Είπε Γέρων Περί Πνευματικής Ζωής και Μετάνοιας…(2)

(Βασισμένο σε λόγους του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

 

Ήρθε και πρέπει μόνιμα

η Χάρις , συντροφία,

να παραμείνει η σωστική

και είναι  η χαρά κρυφία..

 

Εμείς δεν ακουμπήσαμε

σε τούτα εδώ τα μέτρα.

Άρχισε ευθύς προσπάθειες,

τόσα υπάρχουν , ((δέντρα))..

 

Κοίταξε πλάι σου για να βρεις

μύριες είναι οι οάσεις….

Σπεύσε τενίον να δροσιστείς,

το τρένο, να μη χάσεις….

 

Την πείρα ας αντιγράψουμε

και γνώμες των Πατέρων,

θέλει όμως τούτο, προσοχή

μην κλαίμε, εκ των υστέρων…

 

Είναι αδελφοί  ότι η αποταγή

για κάποιους αναγκαία.

Αυτούς που η χάρις κάλεσε,

να πολεμούν, παρέα…….

 

Αυτό  μας δίδαξε ο Χριστός

και  αυτόν , θα μιμηθούμε.

Ας βλέπουνε οι αδαείς

τι άλλο, ποια να πούνε…

 

Φεύγοντας από τη  φθορά,

έρημος και  νηστεία ….

Ταπείνωση, του ακτήμονος

με προσευχή_ αγρυπνία …..

 

Και κέρδισες, ως ταπεινός

δώρον , την αοργησία

και ακουμπάς τον θρίαμβο,

 με νίκη – παρουσία….

 

Πρώτη βαθμίδα  η αποταγή,

μακριά  απ, τις αιτίες

που γέννησαν τις αφορμές,

για τόσες ανομίες…..

 

Στρέφεται η διάνοια

μετά από την πτώση,

στα πονηρά η ασθενής

και αυτό θα μας πληγώσει…

 

Και έρχεται η συνήθεια

κακό να μας προσθέσει,

μέσα στα τόσα σφάλματα

με πάθη θα μας δέσει…..

 

Είναι αυτά τυρρηνικά

τα άθλια, μεταπτωτικά,

μα θα έρθει η Χάρις, σωστικά

να μας ελευθερώσει…..

 

Φωτίζει  τότε τη ψυχή ,

μετάνοια της χαρίζει

και θείο φόβο να κρατά,

σε αυτό το μετερίζι….

 

Πείθεται τότε η ταπεινή

να μην επαναλάβει.

Λυπάται για τα σφάλματα

όταν φόβο , προβάλει…

 

Μετά απ, την αποταγή

σε στίβους  εγκρατείας,

θα πολεμάς , επί σταυρού

δια φιλοπονίας…..

 

Έχουν τα πάθη ρίζα τους

τέκνα την φιλαυτία

και  είναι μόνο αντίδοτο,

τούτη η φιλοπονία…

 

Κράτα το νουν σου σταθερά

ποτέ μην αμελήσεις.

Μη σκορπιστεί στα μάταια

χαρά , δε θα ακουμπήσεις…

 

Τότε ο νους με αναίδεια

επαινετή  και θάρρος,

το έλεος του  θα ζητά

και δεν τον σκιάζει, ο χάρος…

 

Διαγραφή ευθύς ζητά

των παλιών πταισμάτων

και η Χάρις, πένθος έφερε

δώρον, των αιτημάτων..

 

Τούτο, το δάκρυ, θα γεννά

σε όποιο κρατά, αρμονία

και θα ποθεί την αγκαλιά

του Πλάστη, την Αγία…

 

Εδώ πλησιάζει ο φωτισμός

και η αίσθηση του Θείου,

κράτησε την ταπείνωση

και συμβουλή, εμπείρου….

 

Πλημμύρα αγάπης  του Θεού

γεμίζει την καρδία

και ολόκληρο το τριμερές

και είναι η ψυχή, αρτία….

 

Εδώ αρχίζει η καθαρή

η προσευχή , στον Πλάστη

και ο φωτισμός δεν άργησε

στον νου, να έρθει άλτη…

 

Τούτη η κάθαρση

έφερε,  ψηλά τη θεωρία,

διόραση – προόραση

διάκριση, τη Θεία…

 

Νόμιμα ας αθλούμαστε

να θρονιαστεί, η Χάρις,

να ακούσουμε το αγαθέ,

((Σπεύσε δούλε ,να πάρεις))…..

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής.