Περί Αγίου Βαλεντίνου ο λόγος

Η 14η του μηνός Φεβρουάριου φέρεται ως μέρα μνήμης αγίου επ’ ονόματι Βαλεντίνου, προστάτη των ερωτευμένων.

Καθιερώθηκε ως μέρα του έρωτα και όλων των ειδών και ποιοτήτων ερωτευμένοι σπεύδουν να εκφράσουν αγωνιωδώς και πολυτρόπως τα αισθήματα τους προς τους ερωτικούς τους συντρόφους. Πολλά λέγονται για το πρόσωπο του μυστηριώδους Αγίου Βαλεντίνου.

Η Ορθοδοξία τον αγνοεί.

Είναι αλήθεια ότι δεν αναφέρεται στα μαρτυρολόγια ή συναξάρια.

Ωστόσο, άλλες δυτικές μαρτυρίες τον θέλουν να έχει ζήσει στη Ρώμη τον 3° αί. μ.Χ., να ήταν ιερέας και αντίθετα από τις διαταγές του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα να πάντρευε κρυφά τους χριστιανούς και έτσι να μαρτύρησε.

Το πιο σημαντικό της όλης υπόθεσης, κατ’ εμέ, δεν είναι το αν υπήρξε ή όχι ο συγκεκριμένος Άγιος.

Είναι αλήθεια ότι ο Θεός γνωρίζει πολλούς αγίους που εμείς αγνοούμε.

Επίσης πολλοί τοπικοί άγιοι αγνοούνται από τα συναξάρια.

Δεν είναι αυτό το θέμα.

Λύπη μας προξενεί ο τρόπος εορτής και τιμής του συγκεκριμένου αγίου.

Κάθε άγιος μαρτυρεί με τη ζωή και το αίμα του την αγάπη του για τον Χριστό.

Η ζωή του όλη είναι φώς για τους χριστιανούς, δείχνει το δρόμο προς την αλήθεια και την αγάπη. Κανένας άγιος δεν καθίσταται προστάτης οποιασδήποτε πράξης ή συνήθειας που αντιβαίνει στο λόγο του Θεού. Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, ένας άγιος να ευλογεί την ερωτική σχέση πριν ή εκτός του γάμου τη στιγμή που ο λόγος του Θεού σαφώς τη στιγματίζει ως αμαρτωλή; Πως είναι δυνατόν, ένας άγιος να τιμάται με τρόπους που καμία σχέση δεν έχουν με την ηθική της Εκκλησίας;

Εξηγούμαστε: Ο έρωτας για την Εκκλησία δεν είναι αμαρτωλός. Ο Θεός ενστάλαξε τον έρωτα στον άνθρωπο και τον ευλογεί μέσα στα πλαίσια του χριστιανικού γάμου. Η ερωτική σχέση δεν αφορά ακόμα μόνο το σώμα αλλά όλη την υπόσταση του ανθρώπου.

Η Εκκλησία πολύ σωστά και εμπνευσμένα έθεσε όρους και όρια στον άνθρωπο, προκειμένου να τον βοηθήσει να αντιληφθεί τη σοβαρότητα και ιερότητα της ερωτικής σχέσης. Εξάλλου, το πρώτο θαύμα του Χριστού στη γη ήταν σε ένα γαμήλιο τραπέζι, στο γάμο της Κανά. Η Εκκλησία θέλει τους ανθρώπους να ερωτεύονται υπεύθυνα και ισορροπημένα, σεβόμενοι ο ένας τον άλλο, με σκοπό την αύξηση της αγάπης μεταξύ τους, με τον κόσμο και με τον Θεό. Αυτόν τον έρωτα ευλογεί ο Θεός και η Εκκλησία.

Γενικά, ο έρωτας στην Εκκλησία αφορά όλο τον τρόπο ζωής της. Όλα στην Εκκλησία ζούν και λειτουργούν από και για τον έρωτα, τον θείο έρωτα, τον έρωτα τον οποίο όλοι καλούμαστε να ζήσουμε. Διότι πρώτος ο Θεός «ηγάπησεν ημάς», κινήθηκε από έρωτα προς εμάς και μας καλεί ελεύθερα να ανταποκριθούμε. Οι αγιοί μας κάλλιστα μπορούν να χαρακτηριστούν ως οι ερωτευμένοι με τον Θεό άνθρωποι.

Έν τέλει, δεν αξίζει να αναλωνόμαστε στο να ψάχνουμε άλλους αγίους «δικούς» μας ορθοδόξους προστάτες του έρωτα. Η Εκκλησία μας δεν αγωνιά για τέτοια θέματα. Προστάτης του έρωτα και της αγάπης είναι ο ίδιος ο Θεός μας ο «ερωτευμένος», ο οποίος, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ερωτεύτηκε την αμαρτωλή και διαστροφική μας φύση, την ανέλαβε και την ανέδειξε σε νύμφη λαμπρή, την Εκκλησία του. Είθε ο Θεός να ευλογεί όλους, ερωτευμένους και μή, με το βέλος του θείου έρωτός του, το Σταυρό της θυσίας του..

Γιώργος Κυπριανού

 Φωτογραφία:paterikiorthodoxia.com

Πηγή: Παρά τη Λίμνην, Μηνιαία έκδοση Εκκλησία Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Κύπρου, Περίοδος Γ΄, Έτος ΚΓ΄, αρ.2, Φεβρουάριος 2013