Πορτρέτο..(3)( Εις Μνήμην του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού που μας γνώρισε την Παντάνασσα )

Άφησεν ο Ιερότατος

Λουκάς, τη Θείαν Μορφήν σου,

η πλάση να λυτρώνεται

με την επίσκεψή σου…

 

Ζωγράφισε  και η πρόνοια

Εικόναν , από   δάκρυ,

να διώχνει πέρα τους καημούς

και πόνους , εις την άκρη….

 

Και έστεψεν ο Πανάγαθος,

τούτην   Βασιλομήτωρ

και έγινα ευθύς στο  νεύμα της,

του ουρανού, οικήτωρ..

 

Πορφύραν χρυσοκέντητην

και Βασιλέως καθέδρα,

πέρα στο Βατοπαίδιον

έχει η Κυρία ,  έδρα…

 

Και εμείς πλέον, Παντάνασσα

οι άθλιοι  θα φωνούμεν,

στις θλίψεις και στα βάσανα

ποιάν άλλην να καλούμεν;

 

Προπύλαιο του ουρανού

γέννημα  παναγάπης,  

να  δίδεις εις τον πειρασμόν

τέλος, με τόση αγάπη…

 

Στο πρώτον , Παναγία μου

γέμισες την  καρδίαν μου,

με ευχήν, Σεπτή Κυρία μου,

Παντάνασσα, ευλογία  μου….

 

Με του ουρανού τα πετεινά,

με τεριρέμ και ωσαννά, 

ψάλλει η ψυχή μου σαν κοιτά

την πάνσεπτή σου , εικόναν…

 

Και ασφαλίζω στα βαθιά

του ουρανού τον ,  θρόνον

και εσένα που δεν με άφησες,

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής