Τι καρπόν, το Άγιο Πνεύμα,

δίδει, δίχως τα βιβλία…

Μαρτυρία έχεις, ζώσα

για την Θεία, επαγγελία…

 

Δίδαξε, ευχή και αγάπη

και υπομονής, το δάκρυ…

Τώρα εις τους ουρανούς

πλέον  πρεσβεύει , για πολλούς….

 

Πάτερ , Όσιε την ευχή Σου,

και στην άγια προσευχή Σου,

ρίξε και εμένα δάκρυ

στου Παράδεισου, την άκρη….

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής