Το ενδεχόμενο να κατασκευασθούν κάποια στιγμή πόλεις στην Σελήνη αναλύει ο Σουηδός αρχιτέκτονας Μάγκνους Λάρσον, ο οποίος όχι μόνο δεν το αποκλείει, αλλά μάλιστα αναφέρεται και σε κάποιες ρυθμίσεις όσον αφορά τα υλικά που πρέπει να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να γίνει κάτι τέτοιο δυνατό.

Ο 37χρονος Σουηδός δεν έχει μόνο φαντασία, αλλά τεκμηριωμένες προτάσεις για μερικές από τις πιο τρελές ιδέες, στις οποίες επιστρατεύει ιδιαίτερα υλικά από τη φύση. Ο Λάρσον έγινε παγκοσμίως γνωστός το 2009, όταν στην ομιλία του στο συνέδριο TED Global, ομιλία που σήμερα θεωρείται μια από τις πιο εμπνευσμένες στο TED σχετικά με την Αρχιτεκτονική, παρουσίασε το τολμηρό σχέδιό του να μεταμορφώσει την έρημο Σαχάρα σε μια βιώσιμη οικιστική περιοχή χρησιμοποιώντας ως υλικό κατασκευής την ίδια την άμμο. Η πρόταση περιλάμβανε και την κατασκευή τείχους μήκους έξι χιλιάδων χιλιομέτρων, πάλι από άμμο, το οποίο θα αποτρέψει την ερημοποίηση των περιοχών βόρεια της ερήμου Σαχάρα.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Λάρσον εξηγεί ότι ακόμη και μερικές ιδέες οι οποίες σήμερα φαίνονται εξωπραγματικές όπως σπίτια που αιωρούνται, ή πόλεις στην Σελήνη μπορούν να γίνου πραγματικότητα, ωστόσο η χρήση των βακτηρίων είναι για τον Σουηδό αρχιτέκτονα το «κλειδί» για την δημιουργία πόλεων στη Σελήνη.

«Με τη διερεύνηση των ιδιοτήτων των βακτηρίων συνειδητοποιήσαμε ότι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την ιδέα και στο διάστημα. Το να μεταφέρεις οικοδομικά υλικά στο διάστημα για μια μελλοντική κατοίκηση των ανθρώπων εκεί είναι εξαιρετικά ακριβό, οπότε προτείνουμε να μεταφέρουμε υλικά που θα μεγαλώσουν στο Διάστημα και στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν εκεί, όπως την καλλιέργεια βακτηρίων και τη χρήση τους μαζί με τη σεληνιακή σκόνη για την παραγωγή ενός νέου υλικού. Καταλαβαίνω τους ενδοιασμούς για τη χρήση κατασκευών στο διάστημα και είναι αρκετά σωστές, ωστόσο χρειάζεται να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση για τις πιθανότητες και τις δυνατότητες να πάμε στο διάστημα και η Αρχιτεκτονική προφανώς θα αποτελέσει κομμάτι της συζήτησης αυτής», παρατηρεί.

Η Σαχάρα και το διάστημα δεν είναι όμως οι μόνοι χώροι, στους οποίους οραματίζεται πόλεις. Ο ίδιος σχεδιάζει ακόμα και γειτονιές που… αιωρούνται, επιτρέποντας στον πράσινο περιβάλλοντα χώρο να διεισδύσει ανάμεσα στα κτίρια. Για τις γειτονιές αυτές χρησιμοποιεί το ξύλο, για το οποίο διερευνά τη χρήση του με νέους τρόπους. «Πρόκειται για ένα αρχαίο υλικό, αλλά αυτό που έχει αρχίσει μόλις τώρα να γίνεται, είναι να συνδυάσουμε το ξύλο, ένα υλικό πολύ εύκολο να το δουλέψεις, με τη δύναμη των υπολογιστών, μέσω της κατασκευής τρισδιάστατων μοντέλων στους υπολογιστές. Στη συνέχεια μπορούν οι μηχανές να κόψουν το ξύλο σε αυτά τα σχέδια. Αυτό ανοίγει δυνατότητες σε νέους τρόπους χρήσης του ξύλου, που είναι ένα βιώσιμο υλικό». Στο πλαίσιο αυτό έχει σχεδιάσει, εξάλλου, και έναν πανύψηλο ξύλινο ουρανοξύστη.