Πώς εξηγούμε την έλλειψη πρωτοβουλίας και την αδράνεια τών ανθρώπων σήμερα στην Εκκλησία;”
17 Ιουνίου 2014
Η αφεντιά σας μην επηρεάζεσθε από μερικά λάθη για να δημιουργήσετε απ’ αυτά ένα πρόβλημα και μία ερώτηση. Διότι εγώ, όταν ήλθε ό καιρός να πάω στο μοναστήρι πριν 50 χρόνια, ήθελαν να μ` εμποδίσουν πολλά άτομα- μάλιστα ένας απ’ αυτούς με μεγάλο όνομα, υπουργός τών Θρησκειών τότε, λέγοντάς μου ότι στο μοναστήρι υπάρχουν πτώσεις και καταπτώσεις διάφορες. Όμως εγώ του απήντησα ότι πηγαίνω στο μοναστήρι για τον Χριστό. Δεν μ’ ενδιαφέρει τί είναι εκεί, αλλά ή διδασκαλία της Γραφής πού λέγει: «Πάς ός άφήκεν…πατέρα ή μητέρα, ή γυναίκα ή τέκνα… έκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει». (Ματ. 19,29). Συναντήθηκα μ’ αυτούς μετά από δέκα χρόνια. Μ’ ρώτησαν: «Τί είδες εκεί; Ότι είπατε εσείς εκεί βρήκα, αλλά δεν περίμενα να βρω και άγιους».
Συνεπώς, το σημείο προσανατολισμού είναι ή χριστιανική διδασκαλία, είναι οι άγιοι του Θεού, οι όποιοι είναι όμοιοι μας, αλλά χωρίς ελαττώματα και πάθη. Εάν και άγγελοι ακόμη έπεσαν, απόστολοι ήσαν και μερικοί έπεσαν, δεν σημαίνει ότι αυτές οι πτώσεις χαρακτηρίζουν την σωτηριώδη διδασκαλία του Σωτήρος μας Χριστού. Αλλά, εάν είσαι έξυπνος, μπορείς πολλά να διδαχθής από τις πτώσεις, διότι σέ οδηγούν στην μετάνοια ή θα μπορείς να άντιληφθής πώς, πλαγίως ό διάβολος δίνει μαρτυρίες για τον Θεό, μέσω τών πειρασμών. Διότι ή ίδια ή ύπαρξη του αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού για την όποια δεν θέλει αυτός να γνωρίζουν και πιστεύουν οι άνθρωποι. Διότι και τώρα ακόμη λέγουν μερικοί ότι δεν υπάρχει Θεός.
Πώς να τολμήσουμε να χαρακτηρίσουμε ημείς ένα άνθρωπο, ό όποιος τολμά και λέγει τέτοια λόγια; Άλλ’ όμως ό Θεός τον υπομένει…
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΥΜΑΝΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΡΣΕΝΙΟ
