Είπε Γέρων , Το Νόημα των Χριστουγέννων.(2)

(Βασισμένο σε λόγους , του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού)

 

Τον Κύριο ευχαριστώ

που μας καταξιώνει,

πάλιν τη Θεία κένωση,

τούτη η καρδία , βιώνει….

 

Ασύλληπτο -ακατάληπτο

τώρα και εις τους αιώνες,

Θεός να γίνει σαν και εμάς

το γένος για σώνει …

 

Βρίσκεις εις στον αληθινό  Θεό

δυο ιδιοτυπίες ,

τα  σύμπαντα που έφτιαξε,

μόνο με οδηγίες…

 

Και  δύναμη η συνεκτική

που φέρνει ισορροπία,

τα άπειρα τούτα σύμπαντα

να έχουν , αρμονία……

 

Δίδει ακόμη, εντολές

το κτίσμα να εξαρτάται

και έτσι να υπάρχει η συνοχή,

το πλάσμα, μην πλανάται……

Είπε να είσαι  υπήκοος,

μην γεύεστε  το ξύλο,

δικός σας ο παράδεισος

η θάλασσα και ο ήλιος…

 

Ο διάβολος καραδοκεί

θέλει να τον πλανέψει,

να γκρεμιστεί, όπως και αυτός

το πλάσμα θα γυρέψει…

 

Πείθει και  χάνεται ο Αδάμ,

γεύεται ανομία,

η Χάρις αποσύρεται

και η θεία οικονομία…..

 

Εξόριστος , μες, την φθορά

τον πόνο και το θρήνο,

έξω απ, τον παράδεισο

δεν βλέπει , πλέον Εκείνο….

Η παναγάπη , όμως ξανά

μέσα εις τη μορφή της, 

άλλη θα δείξει μια φορά

την θεοειδή πτυχή  της…

 

Αντί να φτιάξει στην στιγμή

άλλο, με λίγο χώμα,

αποφασίζει πρακτικά

να σώσει αυτό το πτώμα……

 

Φύση φοράει στον Υιό

γιατί αγαπάει το κτίσμα,

και γίνεται θεάνθρωπος,

στου Εωσφόρου πείσμα…

 

Το τίμημα της ενοχής,

μόνος να το πληρώνει,

και μέσω ,ανθρώπων , υγιών

το γένος ξεπληρώνει….

 

Από το σπέρμα του Αβραάμ

θα γεννηθεί μια Κόρη,

και έτσι ξεπλένεται η ντροπή,

απ, τον Αδάμ , ακόμη…..

 

Από τους στείρους τους γονείς

γενάτε  κοριτσάκι ,

στα Άγια αφιερώνεται

το Άγιο το παιδάκι….

 

Μέχρι τα δεκαέξι της

ο ήλιος δεν την βλέπει

και Άγγελος , απ, ουρανού

αυτήν θα επιβλέπει….

 

Αρχάγγελος θα υποκλιθεί

εμπρός σε αυτή την κόρη,

ευαγγελίζεται, η Μαριάμ

και όλη η πλάση , χαίρει….

 

Δούλη , θα δείξει υπακοή

και επενεργεί το Πνεύμα,

και έγινε με υποταγή,

Μάνα, με ένα νεύμα….

 

Χωρίς τους πόνους , προσπερνά

εννέα τόσους μήνες,

Θεάνθρωπο κυοφορεί,

δεν είναι , όπως εκείνες…

 

Και έρχεται το πλήρωμα

σύντομα αυτού του χρόνου

βαδίζουν , προς την Βηθλεέμ

ως προσταγή, του νόμου…

 

Δεν βρήκαν τόπο, να διαβούν

την παγωμένη νύκτα

και στην  σπηλιά, με τα αρνιά

γράφεται , η  ((Άγια Νύκτα))…..

 

Άγγελος, από ουρανού,

φωτίζει τους Ποιμένες,

κάπου κοντά είναι ο Θεός,

θα ηχήσουν οι φλογέρες…

 

Τα βάθη της Ανατολής

το κέντρο της μαγείας,  

το Πνεύμα επισκέφτηκε

της μακρινής  Περσίας…..

 

Αστέρι υπερφυσικό

τους μάγους θα οδηγήσει,

εδώ γεννιέται Βασιλεύς,

το Πνεύμα , θα φωτίσει..

 

Σμύρνα, Λιβάνι και χρυσό

φέρουν αυτή την ώρα,

προάγγελος στα πάθη του,

του Βασιλέα, δώρα….

 

Παμπόνηρος ο αιμοσταγής,

ο άφρονας ο Ηρώδης

θα τους καλέσει να του πουν,

που είναι ο Υιός της Κόρης…

 

Άγγελος , από ουρανού

αλλού τους κατευθύνει

και σφάζει τόσα , νήπια

όσα, η Πρόνοια αφήνει….

 

Και αρχίζουν  τότε οι Μάρτυρες

να διακοσμούν τα ουράνια

και ο Πλάστης εις την κεφαλή,

 βάζει, σε αυτούς  στεφάνια……

 

Η Μάνα σκέπει το παιδί

μέχρι να φανερώσει,

τη θεϊκή τη δύναμη,

ποιος,  να αποτυπώσει…

 

Και όταν αποκαλύπτεται

τρέμουν στη δύναμή του,

μύριοι Εβραίοι, φθόνησαν

τη δόξα τη δική του….

 

Πήρε μια χούφτα  αγράμματους

και έκανε , μαθητές του

και ήρθε η πεντηκοστή

επί τις  κεφαλές τους…

 

Εν ήδη, πύρινων γλωσσών

φωτίζει νουν και πνεύμα

και έγιναν καθ, ομοίωση

και πάλιν με ένα νεύμα…

 

Το πυρ ανοίγει τους κρουνούς

όλης της πανσοφίας

και υπάρχουν αναρίθμητοι,

τούτης της ευλογίας….

 

Τα αίτια, πίσω άφησε

και πήγε , στις ερήμους,

πίσω αφήνει πρακτικά

τους πειρασμούς , εκείνους…

 

 

Μέρες σαράντα κράτησε

μακριά, τη δίψα- πείνα,

και τη νηστεία δίδαξε

στα τέκνα, όλα εκείνα…

 

Δίδαξε την υπακοή,

προς τον Θεόν Πατέρα.

Σον πειρασμό , δε λύγισε

τον έδιωξε πιο πέρα…

 

Με ταπεινό το φρόνημα

ύπαγε οπίσω, δράκε,

θα πει εις τον μισόκαλο

εδώ δεν προσπερνάτε….

 

Τα εργαλεία  κατέστρεψε

για πάντα της φθοράς

και μέσω της μετάνοιας,

έδωσε αυτός σε μας….

 

Το δρόμο της επιστροφής

εις την θεοειδεία,

μας  δίδαξε , ο ίδιος

που σκέπει τα παιδία…..

 

Πήραμε την ταυτότητα

από το βάπτισμά μας

και είναι η επιστροφή,

στα χέρια τα δικά μας…

 

Εμείς που αποφασίσαμε

να αφήσουμε τις πόλεις,

αφήσαμε τα αίτια,

τις ανομίες , όλες…

 

Το νου βρήκε ο διάβολος

αρένα για αμαρτία,

φύλαξε άτρωτο  τον νουν

και είσαι σε οδόν ευθεία….

 

Με βάση τα απαραίτητα

κινήσου εις το βίο.

Λίγο φαΐ και ένδυμα

και σκέπη για το κρύο….

 

Χωρίς την ηττοπάθεια

διώξε τον πειρασμό

και βάδισες ολοταχώς

τέκνον , εις αγιασμό….

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής..