Παραμύθιον Τρικόρφου

  

Συ, πηγή δακρύων και πόθου

λάβαρον του Θείου μόχθου  

Παραμύθιον Τρικόρφου…

Υπέρ του κάλλους, σεπτή μορφή

πλουσίως  χαρίζεις σωτηρίας αφή

και ως υπερέχουσα , το κάλλος 

τάχιστα εξορίζεις  το άλγος…

Στόλισε  την κεφαλή  σου

η μυροβολούσα φύση

λες και τα άνθη έχουν ανθίσει,  

να κοσμήσουν, τη  μορφή σου …

Η όψη σου,  η  γλυκυτάτη

με γλιτώνει  απ, τον σατράπη

και έγινε η Θέα σου μόνον,

το αντίδοτο στον πόνον..

Και οι αθλητές δροσίζουν

με τα δάκρυα, την Μητέρα,

και είναι βέβαιοι και ελπίζουν,

μεσιτίαν , ω Πλατυτέρα…

Τάχος  στης καρδίας τις κλήσεις,

απαντάς και στις δεήσεις

και ως η Άνασσα του άλσους,

εισακούεις τους Μοναστάς σου..

Φύλαξ άγρυπνε , του κόσμου

χάδιν Παναγάπης , δως, μου.

Συ ανασήκωσες το πλάσμα

διαγράφοντας το  χάσμα…..

Τρικόρφου Πάντων  Άνασσα,

στην όψη σου, παράτησα,

αθλίαν ζωήν και βάδισα,

να βρω τα χρόνια που άφησα…

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής