Μάρτυρες του Χριστού όχι του Ιεχωβά

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Θεμελιώδης κακόδοξη διδασκαλία της Εταιρείας «Σκοπιά» αποτελεί ο ισχυρισμός της πως οι αληθινοί λάτρεις του Θεού πρέπει να ονομάζονται αποκλειστικά και μόνο «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Το επιχείρημα αυτό σχετίζεται άμεσα και με άλλες κακοδοξίες της: α) ότι δήθεν ο Θεός έχει ένα μοναδικό όνομα, το Ιεχωβά, β) την άρνηση του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος και γ) της θεότητος του Χριστού.

Επιπλέον, σύμφωνα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αν κάποιος δεν γνωρίζει, δεν προσεύχεται και δεν κηρύττει στους άλλους το όνομα Ιεχωβά δεν ανήκει στο λαό του Θεού.

Αν αξιολογήσουμε όμως αυτόν τον ισχυρισμό των Μαρτύρων του Ιεχωβά με οδηγό μας την Αγία Γραφή, σχετικά με την ονομασία τους, θα διαπιστώσουμε ότι και η θέση τους αυτή είναι αντιγραφική.

i) Πουθενά δεν υπάρχει προτροπή από το Χριστό να ονομαστούν οι οπαδοί του και οι μαθητές του «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Αντιθέτως στο Πράξ. 1, 8, ο ίδιος ο Κύριος προτρέπει τους μαθητές του να γίνουν μάρτυρες δικοί Του: «έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης» (Πρβλ. και Λουκ. 24, 45-48).

Στην ίδια συνάφεια, οι Άγιοι Απόστολοι, κατά το ιεραποστολικό τους έργο επαναλαμβάνουν την ίδια θέση ότι δηλαδή είναι μάρτυρες δικοί Του και της Αναστάσεώς Του (Πράξ. 2, 31-32. 3, 15. 5, 31-32. 10, 39-42. 13, 30-32. Α’ Πέτρ. 5, 1). Ο Απ. Παύλος, επίσης, χαρακτηρίζει τον πρωτομάρτυρα Στέφανο ως μάρτυρα του Χριστού (Πράξ. 22, 20). Πουθενά δεν αναφέρουν ότι είναι «Μάρτυρες του Ιεχωβά».

ii) Μέσα στην Καινή Διαθήκη οι πρώτοι χριστιανοί, εκτός από την ονομασία «χριστιανοί» (Πράξ. 11, 26. Α’ Πέτρ. 4, 16), αναφέρονται ως «μαθητές» (Πράξ. 6, 1), «σωζόμενοι» (Πράξ. 2, 47), «άγιοι» (Πράξ. 9, 41. Ρωμ. 1, 7. Α’ Κορ. 1, 2), «πιστοί» (Πράξ. 10, 45. Εφες. 1, 1) και «αδελφοί» (Α’ Κορ. 7, 12). Πουθενά ως «Μάρτυρες του Ιεχωβά».

iii) Στην Παλαιά Διαθήκη ο Τριαδικός Θεός (ο Γιαχβέ) θέλει οι πιστοί να είναι μάρτυρες δικοί του (Ης. 43, 10), να είναι μάρτυρες δηλαδή του αληθινού Θεού και όχι θεών ψευδών και αλλοτρίων (Δευτ. 18, 20), γι’ αυτό και στην εποχή της χάριτος καλούνται να βαπτιστούν στο όνομα της Αγίας Τριάδος (Ματθ. 28, 19-20).

iv) Στην Καινή Διαθήκη οι πιστοί προτρέπονται να ομολογούν και να επικαλούνται το πρόσωπο του Χριστού (Πράξ, 22, 16. Ρωμ. 10, 9. Β’ Τιμ. 2, 22) και όχι το όνομα Ιεχωβά.

Γίνεται αντιληπτό ότι και στο θέμα αυτό, η Εταιρεία «Σκοπιά» κηρύττει αντίθετες θέσεις προς το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Οι οπαδοί της δεν θεωρούν τους εαυτούς τους μάρτυρες του Χριστού και της Αναστάσεώς Του, όπως οι άγιοι Απόστολοι και δεν διακηρύττουν ότι μοναδικό καύχημά τους είναι ο Σταυρός του Χριστού, όπως έκανε ο Παύλος (Γαλ. 6, 14) και κάνουν οι χριστιανοί διαχρονικά. Η διδασκαλία της Εταιρείας και στο σημείο αυτό δεν εκφράζει την χριστιανική πίστη. Κηρύττει ένα «έτερον ευαγγέλιον» με όλες τις τραγικές του συνέπειες (Γαλ. 1, 6-9).

 

Πηγή: impantokratoros.gr