Προσευχή για τους άφρακτους κήπους

 

 

π.Ανδρέας Κονάνος

Σάββατο βράδυ.

Είδα ένα ζευγάρι στο Χαλάνδρι.
Μια κοπέλα όμορφη, με το αγόρι της.
Πάρκαραν, και βγήκαν απ’ το αυτοκίνητο, για να διασκεδάσουν.
Είδα την κοπέλα και το ντύσιμό της.
Έκανε ψύχρα το βράδυ, μα αυτή φορούσε τόσο λίγα.
Κι αναρωτήθηκα αν βγήκε για να πει “ανήκω στον καλό μου” ή κάτι σαν “περάστε κόσμε”!!!
Κι ήθελα να της πω:
Ρε κοπελιά μου όμορφη, η σχέση θέλει και λίγη περιφρούρηση.
Κάτι σα “φράχτη”, μη σου κλέψουν (τα ξένα βλέμματα, αγγίγματα ή λογισμοί) τα τριαντάφυλλα, και μείνουν μόνο αγκάθια να τρυπούν του ευαίσθητου αγοριού σου την καρδιά.
Υπάρχει κι η ζήλεια, κι η ανασφάλεια κι αυτό που στη σχέση λέγεται “αποκλειστικότητα”.
Αποφάσισε σε ποιον θες ν’ ανήκεις. Και δείξε το μετά, λίγο πιο έμπρακτα.

Υποστήριξε την αγάπη σου.

Ο άλλος κλονίζεται.

Γεμίζει αμφιβολίες.

Μα το φανάρι έδειξε πράσινο.

Έβαλα πρώτη κι έφυγα.
Κι ένιωθα τι δύσκολο είναι να κρατιέται μια σχέση θερμή, ζωντανή και σίγουρη, με διάρκεια.
Όλα παίζονται. Ανά πάσα στιγμή.

 

Κύριε, Ιησού, Χριστέ…
Μήπως όλα αυτά είναι κοσμικά και χαμηλά και δε σ’ αγγίζουνε Εσένα;
Έχεις άραγε κάποια εμπλοκή σ’ όλο αυτό το σκηνικό, Εσύ;…
Μπορείς κάτι να πεις, κάτι να κάνεις, κάτι να δώσεις;
Αν ναι, κάνε το.

 

Ιησού μου,
στις καρδιές των νέων
με τα όμορφα τριαντάφυλλα,
γίνε Φράκτης!

 

 

Πηγή: enorion.blogspot.gr