Φωτισμένη θέληση

Μιχαήλ Ζένιου

 

Γιατί στο δύσβατο στρατί

που τώρα περπατάω

να μη νοιώθουν τα πόδια μου

τ’ αγκάθια που πατάω;

 

Γιατί σαν μου προσφέρουνε

πρόσκαιρες ηδονές

τα μάτια μου να στρέφονται

προς τις βουνοκορφές;

 

Γιατί στα τόσα εμπόδια

που βρίσκονται μπροστά μου

σαν ανυπέρβλητα βουνά

δεν δειλιά η καρδιά μου;

 

Γιατί; Μα πώς τον ξέχασα

τον θησαυρό εντός μου

τη φωτισμένη θέληση

που μου’ δωσε ο Θεός μου!