Συγχώρεση

Συγχώρεση ζητώ ταπεινωμένος.

Ξέρω από ψηλά πού με κοιτάς,

νιώθεις χαρούμενος,

μα Είσαι και Λυπημένος,

που βλέπεις πώς κατάντησα εγώ

και το ανθρώπινο το γένος.

Δάκρυα μετάνοιας μα και χαράς,

από τα μάτια μου κυλάνε,

κι όλα μου φαίνεται

πως γύρω μου γελάνε.

Γελάνε και με προσκαλούν

πιο πάνω ν’ ανεβούμε,

με άλλα μάτια το κόσμο πια να δούμε.

Κι όσο ανεβαίνουμε

όλα πιο όμορφα τα βλέπω,

μικρά, ασήμαντα, μηδαμινά,

αλλά με μια παράξενη ομορφιά,

που τόσα χρόνια δεν μπόρεσα,

όχι μόνο να τη δω,

μα ούτε καν να τη φανταστώ.

Σ ευχαριστώ Θεέ μου πού δέχεσαι

την ταπεινή μου τη συγνώμη.

Ξέρω αχάριστα Σου φέρθηκα.

Το όνειδος πού νοιώθω είναι μεγάλο,

μα για να ζω, με μένα χωρίς Εσένα,

αυτό Θεέ μου, δεν το αντέχω άλλο.

Θεόδωρος Γ.