Bατοπαιδινή Μοναχική Ομολογία (2)

(Βασισμένο σε λόγους του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού) 

 

Η πρόνοια δε μου έδωσε , χρόνον  για τα σχολεία

 

μα στην καρδία μου φύτεψε, λόγον για επαγγελία

 

και Δάσκαλον μου έδωσε σοφό, της νηπτικής αστέραν

 

στους πόδας του να διδαχθώ , για τον Θεόν Πατέραν…

 

Δύο λέξεις, μου υπέδειξεν της ο προσευχής Μύστης ,

 

θα έχεις να σε οδηγούν , εκεί που είναι ο Κτίστης…

 

Κύριε Τέκνον του Θεού, Χριστέ, ελέησόν με

 

σπλαχνίσουμε τον ευτελή και εξ ύψους σκέπασόν με…

 

Αν κατορθώσεις της καρδιάς, παλμοί να λαχταρίσουν,

 

αμέσως την αγάπη του, τα κύτταρα θα ζήσουν,

 

γλυκύτητα ουράνια και άλλα , δε θα ποθήσουν….

 

Αυτό γεννά χαρίσματα, στα τέκνα, κατά Χάριν

 

και τα  έδωσε ο Πανάγαθος, στα κτίσματα, ως χάρη

 

όταν το κατ, ομοίωση , αλλά και κατ, εικόνα

 

μας έδωσε ο Φιλάνθρωπος, να ζούμε, κάθε αιώνα…..

 

Αυτοαγάπη είναι ο Θεός και η υπόσταση υποβάλλει

 

να νοιάζεται τα τέκνα του, αφού η καρδία προστάζει ….

 

Και εμείς ολόγιομοι χαρά.,  υμνούμε  αμερίμνως

 

σε κτύπους  καθαρής καρδιάς , με ωδές , ψαλμούς και ύμνους

 

τον Βασιλέα των ουρανών , που έδιωξε την απάτη,

 

σαν  φύσηξε στα σπλάχνα του, πνοή εκ Θείας αγάπης ….

 

Προσμένουμε, μανιωδώς, το θάνατον να δούμε

 

ίσως στα επουράνια, την ένωση να βρούμε…..

 

Χωρίς Θεόν αδιέξοδο, άλλο δε έχει τρόπον

 

για αυτό και εμείς τον Άθωνα, διαλέξαμε ως τόπον

 

και αυτός πλουσίως αντάμειψε, αυτόν τον θείον πόθον..

 

Της χάριτος το νέκταρ ζήτησα, ο θρασύς

 

και Εσύ Πανάγαθε , μου το έδωσες ευθύς,

 

να γράψω της Πατερικής, βίβλο ,για τα τεκνία

 

και αιώνια να αποζητούν, ορθώς την σωτηρία…

 

 

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής