Βατοπαιδινή Μοναχική Ομολογία (1)

στην εξορία τελώνια , μέσα στις σκοτοδίνες

που σέρνεται το πτώμα μας, σε  εποχές, δυστήνες

σαν ψάχνουμε οι αδαείς, τρόπους , μέσα σε χίμαιρες,

μη βλέποντας , όντως τυφλοί, το φως και τις ελπίδες μας..

Τον παλαιόν απόβαλε άνθρωπο η καρδία

που είναι ο θεός ρωτήσαμε , στην πρώτη τρικυμία

και απάντησε ο φιλεύσπλαχνος , στέλνοντας την Κυρία.

και οδήγησε  τα βήματα στου Άθωνα  αιθρία….

Το Βατοπαίδι , υπέδειξεν η Χάρις στον καθένα

ως μέσον για να ενωθεί , με τον Θεόν τον Έναν.

Χώρον που  αγιάστηκε , από το θείον πόθον

για να βαδίσει επιτυχώς , ως τέκνον, ουχί νόθον.

Το φως  να έχει ένδυμα , να ζει εις τους αιώνες

σε στάδιον  Πατερικής, κλέος  στους Παρθενώνες..

((Χώρεσε και συγχώρεσε)), τους πάντες η καρδία μας,

θρόνος κατέστη και  ναός, δώρον  για την Κυρία μας

αφού πρώτα  εξόρισε , τον ύπνον και ακηδία μας…

Τον κόσμον πίσω αφήσαμεν και μακριά απ, τις αιτίες

υπέρ του προσευχόμαστε , μέσα σε αμερημνίες,

ευχόμενοι νυχθημερόν , για Θείες ευεργεσίες…

Στους φούρνους εμείς κάψαμε ,ευθύς  πτυχία και ανέσεις

και ολημερίς προσμένουμε τις ((Θείες επιθέσεις)),

αντίδωρο στα δάκρυα και σους κρυφούς αγώνες

που αγόγγυστα διεξάγομαι , μέσα στους Παρθενώνες.

Κέντρο καρδίας θέσαμε , του Πλάστη την αγάπη

που εκούσια σταυρώθηκε , να διώξει την απάτη,

και έτσι  στην  εξορία μας, να έχει καρπούς η αγάπη.

Σώμα καρδία και ψυχή , έγιναν θυμιατήρι,

και επί γης,  Παράδεισος, για εμάς το Μοναστήρι…

Οι αδελφοί, ισάγγελοι που υπηρετούν τον Πλάστη

και ψάλλουμε ομοθυμαδόν, μέχρι το έλεος να έρθει…

Νηστεία η ελάχιστη θυσιαστική αγάπη

και η αγρυπνία , σύμμαχος να βρούμε ((το παλάτι)).

Η προσευχή, τη δύναμη μας δίδει στον αγώνα

και η ψυχή μας προσδοκά, ένωση και αρραβώνα…

Υπέρβαση στη φύση μας , πράττουμε εκουσίως

και εξ  ύψους Θεία βοήθειαν, για τούτο , έχουμε αισίως .

Το πρόγραμμα, την πρακτική μας φέρνει ομολογία

και μέσα απ, τα  μυστήρια, ελκύουμε ευλογία….

Εις το κελί κραυγάζουμε , Πανάγαθε σπλαχνίσου

και με αγάπη κράτα μας , για πάντα  στην γραμμή σου.

Το κομποσκοίνι, κλίμακα, για να κτυπά η καρδία μας

εις τους ρυθμούς  της νηπτικής, να επέλθει η σωτηρίας μας

και η Χάρις να εγκατασταθεί  , με φως , εις τα κελία μας….

Δοξολογεί η καρδία μας , τον Κύριο , με ευχή

και είναι η ικεσία σύμφυτη, με αυτή τη προσευχή.

Η χαρμολύπη , μόνιμη είναι , κατάσταση καρδίας

σε εμάς που αγωνιζόμαστε σε στίβο μετανοίας

και έχουμε συμπάθεια , έμπρακτη  της Κυρίας,.

Δίψα θανάτου πόθησε η κλαίουσα καρδία

και αποζητά την ένωση, με τα ουράνια Θεία

σταυρό, εκούσια αίροντας , περιεκτικής φιλοπονίας

ενώ η καρδία γεύεται , νέκταρ της ευλογίας,

που γέννησε ο έρωτας , της προς  Θεόν, λατρείας…

Με ταπεινή υπόσταση , ευχόμενοι , υπέρ πάντων

και έμπρακτη συμπαράσταση, χορού, Αγίων Πάντων,

ακούει η φιλανθρωπία του, των ταπεινών, απάντων.

Και ο  Ποιμήν, ο κάλλιστος , ψάχνει να βρει το έναν,

τη Θεία παναγάπη του , να δώσει εις στον καθέναν

όταν τη θήρα του κτυπά και αποζητά,  τον Έναν….

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής