Μετάνοια (2)

Μα έδωσε ο Πλαστουργός

οδόν, για να σωθούμε

την κάλεσε , μετάνοια

ποτέ, μη το ξεχνούμε…

Εξομολόγηση αδελφοί

και με ομολογία,

κατέκαψες στο διηνεκές,

τα άθλια σου, αρχεία…

Πέφτεις , ξανασηκώνεσαι

και πάλιν στην ευθεία,

σε βάζει ο Πανάγαθος,

αυτή , του Θεού , σοφία.

Είναι στο σώμα σύμφυτη,

την φύτεψε ο πλάστης,

όταν το πλάσμα, έφυγε

μακριά, ως μετανάστης..

Με αυτήν ξανά να προσπαθείς,

για την υιοθεσία

που απέρριψε , ο εγωισμός

και η άθλια, φιλαυτία…

Την κάλεσε, ο θεόφρονας

Γέρων, ως παναγάπη

και είναι νομίζω αντίδοτο,

στη λύσσα , του σατράπη…

Νόμισα ότι ξόφλησα

με ένα μόνο στοίχο

και πίστεψα πως διέγραψα

τόσα, με αυτό τον ήχο….

Έχω βουνά για να διαβώ

θάλασσες να περάσω,

να πάρεις τα ανείπωτα,

το τρένο να μην χάσω…

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής