Ο προφήτης Ιωνάς

Στην Παλαιά Διαθήκη εκτός από τους μεγάλους προφήτες υπάρχουν και τα δώδεκα βιβλία των ονομαζόμενων «μικρών προφητών». Αυτά είναι: Ωσηέ, Αμώς, Μιχαίας, Ιωήλ, Ωβδιού, Ιωνάς, Ναούμ, Αβακούμ, Σοφονίας, Αγγαίος, Ζαχαρίας, Μαλαχίας. Η ιστορία του Ιωνά είναι η πιο γνωστή.

Αυτή είναι η ιστορία του Ιωνά:

Είπε ο Θεός στον Ιωνά, τον γιο του Αμαθί: «Σήκω και πήγαινε στη Νινευή, την πολιτεία τη μεγάλη, και κήρυξε μετάνοια στους κατοίκους της, γιατί η ασέβειά τους αυξήθηκε και θα τους τιμωρήσω».

Ο Ιωνάς άκουσε τα λόγια του Θεού, αλλά δεν υπάκουσε σ’ αυτά. Θέλησε να αποφύγει την αποστολή που του ανέθετε ο Θεός. Κατέβηκε λοιπόν στην Ιόππη, που ήταν παραθαλάσσια, και πήρε το πλοίο που θα πήγαινε στην πόλη Θαρσείς. Πλήρωσε το εισιτήριό του και κρύφτηκε στο αμπάρι και τον πήρε ο ύπνος. Αλλά ο Θεός σήκωσε φοβερή τρικυμία και το πλοίο κινδύνευε να καταποντιστεί. Όλοι οι ναύτες φοβισμένοι προσεύχονταν στον Θεό που πίστευε ο καθένας κι άρχισαν να ρίχνουν τα φορτία στη θάλασσα, για να ξελαφρώσει το πλοίο. Μόνο ο Ιωνάς κοιμόταν και ροχάλιζε. Ο καπετάνιος τον ξύπνησε και του είπε: «Τι κοιμάσαι εσύ; Προσευχήσου στο Θεό σου μήπως σ’ ακούσει και μας λυπηθεί».

Κι ύστερα αποφάσισαν να βάλουν κλήρο, για να φανερώσει ο Θεός ποιος έφταιγε γι’ αυτή τη θαλασσοταραχή. Κι ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά, που ομολόγησε ότι έφευγε μακριά, για να αποφύγει την εντολή του Θεού. Κι η θάλασσα αγρίευε ακόμη περισσότερο.

«Ρίξτε με στη θάλασσα», είπε ο Ιωνάς. «Γνωρίζω ότι για μένα έγινε αυτή η φοβερή τρικυμία». Κι όλοι οι ναύτες προσευχήθηκαν και είπαν: «Κύριε, σε παρακαλούμε, ας μη χαθούμε όλοι εξαιτίας αυτού του ανθρώπου». Σήκωσαν τον Ιωνά και τον έριξαν στη θάλασσα κι αμέσως έπαψε η τρικυμία και γαλήνεψαν τα νερά. Διέταξε τότε ο Θεός ένα μεγάλο κήτος να καταπιεί τον Ιωνά. Κι έμεινε ο Ιωνάς στην κοιλιά του κήτους τρία μερόνυχτα. Εκεί ο Ιωνάς προσευχόταν και υμνούσε τον Θεό. Μετά την τρίτη ημέρα έδωσε ο Θεός εντολή και το κήτος έβγαλε από μέσα του τον Ιωνά. (Αυτή η τριήμερη παραμονή του Ιωνά στην κοιλιά του κήτους συμβολίζει την τριήμερη ταφή και την ανάσταση του Κυρίου μας. Γι’ αυτό και η ιστορία του Ιωνά διαβάζεται στους ναούς το Μέγα Σάββατο το πρωί).

Είπε λοιπόν ξανά ο Θεός στον Ιωνά: «Σήκω να πας στη Νινευή και να κηρύξεις μετάνοια. Εγώ θα σου φανερώσω τι να πεις».

Τώρα ο Ιωνάς υπάκουσε στα λόγια του Θεού.

Έφτασε στη μεγάλη πόλη Νινευή και έλεγε σε όλους: «Ακόμα σαράντα μέρες και η Νινευή θα καταστραφεί. Μετανοήστε για να σωθείτε». Κι άκουσαν οι κάτοικοι το κήρυγμα του Ιωνά και μετανόησαν. Νήστεψαν όλοι και ντύθηκαν πένθιμα. Ο ίδιος ο βασιλιάς της έδωσε διαταγή να μείνουν νηστικοί όλοι ακόμη και τα ζώα. «Ίσως ο Θεός μας ελεήσει και αλλάξει γνώμη», έλεγαν. Κι ο Θεός είδε τη μετάνοιά τους κι άλλαξε γνώμη και δεν κατέστρεψε την πόλη όπως σχεδίαζε.

Ο Ιωνάς λυπήθηκε και διαμαρτυρήθηκε στο Θεό: «Ω Κύριε, ήξερα ότι είσαι ελεήμονας και συγχωρείς τους ανθρώπους, γι’ αυτό έφευγα μακριά σου. Τώρα πάρε με. Ας πεθάνω. Δεν θέλω πια να ζω». Κι έφυγε και καθόταν σ’ ένα ύψωμα έξω από τη Νινευή.

Κι ο Θεός για να διδάξει στον Ιωνά πως πρέπει να είναι μεγαλόψυχος έκανε να φυτρώσει δίπλα στο καλυβάκι του μια κολοκυθιά που μεγάλωσε πολύ γρήγορα. Κι ο Ιωνάς χάρηκε πολύ, γιατί του έκανε ωραία σκιά. Την άλλη μέρα όμως ένα σκουλήκι έφαγε τη ρίζα της κι η κολοκυθιά ξεράθηκε. Ο καυτός ήλιος τον ταλαιπωρούσε πάλι κι ο Ιωνάς περίλυπος έλεγε: «Πιο καλά να πεθάνω, παρά να ζω».

Πάλι του μίλησε ο Θεός: «Τόσο πολύ λυπήθηκες για την κολοκυθιά για την οποία καθόλου δεν κοπίασες; Μέσα σε μια νύχτα φύτρωσε και σε μια νύχτα ξεράθηκε. Κι εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ τη Νινευή, την πόλη τη μεγάλη με τους εκατόν είκοσι χιλιάδες κατοίκους, που δεν γνώριζαν το θέλημά μου κι έπρεπε να το μάθουν για να σωθούν;».

Άκουσε την ιστορία του Ιωνά

%PD_Ionas%