Προσκύνημα στα Μύρα μετά από 10 χρόνια (ΦΩΤΟ)

Ιερώτατε Μητροπολίτα Μύρων  κύριε Χρυσόστομε, Ιερώτατοι Άγιοι Αδελφοί, Ευλογημένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τέκνα της ημών Μετριότητος εν Κυρίω αγαπητά, Η σημερινή εορτή επί τη μνήμη του Αγίου Νικολάου είναι παγκόσμιος ημέρα χαράς και ευφροσύνης δια τους ανά την οικουμένην πιστούς χριστιανούς. Δι  ἡμᾶς όμως είναι ακόμη μεγαλυτέρα η ευφροσύνη, καθ   ὅτι ο εν ελέει πλούσιος και θαυμαστός εν τοις Αγίοις Αυτού Κύριος μας αξιώνει να πανηγυρίσωμεν την ιεράν και εύσημον αυτήν ημέραν εις την έδραν της Ιεράς Μητροπόλεωςτών  Μύρων της Λυκίας, τήν  οποίαν εποίμανεν ο Άγιός μας. Ο Άγιος Νικόλαος με την ζωήν του και τα πολλά θαύματά του, τα οποία δια της δόξης του Θεού ποιεί μέχρι και των ημερών μας, διετράνωσε την δύναμιν, την πολυποίκιλον σοφίαν και την πολλήν ευσπλαγχνίαν του Κυρίου. Είναι ένας παγκόσμιος άνθρωπος, ένας οικουμενικός Άγιος, και δια τούτο τον βλέπομεν να εμφανίζεται εις κάθε σημείον της οικουμένης, όπου τον επικαλούνται οι πιστοί, και να σώζη ανθρώπους που κινδυνεύουν τόσον εις την ξηράν όσον και εις την θάλασσαν. Είναι ευρύτατα γνωστός εις όλον τον κόσμον, όχι μόνον μεταξύ των Ορθοδόξων αλλά και των αλλογενών και των ετεροδόξων. Χαίρομεν όμως ιδιαιτέρως εφέτος διότι συμπληρούνται τριάντα χρόνια αφ  ὅτου η Χάρις του Θεού αξιώνει ανελλιπώς κατ   ἔτος το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον να ασκή το πνευματικόν και εκκλησιαστικόν αυτού χρεωστικόν διακόνημα, έστω και ολίγας φοράς το έτος, και εις την εδώ επαρχίαν αυτού. Ομιλούντες ιστορικώς, οφείλομεν να επισημάνωμεν ότι η πρωτοβουλία αύτη και το εγχείρημα υπήρξαν κόπος και μόχθος και κατάκτησις του αειμνήστου Μητροπολίτου Μύρων και μετέπειτα Εφέσου κυρού Χρυσοστόμου Κωνσταντινίδου. Δια της διεξαγωγής κατ  ἀρχήν, εν συνεργασία με την Νομαρχίαν Ατταλείας και το εν Μπάρι Ιταλίας ομώνυμονΊδρυμα, Επιστημονικών Συνεδρίων δια τον Άγιον Νικόλαον, και εν τω πλαισίω τούτων και Θείας Λειτουργίας εις την Βασιλικήν του Αγίου, τοιουτοτρόπως κατέστη, ο αείμνηστος αδελφός και διδάσκαλός μας εν Χάλκη,  ηρωϊκός πρωτοπόρος και οδοδείκτης. Αργότερον ημείς με την χάριν του Θεού εγκαινιάσαμεν αναλόγους λειτουργικάς και ευχαριστιακάς συνάξεις εις την Καππαδοκίαν, την Σπάρτην, τον Πόντον, την Πέργαμον, την Έφεσον, το Κιρκιντζέ, τα Μοσχονήσια, την Σελεύκειαν, την Νικομήδειαν, τας Κυδωνίας και αλλαχού της Μικράς Ασίας, εις την οποίαν εκτείνεται η εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σήμερον, ως γνωστόν, η Μήτηρ Εκκλησία έχει αγκαλιάσει και μεριμνά δια τους διερχομένους εκ των περιοχών τούτων και εις τους χώρους τούτους κατά τα τελευταία έτη εγκαταβιώσαντας Σλαύους Ορθοδόξουςαδελφούς μας και αντιμετωπίζει οφειλετικώς  τας πνευματικάς ανάγκας των.

Όπως ο Άγιος Νικόλαος, εις κάθε περίστασιν και κίνδυνον και ανάγκην, μέσα εις τας τρομεράς νύκτας και τους θυελλώδεις ανέμους, συνεχίζει να θαυματουργή και να φανερώνη εις τους ανθρώπους τον αοράτως ενεργούντα δι  αὐτοῦ ζώντα Θεόν, τοιουτοτρόπως και ημείς, προσφέρομεν ωςαντίδωρον εις αυτόν, επί τριάντα τώρα έτη ανελλιπώς, την Θείαν Λειτουργίαν «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας», αισθανόμενοι μεγάλην ικανοποίησιν δια το κληροδοτηθέν ημίνκεκτημένον τούτο του μακαριστού Ιεράρχου Μύρων και είτα Εφέσου Χρυσοστόμου, και συνεχίζομεν τελούντες κατ  ἔτος εις την επίγειον ταύτην Ιεράν Μητρόπολιν την αναίμακτον μυσταγωγίαν, όπως ακριβώς την προσέφερε καθ  ἑκάστην ημέρανο Άγιος Νικόλαος, όταν διακονούσε εδώ εις την Επισκοπήν του.
Η παρουσία του τάφου του ενταύθα καταλίπει μέσα μας, εις την καρδίαν μας, μίαν πνευματικήν σφραγίδα, μίαν ζώσαν μαρτυρίαν. Γνωρίζομεν διατί αγαπώμεν την πόλιν αυτήν, διατί αγαπώμεν  τον τάφον του Αγίου, διατί ερχόμεθα εδώ καθ  ἕκαστον έτος ταπεινοί προσκυνηταί και συγκινούμεθα και ανανεούμεν τας δυνάμεις μας. Είναι διότι εις τον τάφον τούτον ευρίσκετο το σκήνωμα του Αγίου Νικολάου, το οποίον ήτο συγχρόνως σκήνωμα του Θεού, σκήνωμα του Αγίου Πνεύματος. Παρ  ὅλον ότι ο Άγιος είχε κοιμηθή και η ψυχή του είχεν επιστρέψει εις τους κόλπους του αιωνίου Πατρός, όμως το Άγιον Πνεύμα δεν είχεν εγκαταλείψει το ένθεον σώμα του. Έμεινεν η Χάρις αχωρίστως, αδιαιρέτως και μονίμως μετά του τιμίου λειψάνου του.

Αν και το ιερόν λείψανον του Αγίου Νικολάου μετεφέρθη εις χρόνους δυσχερείς δια τον ενταύθα γηγενή Ορθόδοξον Λαόν εις το Μπάρι της Ιταλίας, όμως το Άγιον Πνεύμα, το οποίον είχε κατασκηνώσει εν  αυτώ, δεν περιορίζεται χρονικώς και τοπικώς, αλλ   ἀπεργάζεται ημάς «κοινωνούς των θείων αυτού χαρισμάτων και λύσιν παρέχει των παρεσχηκότων δεινών»(Μέγας Βασίλειος). Μένει εις τον τάφον του Αγίου, επειδή πρώτον είχε σκηνώσει εις τον ταφέντα ενταύθα Άγιον Νικόλαον, όπως λέγει η Γραφή: «ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός» (Β Κορ. ς  16).
Όσα και αν έχη υποφέρει ο Άγιός μας, όσα και αν είδαν οι νοεροί οφθαλμοί του κατά την πάροδον των αιώνων εις αυτόν εδώ τον τάφον και εις την Βασιλικήν του, εις την επίγειον κατοικίαν του, ημείς οι οποίοι ερχόμεθα από διάφορα μέρη του κόσμου, από την Κωνσταντινούπολιν, την Ρόδον, τας Αθήνας, και αλλαχόθεν της οικουμένης, δια να τελέσωμεν την Θείαν Λειτουργίαν, και ο διακονών πιστός και φιλότιμος Ποιμενάρχης της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως Ιερώτατος αδελφός άγιος Μύρων κύριος Χρυσόστομος, και μαζί μας οι αναπαυόμενοι αναρίθμητοι πρόγονοί μας εις τα ηγιασμένα Μικρασιατικά χώματα αποδεικνύομεν ότι ο Άγιος Νικόλαος και μέσα  εις τα ερείπια των σεβασμάτων του και με αοράτως παρούσας τας ψυχάς των προ ημώνείναι ζωντανός, ανάμεσά μας, η πίστις μας είναι ζωντανή, ουδέν εχάθη, και δόξα τω Θεώ από τριακονταετίας και πλέον κερδίζει τους ανθρώπους του πνεύματος, κερδίζει τας καρδίας του λαού. Πράγματι, ο λαός, ο οπουδήποτε της γης λαός του Θεού, δεν έχει άλλο στήριγμα εις αυτήν την ζωήν και εις αυτήν την δύσκολον εποχήν, παρά μόνον τον Θεόν και τους Αγίους Του. Αυτοί οι Άγιοι, όπως ο Άγιος Νικόλαος, η εικών της πραότητος, είναι οι πραγματικοί ηγέται του λαού, διότι αυτοί τον ηγάπησαν πλέον πάντων, τον ηγάπησαν αληθινά και δυνατά και τον διηκόνησαν με στοργήν και αυτοθυσίαν. Δια τούτο και μας ομιλούν απ  εὐθείας εις την καρδίαν, αποκαλύπτουν την πραγματικότητα και την παρουσίαν του Θεού και προσελκύουν  τους ανθρώπους εις τας αιωνίους πηγάς, εκ των οποίων αντλούνται αι ευγενέστεραι και δημιουργικώτεραι εμπνεύσεις.

Ο Άγιος Νικόλαος έφυγεν από την επίγειον ζωήν. Αργότερον έφυγεν από τον εδώ τάφον του. Η Βασιλική του επί χρόνους πολλούς έμεινεν αλειτούργητος. Κατελείφθη εις ερείπια. Και μόνον ωρισμένοι κατ  ἔτος ορθόδοξοι προσκυνηταί, εκ Ρωσσίας κυρίως, διήρχοντο και άναβαν ένα κερί εις την Χάριν Του. Ουδέποτε όμως ο Άγιος εγκατέλειψε και τον χώρον και τον τόπον.Οι Άγιοι της Ορθοδοξίας μας, ο Άγιος Νικόλαος εις την περίπτωσίν μας, είναι ταυτοχρόνως ένας πρωτότοκος και πρεσβύτερος αδελφός επί της γης αλλά και ένας προπομπός μας εις τους ουρανούς, ο οποίος μεσιτεύει υπέρ ημών εις την Τριαδικήν Θεότητα, ανταποκρίνεται εις κάθε κατάλληλον δια την σωτηρίαν μας αίτημα και το εκπληρώνει. Ουδένα αφήνει ανικανοποίητον και παραπονούμενοναλλά τρέχει και ρίπτεται και εις τα αφρισμένα κύματα και επισκέπτεται πάσχοντας και αδυνάμους και πτωχούς και σώζει ψυχάς και ζωάς. Δια τούτο και εδώ εις την περιοχήν αυτήν, ως μαρτυρεί ο συναξαριστής του, οι πιστοί εις τους οποίους εθαυματούργησε, το είδον να στάζη νερό η να είναι ιδρωμένος, η ως  λευκοπώγονα ελεήμονα γέροντα προφθαίνοντα εις όλα και ευεργετούντα όλους.
Ο Άγιος Νικόλαος μας δίδει αυτό το οποίον δεν έχει σήμερον ο κόσμος. Αυτό που απολαμβάνομεν ημείς καθ  ἑκάστην εις την Εκκλησίαν. Μεσιτεύει δια να μας δίδεται η Χάρις του Θεού ο Οποίος εξαποστέλλει το φως και την αλήθειάν Του μέσω του Αγίου Του.Όσον πτωχοί και άσημοι και αν είμεθα, είμεθα συγχρόνως μεγαλειώδεις, διότι, δια μέσου των μυστηρίων της Εκκλησίας μας, κατά τας μνήμας των Αγίων ως επί το πλείστον, λαμβάνομεν την Χάριν του Θεού, γνωρίζομεν τον Θεόν, πληροφορείται η καρδία μας περί Αυτού, τον Οποίον κάποτε οι Αθηναίοι είχον ονομάσει «Άγνωστόν Θεόν», και τον Οποίον Παύλος ο Απόστολος εδίδαξε και εκήρυξεν ως τον αληθή ζώντα Θεόν των πατέρων ημών μεταξύ άλλων και εις την εδώ ευρυτέραν περιοχήν.   Ευχαριστούμεν και δοξάζομεν τον Άγιον Νικόλαον, τον διαπρύσιον αυτόν κήρυκα της αγάπης και του ελέους του Θεού, ο οποίος μας συνήγαγε σήμερον εδώ, εις την πόλιν του, εις την Επισκοπήν του,  εις τον Ναόν του, εις τον τάφον του.
Ευχαριστούμεν τόνφίλτατον αδελφόν Ιερώτατον Μητροπολίτην Μύρων κύριον Χρυσόστομον, διότι, συνεχίζων το παράδειγμα του Γέροντος και προστάτου του και προκατόχου του, συνεχίζει να κρατή «ανημμένην την δάδα» και εμερίμνησε και δια την σημερινήν λειτουργικήν πανήγυριν και πανδαισίαν, εις την οποίαν προφρόνως προσεκάλεσε και ημάς. Ευχόμεθα ο Άγιος Νικόλαος να τον ανταμείψη πλουσίως και να τον στηρίζη εις το δυσχερές έργον του δια να τηρήάσβεστον την φλόγα της Ορθοδοξίας εις την επίγειον Επαρχίαν του, προτρεπόμεθα δε το παράδειγμά του  να μιμηθούν και άλλοι αδελφοί εμπεριστάτων Επαρχιών της Μικρασιατικής γης. Δια του από Μύρων Μητροπολίτου Εφέσου Χρυσοστόμου Κωνσταντινίδου τα Μύρα της Λυκίας εγένοντο παγκοσμίως γνωστά ως τόπος προσκυνήματος και συγκεντρώνουν κάθε χρόνον αναρίθμητα πλήθη χριστιανών.

Ωσαύτως εν ευχαριστίαις χαιρετίζομεν πάντας τους εξ Ελλάδος και αλλαχόθεν προσελθόντας προσκυνητάς, μάλιστα δε τα μέλη του σωματείου υπό την ηγεσίαν του Εξοχωτάτου εν ιατροίς κ. Π. Κολιομιχάλη, τον οποίον και ανυψώσαμε χθες εις Άρχοντα οφφικίαλον της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, εις επιβράβευσιν της προσφοράς και της αγάπης του.Εκφράζομεν την βεβαιότητα ότι ο Άγιος Νικόλαος θα ανταποδώση εις όλους εκατονταπλασίως τον κόπον του προσκυνήματος και ευχόμεθα να χαρίζη εις όλους μας βιώματα μυστικά και αληθινά, τα οποία να μας φέρουν εγγύτερον του Θεού και να μας βοηθήσουν να γίνωμεν κοινωνοί και κρουνοί της δόξης Του.
Άγιε Νικόλαε, μας έδωκες σήμερον μεγάλην χαράν και ευφροσύνην. Μας εγέμισες με πίστιν και ελπίδα. Η καρδία μας πεπλάτυται.  Εγινεν ευρυχωροτέρα εις αγάπην και εις πλησμονήν χάριτος. Σε δοξάζομεν και αντιπροσφέρομεν ύμνον ευχαριστίας και χαράς, προς σε τον εστιάτορα και οικοδεσπότην της σημερινής πανδαισίας.
Χαίρε ο προχέων χαρίτων πέλαγος· χαίρε ο πορίζων του μύρου το έλεος.
Χαίρε αντίληψις ψυχών ευώδης· χαίρε η ίασις σαρκός πρεπώδης.
Χαίρε ότι καθορώμενος ιλαρύνεις τας ψυχάς· χαίρε ότι ασπαζόμενος αγιάζεις νυν ημάς.
Και κατακλείομεν με ζέουσαν πίστιν και με την ευχήν η Χάρις του Αγίου να σκέπη και να διαφυλάττη από εχθρούς αοράτους και ορατούς την παγκόσμιον ποίμνην της Μητρός Εκκλησίας, εις την οποίαν η Πρόνοια του Θεού κατέστησεν  ημάς φύλακας και φρυκτωρούς. Αμήν.

Πηγή: http://fanarion.blogspot.gr/2013/12/10.html