Κλίμαξ 18

( Βασισμένο σε κείμενα του Ιερομ. Κλεόπα Ηλιέ, Περί  φιλαργυρίας)

 

Πόσα αλήθεια  να θρηνεί

έχει,  ετούτη,η φύση.

Ποιος ποιητής να απαριθμεί

μπορεί, σε αυτή την κτίση….

 

Πάθη που πέρα , απ, το θεό

σε σέρνουν , εις τα βάθη

έξω απ το θείο θέλημα

και έχεις τόσα, πάθει….

 

Νόμισες, ότι πέτυχες

τη θεία βασιλεία,

μα ξέχασες, πως στην καρδιά

έχεις,  φιλαργυρία….

 

Μέσα σε πολλές προφάσεις

αγνοείς, εν πολύς, τη χρεία

και  στοιβάζεις, ο καημένος

δήθεν , για τα γερατεία…..

 

Δεν σκέφτηκες τις εντολές

που έδωσε ο Πλάστης

και ζεις μέσα στις μέριμνες,

ως άθλιος , μετανάστης…

 

Ξέχασες την παναγάπη

που φροντίζει τα μεγάλα

και ως άπιστος , προβλέπεις,

τους λιμούς και τόσα, άλλα…..

 

Με χίλια δύο τεχνάσματα

βραβεύεις τη μωρία

και προσκυνάς τα είδωλα,

με τη  φιλαργυρία,

 

 

Το πάθος τούτο χείριστο

είναι , να το γνωρίζεις,

έχεις προστάτη το Χριστό

και εις αυτόν, να ελπίζεις..

 

Μίση και φθόνους , προκαλεί

μα και μνησικακία……

Οργή και λύπη μόνιμα

στολίζουν την καρδία….

 

Η αγάπη λιποτάκτησε

μέσα απ, την  καρδία,

μοιραίως το σώμα ακολουθεί ,

μια βέβαια, κηδεία….

 

Οποίος αγάπη, απέκτησε

τα χρήματα σκορπάει.

Για όλους έχει ο Θεός,

αυτό, δεν το ξεχνάει…

 

Τις αμαρτίες του, πενθεί

το σώμα δεν το μέλλει,

μακριά από τις μέριμνες,

η προσευχή είναι μέλι……

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής.