Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης: Τι έλεγε ο Γερο Παΐσιος για την αρρώστια
19 Μαΐου 2013
…Και ο μακάριος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης βιωματικά έλεγε: «Όταν μας βρίσκει μια αρρώστια, καλά είναι ν’ αφηνόμαστε στον Χριστό εν λευκώ.
Να σκεφτώμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά το ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίζουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο».
Άλλοτε έλεγε χαριτωμένα: «Χαίρομαι που με τίμησε ο Θεός και μου έδωσε αυτό το δώρο της ασθένειας και δεν θέλω να μου το στερήσει.
Δόξα τω Θεώ ο Θεός το επιτρέπει, για να βοηθηθώ κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Έτσι δίνουμε εξετάσεις στην υπομονή. Τώρα αυτό, ύστερα το άλλο …» «Υπομονής χρείαν έχομεν».
Γιατί, αν εμείς που έχουμε λίγο φόβο Θεού, δεν κάνουμε υπομονή, τι θα κάνουν οι κοσμικοί; Αν και βλέπω ότι πολλοί λαϊκοί μας ξεπερνούν στην αρετή.
Μου έλεγαν οι γονείς μου ότι οι Φαρασιώτες, όταν αρρώσταιναν, δεν έτρεχαν αμέσως στον Χατζεφέντη, στον άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, να τους θεραπεύσει.
Υπέμεναν πρώτα τους πόνους, όσο μπορούσαν, ανάλογα με το φιλότιμο και την υπομονή τους, διότι θεωρούσαν ευλογία να υποφέρουν.
«Ας βασανίσω κι εγώ, έλεγαν, λίγο την ψυχή μου για τον Χριστό, αφού ο Χριστός βασανίστηκε πολύ, για να με σώσει».
Και, όταν πια έβλεπαν ότι πήγαιναν πίσω οι δουλειές τους και ταλαιπωρούνταν η οικογένειά τους, τότε πήγαιναν στον Χατζεφέντη να τους θεραπεύσει. Βλέπεις τι φιλότιμο είχαν!
Όταν εκείνοι, που ήταν λαϊκοί, σκέφτονταν έτσι κι έκαναν υπομονή, εγώ σαν καλόγερος πώς πρέπει να σκέφτομαι;»
