Κλίμαξ 17
14 Οκτωβρίου 2014
( βασισμένο σε κείμενα του Ιερομ. Κλεόπα Ηλιέ, Περί Γαστριμαργίας )
Φωνάζει η κοιλία σου
πως τη μαστίζει, η φτώχια.
Με πείνα υποκρίνεται
και ας έχει φάει , τόσα…..
Είναι απάτη των ματιών
αυτών που δε, χορταίνουν.
Τα σύμπαντα ζητά η κοιλιά
και αυτά, δεν προλαβαίνουν…
Ο δούλος θέλει φαγητά
το σώμα , να γεμίσει.
Άλλα , το τέκνον του θεού,
άνωθεν , θα ζητήσει….
Χαρίσματα από ουρανού
έλεος, στην κρίση του Θεού.
Μακριά από την οδύνη
που φέρνει , η αισχύνη…..
Η θλίψη της κοιλίας σου,
καρπό θα δώσει, αγνείας.
Και ο χορτασμός σου χάρισε,
τεκνίον, την πορνεία.
Εξήρανε ο χορτασμός
κάθε πηγή, δακρύων.
Εικόνες πλέον ακάθαρτες
θα έχεις, ως βραβείον…
Της φύσεως είναι, βιαστής
κατά , Θεόν , ο νηστευτής,
Ανοίγει ευθύς τη θύρα
για τα ουράνια , εκείνα……
Περιτομή των ηδονών
του λάρυγγα, των οδυνών.
Των σαρκικών πυρώσεων,
των πολλαπλών των πτώσεων…
Τον ((εχθρό)), σαν υποτάξει
πλέον τον νουν, θα το φυλάξει…
φωτίζεται λαμπρά η ψυχή
και καθαρίζει, η προσευχή.
Αφορμή της ησυχίας
και φρουρός , υπάκουης.
Τέρμα της πολυλογίας
και καρπός της συντριβής…
Την χαρά αυτή θα φέρει
και τον ύπνον, ελαφρό.
Τώρα απέκτησες ως άλτης
ταπεινόν , τον στεναγμό…,
Πρόξενος της απαθείας,
άφεσης αμαρτημάτων.
Χαίρει το κορμί σου , υγείας
μέσω , Θείων νοημάτων…
Πύλη της κατανύξεως,
του παραδείσου θύρα..
Το ξέρουνε οι νηστευτές
και όσοι , Θεέ μου, σε είδαν….
Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής.
