Ο εχθρός με το αγγελικό πρόσωπο

Δεν υπάρχει χειρότερο αίσθημα από αυτό που σε καταλαμβάνει όταν βλέπεις τον εχθρό να εισβάλλει ακάθεκτος στον κήπο σου και ακούς μια ψυχούλα να λέει «Μα είναι τόσο όμορφα τα καημένα, γιατί θέλεις να τα καταστρέψεις;»

Ο συγκεκριμένος εχθρός ήρθε από τη Νότιο Αφρική. Το επίσημό του όνομα είναι Oxalis pes-caprae, μα εμείς το γνωρίζουμε ως ξινήθρα. Αν κοιτάξετε γύρω σας τέτοια εποχή θα δείτε τους αγρούς και τους κήπους πλημμυρισμένους από το πικροκίτρινο φωτεινό χρώμα τους που βγάζει μάτι. Είπε κανείς ότι ο εχθρός πρέπει να είναι άσκημος; Αντίθετα, όσο πιο ελκυστικός τόσο πιο επικίνδυνος… τόσο μας προτρέπει να αναβάλλουμε την αντεπίθεση. «Θα τα αφήσω πρώτα να ανθίσουν, τώρα που ο κήπος δεν έχει πολύ χρώμα και μετά τα βγάζω,» μου είπε μια φίλη μου τελευταία. Τι να της πείς; Ότι έτσι και ανθίσουν θα σκορπίσουν τους σπόρους τους ακόμα πιο μακριά και άντε μετά να κάνεις καλά!
Νομίζει ότι υπερβάλλεις.

Γιατί τόσο μένος; Θα σας πω γιατί. Γιατί ξαπλώνεται παντού και υπόγεια και εναέρια κλέβοντας την υγρασία και τις θρεπτικές ουσίες από τα ιθαγενή άγρια φυτά και τα χαϊδεμένα ήμερα που με τόση αγάπη γαλουχείτε… πνίγοντας και εξαφανίζοντας κάθε άλλο είδος. Ανεξέλεγκτα, τα «χαριτωμένα» αυτά λουλουδάκια σε μερικά χρόνια μπορούν να ερημώσουν ένα τοπίο. Μεγάλες εκτάσεις ανά τον κόσμο χάνουν καθημερινά την βιοποικιλότητα τους χάρις σε τέτοιους όμορφους εισβολείς που αρχικά καλωσορίστηκαν.

Γι αυτόν τον συγκριμένο εχθρό, τουλάχιστο στη μικρή κλίμακα του χώρου που ελέγχουμε, κάτι μπορούμε να κάνουμε. Πολλοί μας λένε ότι την ξινήθρα είναι αδύνατον τα την εξαφανίσεις.
Δύσκολο ναι, αδύνατον όχι. Ο λόγος που το λένε είναι γιατί κάθε φυτό, εκτός από τους σπόρους που σκορπίζει με τον άνεμο, παράγει μικροσκοπικούς υπόγειους βολβούς σχεδόν αόρατους.
Εμείς που δεν πιστεύουμε στη χρήση χημικών που μολύνουν το χώμα έχουμε έναν μόνο τρόπο να πολεμήσουμε το κακό: Να ξεριζώνουμε τα φυτά πριν προλάβουν να δέσουν σπόρο. Μπορεί να μένουν στο χώμα μερικοί από τους μικρούς βολβούς αλλά οι πιο πολλοί θα βγουν.

Τώρα είναι καλή εποχή γιατί το χώμα είναι ακόμα υγρό και ελαφρύ από τις βροχές του χειμώνα και το ξερίζωμα είναι εύκολο. Επίσης επιτρέπονται οι φωτιές και μπορούμε να τα κάψουμε. Αυτό είναι απαραίτητο. Δεν πρέπει επ ουδενί λόγο να μπουν στο κόμποστ. Αν το κάνουμε αυτό συστηματικά κάθε χρόνο το κακό μειώνεται κατά πολύ, τουλάχιστον στον περιορισμένο χώρο του κήπου μας.
Στο ευρύτερο τοπίο δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα…
της Καλής Δοξιάδη
Πηγή:  bostanistas.gr