Ο ατομισμός είναι μία αρρώστια της κοινωνίας μας
18 Ιουνίου 2014
Πατήρ Αρσένιος Παπατσιώκ ” Μου φαίνεται ότι ό ατομισμός είναι μία αρρώστια της κοινωνίας μας. Προσβάλλει ακόμη και τούς πιστούς χριστιανούς;”
Ναι. Είναι ένα μεγάλο ελάττωμα στην ιστορική στιγμή πού ζούμε. Όμως δεν θέλω να πιστεύω ότι αυτό είναι αθεράπευτο.
Ό ατομικισμός δεν έκανε άλλο τίποτε, παρά να απομόνωση έναν από τούς βασικούς σκοπούς της δημιουργίας τού ανθρώπου. Ό άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για τον εαυτό του, αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Διότι την τραγωδία ολοκλήρου της ανθρωπότητας πρέπει να την ζήση κανείς σαν μια δική του δυστυχία. Φέρουμε κι εμείς μια ευθύνη και γι’ αυτούς πού είναι δίπλα μας.
Αυτη είναι ή έννοια της χριστιανικής αγωγής σχετικά με την δημιουργία, την όποια πρέπει να γνωρίζουμε. Από την στιγμή πού ό άνθρωπος απομονώνεται, κάνει ένα ήμισυνεταιρισμό με τον διάβολο, διότι ακούει μόνο τούς δικούς του λογισμούς.
Το πρωταρχικό έργο στην χριστιανική αντίληψη είναι ή θυσία• ή προϋπόθεσης για να σωθείς, παράλληλα να φωτισθής για να ξέρης έτσι να θυσιάζεσαι.
Ό Απόστολος Πέτρος στην Μεταμόρφωσι τού Χριστού, το είπε: «Κύριε, καλόν εστίν ημάς ώδε είναι. Ποιήσωμεν τρεις σκηνάς…» (Ματθ. 17, 4). Νόμιζε κανείς ότι ήθελε να ένώση την γη με τον ουρανό. Όμως ό Σωτήρ του είπε: «Καλά Πέτρε- τί κάνουμε όμως με την θυσία του Γολγοθά»; Μία ομοιότητα με την ιδέα της θυσίας έχουμε και με το κερί. Ένα φυτίλι για να φωτίσει πρέπει να ανάψει. Προϋπόθεσης για να φωτίσεις είναι να θυσιαστής. Αυτή είναι ή εξήγησης του κεριού ή του κανδηλιού. Και εάν δεν ξέρουμε να θυσιαζώμεθα, μένουμε στον τόπο.
Ό ατομικισμός είναι μία απώλεια χρόνου, ζωής και αιωνιότητας. Ατομικισμός σημαίνει να απομονωθείς από τον Δημιουργό σου και να πάρεις τά άκρα, ενώ τά άκρα, όπως ξέρουμε, είναι του διαβόλου, όπως λέγουν οι Άγιοι Πατέρες.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΥΜΑΝΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΡΣΕΝΙΟ
