Κλίμαξ (10)
15 Σεπτεμβρίου 2014
(Βασισμένο σε κείμενο του Αγίου Ιωάννη του Σιναίτη περί Θείου Φόβου…)
Εννέα έγραψα κλίμακες,
δια ευχών του , Σιναίτη,
μετρώ άλλες εικοσιτέσσερις ,
για να βρεθώ, στο ((σπίτι))……
Ένα- ένα το σκαλί
με δάκρυ το ανεβαίνω,
μα είμαι ο άθλιος , μακριά
αυτό καταλαβαίνω…
Έχει δυσβάστακτα η καρδιά
βάρη και τα σηκώνω
μα βλέποντας προς την κορυφή,
τον πόνο, δε βιώνω…
Μια προσευχή εις το Χριστό
κάνω με αυτό το στοίχο,
αφού η καρδία θέλησε ,
θείο , να ακούσει ήχο…
((Το χαίρε δούλε)), προσδοκά
να ακούσει, από τα ουράνια,
σαν πόθησε η κεφαλή,
του αθλητή στεφάνια….
Το έλεος σαν προσδοκώ
πάλι στα κείμενα κοιτώ
και ψηλαφώ, σοφία,
απ, τη Θεοσημεία…….
Παντάνασσα ευλογία μου
έρως και προσευχή μου,
πάλι σε έχω αρωγή
Γλυκεία Καταφυγή μου……
Παίρνω μολύβι και χαρτί
και γράφω αναρμοδίως,
το δέκατο , αυτό σκαλί
για να σωθώ, κυρίως….
Είναι από τις αρετές
θαρρώ η πιο μεγάλη
και αυτή που θα μας οδηγεί,
στου Πλάστη την αγκάλη…
Πηγή ζωής και Θησαυρός
και ρίζα της σοφίας,
δώρο Θεού στους εκλεκτούς
εις τας αγνάς καρδίας…..
Ας είναι η οδός διάσπαρτη
από τις δυσκολίες,
τη τεθλιμμένη την οδό,
στολίζουν οι φοβίες…..
Πατέρες ποθεινότατοι
και αδελφοί, δικοί μου
είναι ο φόβος του Θεού
τροφή και δύναμη μου….
Είναι αυτός που οδηγεί
πάντα, εις οδόν ευθεία,
τηρώντας μόνον εντολάς,
θα προσδοκάς τα Θεία…..
Είναι με αυτή την αρετή
που διέλαμψαν στον κόσμο ,
όσοι κατάφεραν στη γη,
βίον να ζήσουν , εύοσμο ….
Ο άγιοι και οι εκλεκτοί
που βάδισαν στο βίον,
τον είχαν πάντα εις νουν,
πριν λάβουν το βραβείον……..
Αρχή σοφίας θα μας πει
ο δίκαιος Σολόμωντας,
και τον γεννά η παραδοχή,
στην αθλιότητα μας
Των έργων των καλών αρχή
σπαθί δίκοπο , κόπτει
συνήθεις πανάθλιες
αυτό σαν ανακόπτει…
Είναι το βίωμα αυτό
της πίστεως το όπλο,
που φέρνει αγάπη στο Θεό
και εγώ , παντού, δηλώνω ….
(( Εκκλίνει πας από κακού))
από το Θείον φόβο,
Πανάγαθε δώσε σε εμέ
στίγμα , απ, εκείνο μόνο….
Και έχοντας πάντα εις το νουν
τη Θεία, τη μορφή Σου
με μια πράξη αγαθή,
θα τύχω την στοργή Σου….
Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής.
