Γιατί;

Δεν είναι λίγες οι φορές, που κάποια δυσάρεστα γεγονότα μας επισκέπτονται, απρόσμενα και δυσβάστακτα ίσως κατά τη γνώμη μας. Και χωρίς καν να προβληματιστούμε, μήπως έχουν κάποιο σωτήριο μήνυμα να μας προσφέρουν, αβίαστα, επιπόλαια και με «ελαφρά τη καρδία» απευθυνόμαστε στον Πανάγαθο Θεό όχι για να μας φωτίσει το πώς θα αξιοποιήσουμε αυτό που η αγάπη του επιτρέπει, αλλά για να του παραπονεθούμε. Να του ζητήσουμε το λόγο, λέγοντας του «γιατί σε μένα Θεέ μου μια τόσο σκληρή δοκιμασία»;

Την απάντηση σ’ αυτού του είδους τη διαμαρτυρία μας τη δίνουν τα ποιήματα που ακολουθούν. Αν την αποδεχθούμε, αντί το γιατί θα του απευθύνουμε λόγους ευχαριστίας, για κάθε τέτοια ευκαιρία πνευματικής καλλιέργειας και εμπιστοσύνης στο άπειρο έλεός του, και στον ωκεανό της αγάπης του.

 

Μυστήρια η ζωή μας κλείνει.
Λίγες χαρές και φως μας δίνει.
Ελπίδες όνειρα τα σβήνει.
Μόνο ο Θεός ξέρει «γιατί».
Χωρίς απάντηση περνάνε.
Οι προσευχές φεύγουν και πάνε.
Καινούργιοι πειρασμοί κυλάνε.
Μόν’ ο Θεός ξέρει «γιατί».
Μια πάχνη όλα τα σκεπάζει.
Ο ανθός πεθαίνει μόλις σκάζει.
Ο θάνατος κάποιον αρπάζει.
Μόν’ ο Θεός ξέρει «γιατί».
Προσμένω κείνη την ημέρα,
που η αγάπη του Πατέρα
θα φανερώσει κάθε τι.
Τότε θα μάθω το «γιατί».
* * *
Για την θλίψη που σε βρήκε μη σε νοιάζει.
Είν’ ο Θεός σιμά σου και τη βλέπει.
Τάχα μπορείς να πεις πως δεν σου πρέπει;
Κι’ αν χύνεις δάκρυα, χονδρά διαμάντια
και ξεχειλά του πόνου το ποτήρι,
Αγάπης χέρι κρατά το κλαδευτήρι.
Για την θλίψη που σε βρήκε μη γογγύζεις.

Το κλαδεμένο κλήμα που δακρύζει κάνει σταφύλι κεχριμπάρι,
φέρνει χαρά που δεν μπορεί κανείς να σου την πάρει.

 

«ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΦΩΣ»

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

Πηγή:  pmeletios.com