Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού Χριστέ μου!
16 Ιουνίου 2014
Στη γή και στις καρδιές. Στα
Μοναστήρια και στις Εκκλησιές.
Στο κρεβάτι του αρρώστου. Στο κελί του φυλακισμένου. Στη βραχονησίδα του λαθρομετανάστη. Στο δρόμο του ξένου.
Στο τραπέζι του φτωχού. Στην καλύβα του Ιεραπόστολου.
Στο βιβλίο του σοφού.
Στο γραφείο του πολιτικού.
Στο σπίτι του ανέργου. Στο εργοστάσιο του βιομηχάνου.
Στη σκοπιά του στρατιώτη.
Στο καταστήματα του εμπόρου.
Στην πέννα του δημοσιογράφου και στη σκέψη του καλιτέχνη. Στα όνειρα του παιδιού. Στο πάθος του αμαρτωλού. Στη θέληση αυτού που πρόκειται να αμαρτήσει.
Και αυτού που ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει.
Στην άγαμη μητέρα και στη χωρίς λόγο φόνισσα των σπλάχνων της.
Στην ηρωίδα πολύτεκνη μάνα.
Στην εργαζομένη μέσα σε κινδύνους. Στην παραστρατημένη.
Αλλα και σ’εκείνη που γονατιστή σε παρακαλεί τις αξημέρωτες νύχτες του χειμώνα. Έρχου ταχύ Κύριε.
Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού!
Στα λουλούδια και στα πουλιά.
Σ’ολόκληρο το σύμπαν.
Έλα να κάμης πάλι τον κόσμο κόσμημα.
Έλα να φέρεις τη χαρά και την ειρήνη.
Την αγάπη, το φως, την ομορφιά, την άνω Ιερουσαλήμ.
Σε παρακαλούμε, <<πάλιν και πολλάκις>>, με όλα τα δάκρυα, όλης μας της ζωής.
Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού!
Στη χαροκαμένη μάνα που θρηνεί το παιδί της.
Και σε εκείνη που δν έχει κανέναν να θρηνήσει.
Και στη διπλανή που έγινε μοιρολόι η ζωή της, από τον καθημερινό θάνατο της ένεσης.
Σε εκείνην που πρόδωσε την αγάπη.
Και σε εκείνη που μένει πιστή και περιμένει την επιστροφή του αγαπημένου της.
Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού Χριστέ μου!
