Έκφραση μοναχικής εμπειρίας Ανθολόγιο αποσπασμάτων επιστολών εκ του βιβλίου Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

10 Δεκεμβρίου 2014

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΓ Το δε ξύλον είναι παντός πάθους αλεξητήριον.

Ανθολόγιο αποσπασμάτων επιστολών εκ του βιβλίου

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΓ

Το δε ξύλον είναι παντός πάθους αλεξητήριον.

Το δε ξυλον είναι παντός πάθους αλεξητήριον. (ΚΓ ).

Το δε ξύλον είναι παντός πάθους αλεξητήριον.

Όπου και οι δαίμονες το φοβούνται και φρίττουν, ορώντες τον άνθρωπον να τιμωρήται ως Μάρτυς δια του Χριστού την αγάπην.

Πότε και πότε, όταν τα πάθη εγείρονται κατά της ψυχής και θέλουν να ρίξουν τον νουν, τον αναβάτην· όταν το κάθε πάθος εγείρει κεφαλήν, του δίδεις το σύνθημα: Σιώπα, πεφίμωσο! διότι θα δουλεύση η ράβδος!

Έρχεται, λόγου χάριν, ο λογισμός και σε θλίβει στην Εκκλησίαν: Διατί να ψάλλη πάλιν ο αδλεφός σου και όχι εσύ, κατά την σειράν; Συ του λέγεις·

-Προτιμώτερον να αναπαυθή ο αδελφός μου και όχι εγώ

Επιμένει ο λογισμός·

-Μα διατί, αφού αυτό είναι το δίκαιον κάι σωστόν;

Συ ειπέ του·

-Διάβολε, άφες με! Και βάλε τον νουν σου εις την “ευχήν”.

Εξεγείρεται ο πειράζων, πάει να σκάση·

-Μα όχι, διατί;

-Καλά, ειπέ του, καλά! Περίμενε ολίγον να σου πω το “διατί”!.

Και ευθύς προφασιζμόμενος έβγα της Εκκλησίας και σπεύσον εις το κελλί σου. Εκεί λάβε την ράβδον και ειπέ με θυμόν: Να το “διατί” σου, διάβολε! αυτό είναι. Αυτό είναι το “δίκαιον”, όπου μου ζητείς. Λάβε το λοιπόν! Και, αφού τον πληγώσης εις το σώμα σου, τον καταγγέλλεις εις τον Χριστόν ως αίτιον του πόνου σου. Φεύγει, φρίττων ο δαίμων, έρχεται ο Χριστός, γεμίζει παράκλησιν, ελαφρώνει το πάθος και μανθάνεις την τέχνην πως να νικάς.

Σε κυριεύει ο ύπνος; Πάταξον την αμέλειαν.

Σε ταράσσει ο θυμός; Σύντριψον τον εγωϊσμόν.

Σε πικραίνει η μνησικακία, ο φθόνος; Τα όμοια.

Δεν σου αρέσει το φαγητόν; Επίσης.

Εγείρεται ο πόλεμος της σαρκός; Εξεγέρθητι ως δυνατός και πολέμησον τους εχθρούς σου.

Και εν γένει, όπου το σώμα και ο λογισμός θα ζητήσουν το “δικαίωμα” και το “διατί”, η λύσις είναι η ράβδος.

-Η θα ζήσω μίαν ώραν καθώς θέλεις Χριστέ μου, η ας μη υπάρχω εις αυτήν την ζωήν.

Έτσι κλαίεις, θρηνείς, και έρχεται το έλεος του Κυρίου. Ησυχάζουν τα πάθη και ειρηνεύεις με τον εαυτόν σου, με τον Θεόν και με όλην την κτίσιν. Καταπίπτει το σώμα με όλα του τα φρονήματα, και τότε πλέον δεν θέλει ξύλο, αφού έμαθε να υποτάσσεται εις το πνεύμα.