Μετάνοια 3

14 Ιανουαρίου 2015

(Βασισμένο σε λόγους του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Πρόδωσε ο εγωισμός
του πλάστη την αγάπη,
στα κίβδηλα πιστεύοντας
λόγια , πρωταποστάτη….
Αυτού ,που θέλησε Θεός
να γίνει από κτίσμα
και παραπαίει, έκπτωτος
μόνο , από λάθος πείσμα….
Θέλησε ο αγνώμονας
χωρίς Θεό να γίνει,
ο ίδιος μέγας θεός
και έφερε αυτό , οδύνη….
Ευθύς το σώμα, απέκτησε
άχθος , μετά την πτώση
ροπήν να πράττει το κακό,
τον πόνο να ζυγώσει….
Και έδωσε η παναγάπη
εις το πλάσμα , μια ευκαιρία
να διαγράφει πεπραγμένα
με άκρατη , ελευθερία…
Δεν είναι τούτη αρετή
ή αρετολογία,
παράγγελμα ή προσταγή
που γράφουν τα βιβλία,
αλλά, δώρον ουράνιο
που έδωσε στα τεκνία,
η παναγάπη του Θεού,
η ασύγκριτος- τελεία….
Μετάνοια την ονόμασε
οδόν , προς σωτηρία
και τρόπος να διαγραφεί,
του βίου η μωρία….
Έγινε η πτώση, πρακτικά
και πρακτικά θα πρέπει,
να γίνει η ανάβαση,
στην ((κορυφή)) , που απέχει…
Εις τας ερήμους κλείστηκα
στα σπήλαια, στα κελία
και φόρεσα το ένδυμα
που απαιτούσε η χρεία.
Από τα αίτια μακριά
και με αυτομεμψία,
να βρω ψάχνω τα αίτια
που έφεραν δυστυχία..
Αυτό είναι μόνο πρόθεση
πίσω όλα να τα αφήσεις,
αλλά το μόνο δεν είναι,
που θα το προσπαθήσεις….
Είναι στα αλήθεια μοναχός,
όποιος φυλάει τον νουν του
και μόνος μέσα στους πολλούς,
ποθεί την προκοπήν του…
Να μην παλεύει το μυαλό
με μύριες τόσες πτώσεις,
που θα λυπείς τον Κύριο,
με ολέθριες επιπτώσεις….
Ως ένοχος ψάξε να βρεις,
αυτά που σε χωρίζουν,
από τον Πλάστη του παντός
να μην σε βασανίζουν…
Πόσα Εκείνον λύπησαν
μέσα στον άθλιο βίο,
πόσα μπορούσες να χαρείς
που θα έδιδαν βραβείο..
Το θέλημα να ταυτιστεί
με εκείνο του Σωτήρα,
που εις το σταυρό ανέβηκε,
για να επιστρέψει ελπίδα …..
Εδώ ο στίβος καθενός,
κελί και κλίμακα, ευτυχώς
που σε οδηγεί στον θρόνο,
και το διδάσκει πρακτικά,
ο Λυτρωτής, με πόνο…