Κλίμαξ (16)

(Βασισμένο σε κείμενο του    του Ιερομ. Κλεόπα Ηλιέ  περί Αγνείας)

 

Όσο ανεβαίνω τα σκαλιά

φλέγεται η καρδία,

έχω ,βουνά για να διαβώ

μέχρι την σωτηρία…….

 

Είμαι ακόμα στην αρχή

είναι μακριά το τέρμα,

εάν θέλει Εκείνος θα γίνει,

φθάνει  μισό του νεύμα…..

 

Έπλασε σώμα  ο Θεός

και έδωσε την Εικόνα,

να γίνουμε και εμείς Θεοί,

με θέληση και αγώνα….

 

Η  Σωφροσύνη κορωνίς

είναι των αρετών

και την αγνεία κέρδισες,

με θείον δανεισμό…

 

Δεν είναι εύκολο κανείς

τη φύση να νικήσει,

υπάρχει όμως ο Θεός

που θα σε βοηθήσει…

 

Απάρνηση της  φύσεως

με δύναμη ουράνια,

κοίταξε πόσοι αθλητές,

θεία, φέρουν στεφάνια….

 

Τα μέλη τούτου  του φθαρτού

σώματος να υποτάξεις,

εις την ψυχή που ανέλαβες

εσύ να διαφυλάξεις…

 

Έτσι τον στέφανο του αγνού

θα λάβεις σαν βραβείο,

και είναι αυτή των αρετών

πολύτιμο, ταμείον….

 

Αγνεία  σημαίνει απόκτηση

της ασωμάτου φύσης,

σημαίνει οίκος του Χριστού

και είθε να  αποκτήσεις….

 

Είναι η πάλη του φθαρτού,

με σώμα  Αγγελικό,

Ο έρωτας που νίκησε.

το πύρ, το παρανοϊκό……

 

Με σύμμαχο την φύση μας

δαίμονες της πορνείας,

προφάσεις , περηφάνια,

πηγές  δικαιολογίας….

 

Κατάκριση και φαγητά

και εύλογες αιτίες,

άνισες πάλες, προφανώς

που φέρνουν δυσκολίες….

 

Τη θέα, όποιας ηδονής

άλλαξε, με το κάλλος

που εκπέμπει ο Κύριος ο θεός,

ποίος θα μπορούσε άλλος….

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής