Πατήρ Χριστόδουλος Νικολάου (Βατοπαιδινός)

Εις μνημόσυνον αίωνιον

 

Σε γνώρισα στου Άθωνα

το αιώνιο ταξίδι

και ο Γέροντας μου υπέδειξε

να σε έχω αντιστύλι….

Να έχω σιμά παρηγοριά

μες της ζωής τις μπόρες,

λιμάνι- καταφύγιο

στις δύσκολες τις ώρες…

Έλεγες Δόξα σοι ο Θεός

και έσταζε απ, τα χείλη

ο έρως στην Παντάνασσα,

βροχή στο πετραχήλι..

Τα βάρη πήρες της καρδιάς

και έγινε η ζωή μεμιάς,

Τώρα από το Μαχαιρά

και από ουράνια , φωτεινά

να ρίχνεις στοργική ματιά

σε εμάς , τα δόλια ορφανά…

Ισάγγελος , επι της γης,

εν ουρανοίς, αστέρας

και αξιώθεις να δεχθείς

χάριν, εκ Πλατυτέρας…

Από πρωίας , μέχρι νυκτός

προσήλωση καρδίας- νοός

και εργόχειρον δια βίου,

η νήψη που σε έστεψε

Τέκνον, Βατοπαιδίου….

Γλυκύτατος εις τη μορφή

και σε ουράνια κορυφή,

τα βήματα του βίου

και  από ετούτην την στιγμήν,

όποιος ζητά την αρωγήν

να αιτείται , εκ του Οσίου….

 

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής