Παναγία Γοργοϋπήκοος.

Αντιφωνείς, Παρθένα

και είπες του Υιού Σου,΄΄Χάρισε,

δώρα , χάριν σε εμένα΄΄…

 

Αγνόησες τα πολλαπλά

πταίσματα, τα πραγμένα

και έδωσες δώρα πάμπολλα

δώρα, ευλογημένα..

 

Κράτησες της καρδίας μου

Άνασσα μου του ρύπους,

και υπέδειξες του Πλάστη μου,

τους πονεμένους κτύπους…..

 

Κλίμακα έγινες ξανά

να ανέβω στα ουράνια,

Μεσίτρια για το ωσαννά,

να βάλω τα στεφάνια…..

  

Όπως του Νείλου, έδωσες

πίσω πάλιν, το φως μου

και με  στοργήν με έζωσες

για να διαβώ το βιός μου….

 

“Λάμπεις  Συ, ως πολύφωτος

Σελήνη΄΄, στα επουράνια

και οδηγάς τα τέκνα σου

ως κυβερνήτης  πάντα….

 

Ως οικονόμος , διακονείς

προσκυνητές , Πατέρες

τις προσβολές εκδιώκοντας

στις δύστηνες ημέρες….

 

Γοργώς φυλάττεις Δέσποινα

όσους σε επικαλούνται

και πλούσια την αρωγήν

τα  τέκνα σου καρπούνται…

 

Φώτισε τον αόμματο

να ιδώ τα σφάλματά μου

να ακούσω ευθύς το κάλεσμα

που εκφώνησες μπροστά μου…

 

Εισάκουσε Βασίλισσα

Του Άθωνα Κυρία

του πόνου τα αιτήματα

δώσε μου σωτηρία….

 

Οι παρεμβάσεις άπειρες

προς δόξαν του Υιού Σου

και καταγράφω ελάχιστες,

εκ θρόνου του δικού Σου…

 

Θεράπευσες ασθένειες

χάρισες ευτεκνία

οδήγησες με ασφάλεια

στις θάλασσες τα πλοία…

 

Χωρίς ψηλάφηση ο τυφλός

εμπρός θα γονατίσει,  

βαδίζοντας   παράλυτος,

ήρθε να ευχαριστήσει….

  

Λύτρωσες τον αιχμάλωτο

απ των δεσμών τα πάθη,

την κόπωση Γοργώς κρατείς

την Χάριν σου όποιος μάθη…

 

Εκδίωξες απ, τα σπαρτά

Έφορε , τις ακρίδες

και χάρισες στο πόνο μας

μυριάδες τις ελπίδες…

 

Μόνη σου  κατανόμασες

την Πάνσεπτη μορφή Σου,

Κυρίαν Γοργοϋπήκοον,

δείξε μου τη στοργήν Σου…

 

Δοχειαρίου, η Μονή

που διάλεξες ως θρόνον

και όποιος στον Άθωνα  διαβεί,

ξέχασε ευθύς τον πόνον……

 

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής.