Ονειρεύομαι ένα σχολείο

24 Σεπτεμβρίου 2013

Αρχιμ. Καλλινίκου Μαυρολέοντος

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο μαθητής θα αισθάνεται ότι τον αγαπά ο δάσκαλός του… ότι νοιάζεται και φροντίζει γι’ αυτόν… ότι τον
πλησιάζει και δεν τον περιφρονεί…
Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα έχει αγάπη… μια αγάπη που με τα χρυσά της φτερά θα σκεπάζει τα σφάλματα των άλλων, μια αγάπη που δεν θα παραχωρεί το περίσσευμα αλλά θα χαρίζει τον εαυτό της.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα διδάσκουν πρώτα με το παράδειγμά τους κι ύστερα με τα λόγια τους…

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα δίνει στα παιδιά υπόδειγμα από την πρώτη τους ηλικία για την ανάγνωση των Γραφών… Ενα σχολείο που θα έχει θέση η κοινή προσευχή, η ψαλμωδία…

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα συμβουλεύουν με πολλή αγάπη, με πραότητα και επιείκεια κι όταν το παιδί είναι ήρεμο… Ενα σχολείο όπου θα προηγείται ο έπαινος και θα ακολουθεί η συμβουλή.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο δάσκαλος θα είναι πράος, φιλάνθρωπος, υπομονετικός, δίκαιος και προπαντός πεπαιδευμένος. Θα γνωρίζει καλά τη νεανική ψυχή και τις αδυναμίες της. Θα είναι ακέραιος στο χαρακτήρα, αμνησίκακος, ακενόδοξος, θα έχει κάτι το θεϊκό μέσα του. Θα είναι σαφής στη διδασκαλία του. Θα προτιμά πάντα το λίγο και το σίγουρο.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο δάσκαλος θα διακρίνει εγκαίρως τις κλίσεις των μαθητών του και θα υποδεικνύει, όταν φθάσουν στην κατάλληλη ηλικία, ποιόν κλάδο και ποιό επάγγελμα ν’ ακολουθήσουν, αφού ο,τι γίνεται με τις υποδείξεις της φύσης επιτυγχάνει, ενώ ο,τι είναι αντίθετο μ’ αυτήν, αποτυγχάνει.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου με διάλογο και χωρίς καταναγκασμό θα αντιμετωπίζουμε τις παρεκτροπές των μαθητών. Που σύνθημά μας θα είναι το· “Δεν είναι δυνατό να γίνει κανείς καλός με τη βία. Εκεῖνος που έγινε καλός με την καταπίεση, δε θα μείνει πάντοτε καλός! Αλλά, μόλις απαλλαγεί από τον καταναγκασμό, θα επιστρέψει στις κακές του συνήθειες. Αντιθέτως, εκείνος που παιδαγωγείται με τέτοιον τρόπο, ώστε να γίνει καλός με την ελεύθερη απόφασή του, αφού θα γίνει καλός, θα μείνει στο καλό αμετακίνητος”. ( Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα έχουν ικανοποητική χρηματική αμοιβή, με αφθονία μάλιστα, για να μην ασχολούνται με άλλα πάρεργα, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τη ζωή της οικογενείας τους και παραμελούν το σημαντικό πνευματικό τους έργο και να υπάρχει χρόνος και διάθεση για να ασχολούνται με άλλες καινοτόμες δραστηριότητες, εκτός ωρών διδασκαλίας. Δάσκαλοι που δε θα ξεχνούν παράλληλα ότι η καλύτερη αμοιβή τους δεν είναι ο μισθός τους, αλλά η ποιότητα των μαθητών τους.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο του οποίου οι δάσκαλοι δε θα είναι σκυθρωποί και δίχως όρεξη. Που θα ανοίγουν βιβλία και θα μελετούν. Δασκάλους που θα γνωρίζουν καλά τη λέξη «εξατομικευμένη προσέγγιση». Που θα αξιολογούν και θα αξιολογούνται.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο στο οποίο θα έχει διάθεση, όρεξη και μεράκι ο εκπαιδευτικός, και παράλληλα θα επιμορφώνεται συνεχώς σε νέες διεργασίες μάθησης, που θα καλείται να μάθει, να αξιολογεί την εμπειρία του και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες πειραματισμών με νέα πράγματα.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο το οποίο θα έχει ως βάση για τη διαπαιδαγώγηση και την πραγματοποίηση της μορφώσεως, την αγάπη προς το μαθητή, της οποίας η δύναμη θα έχει δυό διαστάσεις. Η μια θα οπλίζει το δάσκαλο με υπομονή και αισιοδοξία κι η άλλη θα ασκεί μεγάλη μορφωτική επίδραση στις ψυχές των παιδιών.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο με βιβλία γεμάτα από τον πλούτο του πολιτισμού και της παραδόσεώς μας. Με βιβλία στα οποία θα προβάλλονται πρόσωπα-πρότυπα, όπου τα παιδιά μας θα μαθαίνουν ότι ήρωας είναι αυτός που υπερβαίνει τον εαυτό του και προσφέρεται στην κοινότητα στην οποία ανήκει.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι μαθητές θα διαλέγονται με τις μεγάλες μορφές της πεζογραφίας και της ποιήσεώς μας, θα ξεδιψάνε με το δημοτικό μας τραγούδι, τη λαϊκή μας σοφία και τους μύθους του Αισώπου…

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα αρματώνει τους μαθητές του να αντιμετωπίσουν αύριο γενναία τη ζωή και τις δυσκολίες της, που δε θα προβάλλει «γάτες που σβήνουν φωτιές» και συνταγές μαγειρικής…

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα παραδίδει στην κοινωνία τους μαθητές γεμάτους αρετή, ήθος και γνώση της αλήθειας.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα διδάσκει τον πολιτισμό μας, την Ιστορία μας, την πίστη μας και την εν γένει πνευματική μας συγκρότηση, γιατί το χρωστάμε σ’ αυτούς που πέρασαν, σ’ αυτούς που θα ’ρθούν…

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που με τα βιβλία του θα προβάλλει τις αξίες της ζωής, τη δικαιοσύνη, την τιμιότητα, την εργατικότητα, την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό. Βιβλία με κείμενα που να φιλοσοφούν για τη ζωή, για το θάνατο, για τις δυσκολίες της ζωής και την υπέρβασή τους. Που να καλλιεργεί στα παιδιά μας την ελπίδα, τη μεγίστη πασών των αρετών.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο στο οποίο θα φοιτούν τα παιδιά του πρωθυπουργού, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου στα σχολικά βιβλία θα έχει θέση ο Χριστός κι η Ελλάδα…

Ονειρεύομαι ένα σχολικό κτίριο ευάερο, ευήλιο, ζεστό, φιλικό, οικολογικό, που θα αξιοποιεί και θα χρησιμοποιεί τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ένα ηλιακό σχολείο, βιοκλιματικό… Με μεγάλη αυλή, με κήπο, με πολύχρωμα λουλούδια, με δέντρα, με γρασίδι και χώμα, για να κυλιούνται εκεί τα παιδιά… Ενα κτίριο μακριά από θορύβους, από καυσαέρια, από καμινάδες, από φυλακές… Που δε θα μοιάζει με γκαράζ αυτοκινήτων…

Ονειρεύομαι ένα σχολείο το οποίο θα ενσωματώνει εναλλακτικές μορφές ενέργειας και οικολογικές τεχνολογίες στα κτίριά του και τους αύλειους χώρους (αντικατάσταση των πλαστικών μερών με ξύλο, τοποθέτηση φωτοβολταϊκών συστημάτων, εξοικονόμηση ενέργειας με τη ρύθμιση των φώτων, με τηλερυθμιζόμενη θέρμανση, με οικολογικά παράθυρα).

Ονειρεύομαι ένα διδακτήριο το οποίο θα αξιοποιεί τις αρχές της βιοκλιματικής, καθώς θα διαθέτει κεντρική μονάδα διαχείρισης ενεργειακών συστημάτων, μεθόδους εξοικονόμησης ενέργειας, θα είναι εξοπλισμένο με κυκλώματα για πλήρη αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών όπως δίκτυα, ασύρματο Ιντερνέτ και άλλα.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο με πολλές αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, αίθουσες διοίκησης, κοινόχρηστους χώρους σε κάθε όροφο, ανελκυστήρες, πλήρη ειδικό εξοπλισμό, απολύτως προσπελάσιμο σε ΑΜΕΑ, βιβλιοθήκη – αναγνωστήριο, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, στεγαζόμενο γυμναστήριο, θερμοκήπιο, χώρο εκπαιδευτικού αγρού, ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ – βόλεϊ με κερκίδες, ειδικά διαμορφωμένο χώρο αυλισμού και υπόγειο χώρο στάθμευσης!

Ονειρεύομαι ένα σχολείο με λίγους μαθητές… έως 15 στο τμήμα… Με μια πιο ζεστή, οικογενειακή ατμόσφαιρα… Ενα σχολείο στο οποίο δε θα είναι ένα απρόσωπο νούμερο ο μαθητής αλλά θα ’χεί όνομα, χρώμα και θρησκεία… Που θα ’χει ρίζες… που θα ’χει παρελθόν… που θα ’χει μέλλον!

Ονειρεύομαι ένα σχολείο στο οποίο θα βρίσκεις παιδιά μικρά και μεγάλα, παιδιά με ειδικές ανάγκες, παιδιά που θα έχουν το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρά και ασθενέστερα.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου η αίθουσα διδασκαλίας δε θα είναι μόνο “τόπος παράδοσης” αλλά “τόπος ενεργούς διερεύνησης και συγγραφής”. Ενα σχολείο που θα μετατρέπει τις πληροφορίες σε κριτική σκέψη, θα καταργεί την αποστήθιση, θα επηρεάζει το ήθος των μαθητών, θα δημιουργεί ενεργούς πολίτες.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα έχει και θα χρησιμοποιεί πολλούς υπολογιστές.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου δε θα υπάρχουν μαυροπίνακες, κιμωλίες και τετράδια. Οι δάσκαλοι του μέλλοντος θα χρησιμοποιούν για τη διδασκαλία τους ψηφιακούς και διαδραστικούς πίνακες, διαδραστικά θρανία, προβολείς η πίνακες Λάμδα και θα απαντούν σε ερωτήσεις που υποβάλλονται μέσω laptop και tablet PC. Ολα τα υλικά θα έχουν ηλεκτρονική μορφή ώστε να είναι δυνατή η άμεση επεξεργασία και κοινή χρήση τους. Ειδική επιχορήγηση του ΥΠΕΠΘ θα δώσει κίνητρα σε φιλόδοξους δασκάλους να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες και να αξιοποιήσουν στο έπακρο την τεχνολογία φορητών συσκευών μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου κάθε μαθητής θα έχει το δικό του ὰἆὦ ἆ η την ηλεκτρονική του «τσάντα», ένα Τάέ ὸὦ Ρε με ασύρματη δικτύωση, για να διευκολύνεται η διεξαγωγή μαθημάτων πολλών διαφορετικών κλάδων. Θα μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για την υποβολή ερωτήσεων, απαντήσεων η ακόμα και σχεδιαγραμμάτων στο δάσκαλο από οποιοδήποτε σημείο του σχολείου η κι από το σπίτι.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο στο οποίο οι μαθητές θα πηγαίνουν χαμογελαστοί και χαρούμενοι. Που θα στενοχωριούνται όταν για οποιοδήποτε λόγο χάνουν το μάθημά τους. Που θα φεύγουν το απόγευμα, επίσης, χαρούμενοι!

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι μαθητές θα μπορούν να μελετούν περισσότερο από ένα σχολικό εγχειρίδιο. Που δε θα τους ζητείται να αποστηθίζουν και να μαθαίνουν απέξω πράγματα που σε λίγες μέρες δε θα θυμούνται.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι μαθητές θα αγαπήσουν το βιβλίο και τη μάθηση. Που θα αφήνουν την τσάντα στο σχολείο. Που θα τους ανήκει ολόκληρη η υπόλοιπη ημέρα. Που θα χαίρονται την παιδικότητά τους. Που δε θα υπάρχει η λέξη φροντιστήριο ούτε στο λεξικό τους. Που θα είναι πρώτα στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία στην τηλεθέαση. Που δε θα τρέχουν από σχολή σε σχολή σαν κουρδιστά πορτοκάλια. Που δε θα τα βλέπεις φορτωμένα με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν το Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης. Που δε θα γίνονται οι γονείς τους «ταξιτζήδες»…

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα κάνουν οι μαθητές τέστ, όχι για να πάρουν ένα βαθμό, αλλά για να διαπιστώσουν τις αδυναμίες τους και για να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία. Που θα μπορούν να έχουν πάντα ανοιχτά τα βιβλία…

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου θα δοκιμάζονται οι καινοτόμες ιδέες… Οπου θα εφαρμόζονται πολλά καινοτόμα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αγωγής υγείας, πολιτιστικών θεμάτων, θεατρικών δρώμενων, μουσικών παραστάσεων, εικαστικής έκφρασης, λογοτεχνικής και ποιητικής δημιουργίας.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που το μάθημα θα γίνεται και έξω από την τάξη, μέσα στο φυσικό περιβάλλον, για να νοιώθουν οι μαθητές του άνετα και ελεύθερα, χωρίς την ασφυκτική πίεση των τοίχων και του τσιμέντου.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου θα διοργανώνονται ουσιαστικές και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις στο χώρο του κατά την διάρκεια των σχολικών εορτών αλλά και σε άλλες επίκαιρες και παγκόσμιες μέρες εορτασμού διαφόρων γεγονότων.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα έχει ένα αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο, το οποίο θα προσφέρει σε προσιτές τιμές μόνο είδη και προϊόντα υγιεινής διατροφής, μη μεταλλαγμένα και χωρίς συντηρητικά.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα έχει πολλές δραστηριότητες τόσο στο χώρο του σχολείου όσο και εκτός σχολείου, στην ευρύτερη περιοχή, βοηθώντας στην ευαισθητοποίηση όλης της σχολικής κοινότητας και της τοπικής κοινωνίας σε θέματα περιβαλλοντικά, υγιεινής διατροφής, κακοποίησης ζώων, αδέσποτων σκυλιών, ανακύκλωσης, φυλετικών διακρίσεων, ρατσισμού, ατόμων με ειδικές ανάγκες και ικανότητες, βοήθειας ηλικιωμένων και ανάπηρων συνανθρώπων μας, δικαιωμάτων μειονοτήτων, ατομικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, κ.λπ.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου οι μαθητές της τάξης του, μέσα από το διαδίκτυο, θα έρχονται σε επαφή με άλλους συμμαθητές τους σε σχολεία της Ελλάδας, της Ενωμένης Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου, γνωρίζοντας το εκπαιδευτικό σύστημα των άλλων χωρών, συνήθειες, ήθη και έθιμα, και εξασκώντας τις δύο ξένες γλώσσες που θα μαθαίνουν στο σχολείο τους.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου θα εφαρμόζονται διάφορα προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων, περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αγωγής υγείας, πολιτιστικών θεμάτων, σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού, αγωγής σταδιοδρομίας, ισότητας των δύο φύλων, ευρωπαϊκά προγράμματα, σε συμπράξεις σχολείων, σε εκπαιδευτικές εκδρομές, όπως επισκέψεις στη Βουλή των Ελλήνων, σε Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, σε εκθέσεις και σε διαγωνισμούς, σε βιότοπους και σε οικολογικά πάρκα, σε θεατρικές, κινηματογραφικές, μουσικές και άλλες καλλιτεχνικές – εικαστικές εκδηλώσεις, παραστάσεις καραγκιόζη, κουκλοθέατρου, κ.α.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα έχει αφειδώλευτη στήριξη από την κεντρική εξουσία, η οποία θα δίνει μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ για την παιδεία. Ενα σχολείο που θα έχει δικό του προϋπολογισμό. Που θα ’χει πλούσιο ταμείο. Που δε θα στέκονται εμπόδιο οι φειδωλές κρατικές επιχορηγήσεις για να εφαρμόσει τα προγράμματά του.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο ανοικτό στην κοινωνία, ένα σύγχρονο σχολείο της γνώσης, της ελευθερίας, των ίσων ευκαιριών, των νέων τεχνολογιών, της αποδοχής του διαφορετικού, της εναλλακτικής πληροφόρησης, της δημοκρατικής παιδείας, ένα σχολείο που θα υπηρετεί το ανθρώπινο πρόσωπο και όχι την απρόσωπη τεχνοκρατική παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο με επίκεντρό το παιδί, που να βασίζεται δηλαδή στις ανάγκες, στα ενδιαφέροντα και στις ικανότητές του και να περιλαμβάνει διαρκή αξιολόγηση των ικανοτήτων και των κλίσεών του. Οι παιδαγωγοί θα προσφέρουν στους μαθητές ένα περιβάλλον με πολλά ερεθίσματα και θα τους αφήνουν πολλές δυνατότητες για να αναπτύξουν τις ικανότητές τους. Να μη θεωρούν το μαθητή παθητικό δέκτη της γνώσης, αλλά συνοδοιπόρο στην ανακάλυψη, ενεργό συμμέτοχο στην εκπαιδευτική διαδικασία μέσα από δραστηριότητες, που θα του δίνουν τη δυνατότητα να αναδείξει τα ταλέντα του, να ανακαλύψει τον εαυτό του (δημιουργική μάθηση).

