Ο Γέρων Αγαθάγγελος

Άλλον γέροντα μέτοχον του θείου φόβου και εργάτην της αρετής γνήσιον, μας περιέγραψαν τον μακαριστόν Γέρο – Αγαθάγγελον, τον παλαιόν, ο οποίος και τον θάνατόν του προέβλεψεν ακριβέστατα. Ο γέρων αυτός είχε φιλίαν με τον επίσης ευλαβέστατον Γέρο-Μελέτιον, ο οποίος έζησεν εις την καλύβην του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου• ενάρετος και αυτός με πλήρη φόβον Θεού, ετίμησεν επαξίως την μοναχικήν κλήσιν και ιδιότητα, εις όλην του την ζωήν. Κάποτε δια τινα ασήμαντον αιτίαν εμειώθη η μεταξύ των φιλία και στενή επαφή, δι’ αρκετόν δε διάστημα δεν εδείκνυον τον πρώτον ζήλον της τόσης μεταξύ των πνευματικής αγάπης.

Μίαν ημέραν μετά το γεύμα εκάλεσε τον υποτακτικόν του ο Γέρο-Αγαθάγγελος και του λέγει: «Άφησε, παιδί μου, την εργασίαν σου και πήγαινε φώναξε τον Γέρο-Μελέτιον να έλθη να τον ιδώ να συγχωρηθώμεν διότι θα πεθάνω σήμερα». Όντως υπήγεν ο υποτακτικός, κατά τον λόγον του γέροντός του και εκάλεσε τον Γέρο-Μελέτιον, ο οποίος έσπευσεν αμέσως να συνάντηση τον γέροντα. Αφού αντήλλαξαν τον εν Χριστώ ασπασμόν, χαρούμενοι ωμίλησαν επ’ αρκετόν, γεφυρώνοντες ούτω το μικρόν χάσμα του παρελθόντος. Όταν εξήλθε ο Γέρο-Μελέτιος δια να φύγη, εύρε εις τον κήπον τον μαθητήν του γέροντος και του λέγει επιτακτικώς: «Άφησε, παιδί μου, την εργασίαν σου και πήγαινε στον γέροντά σου να πάρης την ευχήν του, διότι φεύγει και αν αργήσης δεν θα τον προλάβης». Όντως επήγεν ο υποτακτικός και μόλις του έδωκε την ευχήν και την συγχώρησιν ο γέρων, χαμογελών είπε: «Φεύγω, παιδί μου, στον Χριστόν μας που πόθησα από την νεαράν μου ηλικίαν και πρόσεχε την ζωήν σου, να έχης πάντοτε τον φόβον του Θεού».

Μετά την τελευταίαν αυτήν συμβουλήν προς τον μαθητήν του, παρέδωκεν εν ειρήνη το πνεύμα του εις τον Κύριον, ως ακριβώς είχε προβλέψει. Έμενον δε αυτοί οι μακάριοι εις την μικράν άνευ ναϋδρίου καλύβην, άνωθεν της πηγής του Ιακώβου.

ΠΗΓΗ : Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού (+), Οσίων Μορφών Αναμνήσεις, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 4, εκδ. Ι. Μ. Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.

 

 

Πηγή: tribonio.blogspot.gr