Ο φιλάνθρωπος Θεός και οι φιλόθεοι χριστιανοί
23 Σεπτεμβρίου 2014
Το λέμε και το επαναλαμβάνουμε πολλές φορές ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος, δηλαδή αγαπάει ιδιαίτερα τον άνθρωπο. Η στοργική πατρική αγάπη Του προς τον άνθρωπο μοιάζει με τη φωτιά που συνεχώς θερμαίνει και με το φως που συνεχώς φωτίζει. Είναι ο Θεός ο μόνος φιλάνθρωπος και ο μόνος αγαθός (βλ. Ματθ. ιθ 17).
Παρά την καλή και επίμονη προσπάθειά μας να συλλάβουμε αυτό με το νου μας, αδυνατούμε να το κατανοήσουμε σε ολόκληρο το βάθος και το πλάτος. Στηριζόμενοι όμως στην πληροφορία που μας δίνει ο θείος λόγος Του, βεβαιωνόμαστε ότι η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο είναι αλήθεια αδιάψευστη και γεγονός αναμφισβήτητο.
Από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας φανερώνεται η ιδιαίτερη θεϊκή φροντίδα Του για μας τα πλάσματά Του. Για τα άλλα δημιουργήματα αρκούσε η προσταγή: «Γενηθήτω»! Εμάς όμως μας έπλασε με ξεχωριστή φροντίδα. Ο εν Τριάδι Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, τρόπον τινά συσκέπτονται προκειμένου να δημιουργήσουν τον άνθρωπο. «Ποιήσωμεν άνθρωπον», παρουσιάζεται στη Γραφή να λέει ο Θεός (Γεν. α 26). Η ιδιαιτερότητα της δημιουργίας του ανθρώπου φαίνεται και από το ότι είπε «ποιήσωμεν άνθρωπον κατ εἰκόνα ημετέραν και καθ ὁμοίωσιν». Έχουμε επομένως εμείς οι άνθρωποι επάνω μας βασιλική σφραγίδα, την εικόνα του Θεού.
Όμως αυτός ο τόσο τιμημένος από τον Δημιουργό του άνθρωπος, με την παράβαση της εντολής του Θεού, απομακρύνθηκε από τον Παράδεισο, και επακολούθησε η συνεχής πνευματική κατολίσθησή του: «Άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς» (Ψαλ. μη [48] 13). Αλλά και πάλι ο φιλάνθρωπος Θεός δεν εγκατέλειψε το αγαπημένο πλάσμα Του. Έστειλε τον μονογενή Του Υιό στον κόσμο να αναζητήσει τον πλανώμενο άνθρωπο και να τον επαναφέρει κοντά Του. Παρέδωσε σε θάνατο τον μονάκριβο Υιό Του, για να μη χαθεί σε αιώνιο θάνατο κάθε άνθρωπος που πιστεύει σ Αὐτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια (βλ. Ιω. γ 16-17). Ίδρυσε δε και την Εκκλησία Του, για να τρέφεται ο άνθρωπος με τη χάρη των ιερών Μυστηρίων της, προκειμένου να πετύχει τη σωτηρία.
Η φιλανθρωπία του Θεού μας φαίνεται ακόμη και από το ότι προνοεί για όλες τις ανάγκες του ανθρώπου. Δικός του είναι ο ήλιος, η σελήνη, τα άστρα, τα πάντα. Όλα στη διάθεσή μας. Από την αγάπη Του και από τα αγαθά Του ζούμε όλοι.
Αφού όμως ο Θεός είναι τόσο φιλάνθρωπος, οφείλει και ο καθένας από μας τους χριστιανούς να ανταποκριθεί στη φιλόστοργη πατρική αγάπη του Θεού. Και πως θα γίνει αυτό; Πρωτίστως με το να είναι φιλόθεος στη ζωή του. Να αγαπάει δηλαδή τον Θεό, να προσπαθεί να ανταποκρίνεται στην αγάπη Του με το να εφαρμόζει το θέλημά Του. «Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνός εστιν ο αγαπών με», είπε ο Κύριος (Ιω. ιδ 21).
Την αγάπη του προς τον Δημιουργό του θα τη δείξει ο πιστός και με την επικοινωνία του με Αυτόν. Οφείλει να έχει στραμμένο το νου του συνεχώς προς τον Θεό, ιδιαίτερα με την προσευχή. Η καρδιά του να βρίσκεται κοντά στον Κύριο και Θεό Του. Γι αὐτὸ πρέπει και να επιδιώκει να βρίσκεται στα ιερά σκηνώματα του Κυρίου, να συμμετέχει στη θεία Λατρεία και να γίνεται κοινωνός των αγίων και ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας μας.
Ο πιστός που αγαπάει ειλικρινά τον Θεό οφείλει ακόμη να αποστρέφεται τον κόσμο και όλα τα μάταια πράγματα του κόσμου. Τιμή, δόξα, πλούτος, ανέσεις, όλα γι αὐτὸν πρέπει να είναι μηδαμινά μπροστά στην αγάπη του Θεού. Διότι ο Θεός είναι ο πολύτιμος μαργαρίτης, μπροστά στον οποίο όλα τα άλλα έχουν ασήμαντη αξία. Μόνο κοντά Του και ενωμένος μαζί Του ο άνθρωπος βρίσκει τη μέγιστη τιμή, την άφθαρτη δόξα, τον ανεκτίμητο πλούτο και την πραγματική ανάπαυση. Τι άλλο έχω, κραύγασε κάποτε ο Ψαλμωδός, και τι υπάρχει για μένα στον ουρανό εκτός από Εσένα, Κύριε; Και τι άλλο θα ήταν ικανό να με θέλξει και να ελκύσει τη θέλησή μου πάνω στη γη; (Ψαλ. οβ [72] 25-26).
Ας προσπαθούμε λοιπόν και εμείς καθημερινά να ανταποκρινόμαστε στην αμέτρητη αγάπη και φιλανθρωπία του πανοικτίρμονος Θεού μας με μία φιλόθεη κατά πάντα ζωή. Ας το ζητούμε δε και με ολόθερμη ικεσία από τον ίδιο τον φιλάνθρωπο Σωτήρα και Λυτρωτή μας.