Ονειρεύομαι ένα σχολείο στο οποίο θα προωθείται η ατομική μάθηση μέσα από τη συμμετοχή και τη συνεργασία. Η συμμετοχή διαμορφώνει την ικανότητα των μαθητών να μαθαίνουν από μόνοι τους. Η συνεργασία έχει ως αποτέλεσμα ένα επίπεδο γνώσης της κοινότητας, που είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα των γνώσεων του κάθε μέλους ξεχωριστά (συνεργατική μάθηση).

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου ο δάσκαλος θα είναι ο συντονιστής και καθοδηγητής των μαθητών στην έρευνα της γνώσης. Εκεῖνο που θα έχει πραγματική αξία θα είναι η απόκτηση δεξιοτήτων και όχι άχρηστων πληροφοριών. Που δε θα αναγκάζει το μαθητή να απομνημονεύει δεκάδες σελίδες διδακτικής ύλης, που θα τον βοηθάει να ασκεί τη μνήμη του, και να μαθαίνει γνώσεις χρήσιμες για τη ζωή του. Ενα σχολείο που θα έχει σκοπό του «να μάθει το μαθητή πως να μαθαίνει», ώστε ο ίδιος να γίνει ερευνητής της γνώσης και της ζωής, γεγονός που θα του επιτρέψει να επιλέξει και το δικό του προσωπικό δρόμο.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα εφαρμόζει αναλυτικά προγράμματα τα οποία θα επεξεργάζεται μια μόνιμη διακομματική επιτροπή, που δε θα αλλάζει με το πέρασμα του κάθε Υπουργοῦ.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα είναι ένας χώρος έκφρασης, καλλιέργειας δεξιοτήτων και αξιών, με κέντρο τον άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα δίνει χαρά, πολλή χαρά στα παιδιά μας!

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα γίνει για το κάθε παιδί αγάπη παντοτεινή!