Φτωχό αγιορειτικό μνημονοχάρτι για τον π. Ευέλθοντα

Αγιορείτικο μνημόσυνο με κόλλυβα φιλαδελφείας τα φτωχά λόγια μου, θέλω, χρυσέ μου αδελφέ εν Χριστώ και συλλειτουργέ, να σου κάνω:

Από το Παραλίμνι ξεκίνησες σαν καραβάκι αγάπης φορτωμένο, όπως πάντα, ελεημοσύνες κρυφές και πλουσιόκαρδες, και άραξες οριστικά στην Βασιλεία του Θεού, αρπαγείς ησύχως επί κλίνης εν ώρα μεταμεσονυκτίω στο αγαπημένο σκήνωμα του Μαθητού της αγάπης.

Μας ξάφνιασες, Παππούλη μου, είναι αλήθεια! Μα δεν ήσουν πια για την πεζότητα της ζωής τούτης. Ο Χριστόφορος άλλωστε σου είχε από καιρό στοργικά στρωμένο το τραπέζι στον Παράδεισο και με λαχτάρα σε περίμενε, για να γευθής αυτά που εκείνος χρόνια τώρα γεύεται και νους ανθρώπινος αδυνατεί να κατανόηση.

Πάτερ Ευέλθων μας, αγάπησες πολύ, αγαπήθηκες περισσότερο, πολέμησες το αρχέκακο εχθρό, αλλά και σφόδρα αντιπολεμήθηκες, βγαίνοντας παλληκαρίσια άφθαρτος κάθε φορά από τα πεπυρωμένα βέλη του. Και τώρα όντας ενωμένος αδιάστατα με την εσταυρωμένη Αυτοαγάπη, τον Κύριό μας, μνημόνευε, όπως σε κάθε Θεία Λειτουργία και την Μεγάλη Παρασκευή στον Επιτάφιο του αγίου Δημητρίου μπροστά, όλους εμάς: αυτούς που αγάπησες, αυτούς απ’ τους οποίους αγαπήθηκες, αυτούς που μυστικά ανά την οικουμένην ευεργέτησες και αυτούς άπ’ τους οποίους πειρασμικά πολεμήθηκες. Και κοίταξε, Πάτερ˙ παρακαλούμε, ετοίμασε διακονικά με το εγνωσμένο χαμόγελο και την πάντοτε ευγενική καλοσύνη σου και για μας μια θέσι στο τραπέζι της αιώνιας ζωής, πρεσβεύοντας αδιάλειπτα στον Φιλάνθρωπο Κύριο, που τίμησες με την τίμια και ακατάγνωστη ιερωσύνη σου, να μας πάρη, όταν θελήση, σε στιγμή μετανοίας κοντά Του. Και κάτι τελευταίο: ως πρόσφυγας, μη ξεχνάς ποτέ την μαρτυρική μας Μεγαλόνησο! Αιωνία σου η μνήμη, πολυαγαπημένε μας!

 

Αναπαύου εν ειρήνη και καλήν αντάμωσιν!…

Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας, Άγιον Όρος, Άθως, 14.7.2011.

 

 

Πηγή: «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία Έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Ιδρυτής Πρωτοπρεσβύτερος Ευέλθων Χαραλάμπους, Περίοδος Γ΄, έτος ΚΑ΄, αρ.8, Αύγουστος 2011.