Τό Φεβρουάριο τού 1996 ο 13χρονος Γεώργιος, υιός τού Δημητρίου και της Ζωγράφας Γιατρά(Στ. Ελμάζη 7, Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης) εισήχθη στό Ορθοπεδικό τμήμα τού Ιπποκρατείου Θεσσαλονίκης. Η μαγνητική τομογραφία έδειξε όγκο περίπου 2 κιλών στό δεξιό ισχίο, ατροφία οστού καί κάταγμα! ‘Εγιναν αλλεπάλληλες συσκέψεις, διότι ήταν σπανιότατος τόσο μεγάλος όγκος. Μέ τή βιοψία αρχικώς διέγνωσαν “πνέτ πυέλου”. Στίς 11 Μαρτίου εισήχθη στό Ογκολογικό τμήμα γιά χημειοθεραπεία, τής οποίας τήν πορεία παρακολουθούσαν καί δύο Ιταλοί καί τρείς ‘Αγγλοι γιατροί.Ο πατέρας μεγάλωσε ορφανός καί πολλά χρόνια δέν είχε σχέση μέ τήν Εκκλησία. Από τίς πρώτες όμως μέρες πού αρρώστησε ο γιός του ανέβαινε στήν Μονή του Αγίου Ραφαήλ στην Γρίβα. Ζητούσε νά μάθει όλο καί περισσότερα γιά τούς Αγίους γιά νά δυναμώσει τήν πίστη του, πήρε λαδάκι από τό καντήλι καί καθημερινά σταύρωναν τό παιδί. Διάβαζαν τά βιβλία τού Αγίου, έκαναν συνεχώς προσευχή, όπως καί στή Μονή μνημόνευαν τό όνομα τού παιδιού σέ κάθε θ. Λειτουργία.Πρίν λοιπόν εισαχθεί τό παιδί στό Ογκολογικό τμήμα, είδε αποβραδίς στόν ύπνο του τόν άγιο Ραφαήλ νά του δείχνει τά δωμάτια μέ τά άρρωστα παιδιά, καί τό δικό τους δωμάτιο το Νο 12. Μ’ αυτήν τήν προειδοποίηση, προετοίμαζε ψυχολογικά τό γιό του γιά τό θέαμα τών νοσηλευομένων παιδιών, καθώς μεταφερόταν στό Παιδογκολογικό. Τού έγιναν 20 χημειοθεραπείες (Μάρτιος ’96 Ιούνιος ’97). Ωστόσο, μετά τήν ολοκλήρωσή τους δέν ήταν σίγουρο άν θά τόν εγχείριζαν γιά αφαίρεση τού όγκου.
Η μητέρα παρακαλούσε συνεχώς νά βρεθεί τρόπος νά χειρουργηθεί. Διαβάζοντας αποκοιμήθηκε. Βλέπει τόν άγιο Ραφαήλ ολοζώντανο μπροστά της νά τήν καθησυχάζει καί τής λέει: Ο Γιώργος θά κάνει εγχείρηση. Τό Μάρτιο τού 1997 πήγε δύο μέρες γιά εξετάσεις στήν Αγγλία. Τόν Ιούνιο τού 1997 εισήχθη στό Royal National Orthopedic στό Mitlssex Stanmore. Η μητέρα καθημερινά τόν άλειφε μέ λαδάκι τού Αγίου, μητέρα καί γιός προσεύχονταν συνεχώς.
Και ο πατέρας δέν έπαυε νά προσεύχεται. ‘Ενα βράδυ βλέπει πώς ανέβαινε στό Γολγοθά καί αντίκρισε τόν Κύριο σταυρωμένο νά ανοίγει τά μάτια Του καί νά τού λέει: Μήν ανησυχείς. Τήν επομένη βλέπει τόν άγιο Ραφαήλ νά τόν προειδοποιεί: Ο Γιώργος θά μπεί τρείς φορές στό χειρουργείο, αλλά θά γίνει καλά.
Οι γιατροί από τήν Αγγλία τούς είχαν προετοιμάσει μόνο γιά ένα, πολύωρο βεβαίως, χειρουργείο. ‘Ομως μετά τήν πρώτη πολύωρη εγχείρηση είπαν στή μητέρα ότι έπρεπε νά γίνει καί δεύτερη επέμβαση. ‘Οταν πληροφόρησε σχετικά τό σύζυγό της στήν Ελλάδα, τής είπε ότι τό περίμενε, τήν διαβεβαίωσε ότι θά γινόταν καί τρίτο χειρουργείο καί τής διηγήθηκε τ’ όνειρό του. ‘Ολα επαληθεύτηκαν!
Τό παιδί χειρουργήθηκε στίς 23 Ιουνίου επί εννέα μέ δέκα ώρες συνεχώς. Συνήλθε σέ λίγες ώρες, πράγμα απρόσμενο γιά τούς γιατρούς. Στίς 27 Ιουνίου τό χειρούργησαν πάλι. Η μητέρα παρακαλούσε: ‘Αγιε Ραφαήλ, βοήθησέ μας νά βγάλει τόν καθετήρα (στήν αρτηρία τής καρδιάς). Νά μή χρειασθεί χημειοθεραπεία.
Εντωμεταξύ έπρεπε να γίνει καί τρίτο χειρουργείο, γιατί είχε μετατοπιστεί τό ισχίο. Πρίν τό χειρουργείο, παρουσίασε μιά τρεμούλα. Οι γιατροί διαπιστώνοντας ότι είχε μολυνθεί ο καθετήρας, τού τόν έβγαλαν καί επειδή ήδη είχε κάνει αρκετή χημειοθεραπεία εδώ στήν Ελλάδα, δέν τοποθέτησαν ξανά καθετήρα γιά νέα θεραπεία. Η μητέρα μέ αγωνία πάλι παρακαλούσε ζητώντας τή συμπαράσταση τού Αγίου: ‘Αγιε Ραφαήλ, τρέξε, εγχείρησε τό Γιώργο εσύ! Βλέπει στόν ύπνο της τόν ‘Αγιο ρασοφόρο νά ανασκουμπώνεται, νά παραμερίζει τούς γιατρούς τρείς φορές καί νά χειρουργεί ο ίδιος τό παιδί.
Οι συμβολικές αυτές επεμβάσεις τί άλλο σήμαιναν παρά τήν ιδιαίτερη φροντίδα τού αγίου Ραφαήλ. ‘Ηταν ολοφάνερο πώς μέσα από τήν σωστή ιατρική αγωγή θά τούς συμπαραστεκόταν καί θά τούς βοηθούσε μέ τήν θεόσδοτη παρρησία του ο ίδιος, όργανο τής θαυμαστής Πρόνοιας τού Σωτήρος Χριστού.
Η ανάνηψη μετά κι από τήν τρίτη επέμβαση ήταν ανέλπιστα ταχύτατη. ‘Εμειναν τρείς μήνες στό Νοσοκομείο, μέ τό πόδι μέχρι τό ισχίο στό γύψο. Επέστρεψαν στίς 30-8-1997. Στήν όψη τού παιδιού εμφανής η βελτίωση. ‘Εγιναν δύο έλεγχοι, ένας στό Ιπποκράτειο καί ένας πάλι στήν Αγγλία. Δέν διαπιστώθηκε μέχρι σήμερα καμιά μετάσταση, η δέ αποκατάσταση τής κινητικότητος σταθερά βελτιώνεται, παρά τό εξαιρετικώς βεβαρημένο ιατρικά ιστορικό.
Η ζωή τους άλλαξε, κι αυτό είναι τό επιπρόσθετο θαύμα. Πιστεύουν εν μετανοία στόν ζώντα Θεό. Τό οστεοσάρκωμα τού γιού τους (η τελική ιατρική διάγνωση ήταν: καρκίνος Ewing) έγινε αιτία νά ξαναβρούν τόν Θεό ως Πατέρα καί τήν Εκκλησία ως μητέρα. Από τότε εκπληρώνουν αυθόρμητα τήν προτροπή τού Μ. Βασιλείου: Νά ενθυμείσθε τό Μάρτυρα όσοι τόν απολαύσατε στά όνειρα… όσοι γίνατε καλά από τήν αρρώστια, όσοι πήρατε πίσω τά παιδιά σας ενώ ήταν νά πεθάνουν, όσοι πήρατε δι’ αυτού παράταση ζωής. Ο ένας νά τά λέει στόν άλλον.
———————————————————–
Ενας νέος εγκεφαλικά νεκρός ανέζησε
Τη Λαμπροτρίτη 17-4-2001 τιμήθηκε μέ την επιβεβλημένη λαμπρότητα στήν Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ Γρίβας η μνήμη των νεοφανών αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Στή γιορτή προσήλθαν ο μαθητής Λυκείου Απόστολος Ιω. Γκαζέπης από την Τερπνή Νιγρίτας Ν. Σερρών μέ τη μητέρα του Ευσταθία και άλλους συγχωριανούς, και διηγήθηκε ενώπιον του Μητροπολίτου, των στρατιωτικών Αρχών, του Καθηγουμένου της Μονής και προσκυνητών το συγκλονιστικό προσωπικό θαύμα διασώσεως από δυστύχημα. Ιατρικώς ήταν αδύνατη και η παραμικρή περίπτωση ανανήψεως λόγω του εγκεφαλικού θανάτου που επήλθε μετά από βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Συγγενείς άλλων ασθενών έκαναν προσπάθεια νά πείσουν τους γονείς γιά τη δωρεά οργάνων του! ‘Ομως, η βαθειά πίστη της μητέρας που παρακαλούσε νυχθημερόν επί οκταήμερο τους νεοφανείς Αγίους έξω από την Εντατική συνέβαλε στήν ανάνηψη και αποθεραπεία του υιού της, ο οποίος αξιώθηκε νά δει και τους Αγίους. Τη συγκλονιστική διήγηση μαγνητοφώνησε ο διευθυντής του “ΡάδιοΕπιλογές” Πολυκάστρου και τη μετέδωσε από τον τοπικό ραδιοσταθμό.
Στήν ενυπόγραφη καταγραφή του φοβερού συμβάντος η κ. Ευσταθία Γκαζέπη, μητέρα του Αποστόλου, διηγείται τις τραγικές μέρες ώς την ανάνηψη του γιού της. Ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής και της Αγίας Ειρήνης (5-5-2000) ο 17χρονος Απόστολος συγκρούσθηκε μέ το μηχανάκι του μέ ένα αυτοκίνητο. Από το Ε.Σ.Υ. Νιγρίτας τον διεκόμισαν επειγόντως στό Νοσοκομείο Σερρών. Αλλόφρων η μητέρα έσπευσε στό Νοσοκομείο και τον βρίσκει πάνω στό φορείο καθώς τον μετέφεραν γιά τον αξονικό τομογράφο. Δέν επέτρεψαν στή μητέρα νά παρευρίσκεται, μόνο στόν κουνιάδο της, στόν οποίο μάλιστα είπαν ότι όλα ήταν κατεστραμμένα σάν νά είχε πέσει βόμβα στόν εγκέφαλό του (!), ήταν εγκεφαλικά νεκρός. Στόν πατέρα του παιδιού τόνισαν ότι, αν κατόρθωναν νά σταθεροποιήσουν την πίεση του εγκεφάλου χωρίς επιπλοκή, υπήρχε μιά ελπίδα ανάνηψης. Τόν είχαν διασωληνωμένο, σε καταστολή. Τά πρώτα τρία εικοσιτετράωρα πολύ κρίσιμα.
Η μητέρα ξημερώθηκε προσευχόμενη στό Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους. Το πρωί ζήτησε και της έφεραν στό Νοσοκομείο βιβλία θαυμάτων του αγίου Ραφαήλ κι άρχισε νά διαβάζει και νά παρακαλεί συνέχεια μέρα νύχτα εκ περιτροπής μαζί μέ όσες συγγενείς και γειτόνισσες συμπαραστέκονταν. Στά ελάχιστα λεπτά που εισερχόταν στήν Μ.Ε.Θ. σταύρωνε το γιό της μέ λαδάκια από προσκυνήματα διαφόρων Αγίων.
Τόν ασθενή παρακολουθούσε ο νευροχειρουργός κ. Βόγας, τον οποίο μετακαλούσε η οικογένεια, καθώς το Νοσοκομείο δέν είχε δικό του νευροχειρουργό. Στό τρίτο εικοσιτετράωρο, η εγκεφαλική πίεση ανέβηκε, ο εγκέφαλος αιμορραγούσε, το παιδί χανόταν. Στήν απελπισία τους θέλησαν νά φέρουν κι άλλο γιατρό, παρ’ ότι ο νευροχειρουργός τους διαβεβαίωσε ότι δέν ήταν ζήτημα ιατρικής φροντίδος, αλλά επιδείνωσης της καταστάσεως. Κάλεσαν τον κ. Νικόλαο Μπασκίνη από την Θεσσαλονίκη.
Και ο νέος γιατρός επιβεβαίωσε την κρίσιμη κατάσταση μέ τα αιματώματα, ιδίως στό πίσω μέρος του εγκεφάλου, μέ αμφίβολη την ανάνηψη. Υπήρχε μιά μηδαμινή ελπίδα νά κάνουν χειρουργική επέμβαση. Οι γονείς συγκατατέθηκαν. Διαπιστώθηκαν περισσότερα τραύματα από όσα έδειχνε η τομογραφία, ο εγκέφαλος ήταν πρησμένος, άφησαν ανοιχτό το κρανίο και περίμεναν την εξέλιξη. Το παιδί συνέχισε νά βρίσκεται σε κώμα, μέ μηδανική πρόβλεψη σωτηρίας γιά τόσο σοβαρή κατάσταση. ‘Οταν έφυγαν οι νευροχειρουργοί, οι άλλοι γιατροί τους κάλεσαν νά τους πούν ότι το παιδί ήταν εγκεφαλικά νεκρό.
Παρασκευή βράδυ, 7 μέρες από το δυστύχημα, τα τέστ εγκεφαλικού θανάτου ήταν θετικά. Η εφημερεύουσα γιατρός τους είπε νά πάρουν κουράγιο, τουλάχιστον είχαν άλλο ένα παιδί, δυστυχώς ο Απόστολος έσβηνε, μόνο η καρδιά του κτυπούσε! Η μάνα του παιδιού μέ αβάσταχτο πόνο παρακαλούσε τον Κύριο νά αναστήσει το παιδί της, όπως ανέστησε το Λάζαρο. ‘Ενιωσε μέσα της μιά φωνή, μιά πληροφορία εσωτερική, νά μην απελπίζεται, όσο ανάπνεε ο Απόστολος.
‘Ολο αυτό το διάστημα μέρα νύχτα οι γονείς, οι συγγενείς, οι συμμαθητές, οι γνωστοί προσεύχονταν γιά τον Απόστολο. Επικοινώνησαν μέ το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στην Μυτιλήνη και μέ το Μοναστήρι μας στή Γρίβα και παρακάλεσαν νά μνημονεύεται το όνομα του παιδιού. Τήν Τρίτη, που είχε μεσολαβήσει, η μητέρα πήγε στό Ναό της Παναγίτσας στις Σέρρες, όπου ψάλλεται παράκληση στούς νεοφανείς Αγίους. Ο Ιερεύς της έδωσε βιβλίο μέ θαύματα της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, διάβασε γιά την ανάνηψη ενός βαρύτερα τραυματισμένου και πήρε κουράγιο.
Το Σάββατο (13-5-2000), καθώς περίμενε γιά την ενημέρωση, ένιωσε νέα εσωτερική πληροφορία νά κάνει κουράγιο, και το παιδί της θά γιατρευόταν. Πράγματι, από κείνη τη μέρα άρχισαν κάποια σχετικώς ευνοϊκά σημεία: 7 τέστ εγκεφαλικού θανάτου θετικά, 2 αρνητικά! Το μεσημέρι βελτιώθηκε περισσότερο η κατάσταση, τα μισά τέστ θετικά τα μισά αρνητικά!
Σημαδιακά ενύπνια στενών συγγενικών προσώπων αναπτέρωναν τις ελπίδες τους γιά ουσιαστική βοήθεια της Παναγίας και των νεοφανών Αγίων. Η αδελφή της είδε τους τρεις Αγίους νά της παραστέκονται στό διάδρομο έξω από την Εντατική και νά της κάνουν ένεση μέ μιά σύριγγα στή σπονδυλική στήλη, λέγοντας: Πήγαμε μέσα στόν Απόστολο, τώρα αυτή χρειάζεται δύναμη. Και ο μικρός της γιός ο Ηλίας είδε τον αδελφό του νά του λέει: Πάμε νά ανάψουμε τα καντηλάκια στό Εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής. Πράγματι το είπε στή γιαγιά του, πήραν λάδι και πήγαν και τα άναψαν παρακαλώντας γιά τη ζωή του Απόστολου.
Ο εγκεφαλικά νεκρός, ανέλπιστα γιά τα ιατρικά δεδομένα, άρχισε νά συνέρχεται! Τά τέστ εγκεφαλικού θανάτου ήταν αρνητικά πλέον. Ξημερώματα εκείνης της μέρας μιά άλλη θεία του είδε στόν ύπνο της πως της τηλεφωνούσε μιά άγνωστη γυναίκα γιά νά της πεί ότι ο Απόστολος ξύπνησε. Ποιά είσαι εσύ, τη ρώτησε. “Είμαι η αγία Γλυκερία” αποκρίθηκε. Η Αγία γιορτάζει στις 13 Μαΐου!
Στό ενημερωτικό ιατρικό σημείωμα ο νευροχειρουργός κ. Ευάγγελος Βόγας αναφέρει τα εξής:
«… Από το ιστορικό που πήρα από τους εφημερεύοντες συναδέλφους, ο ασθενής κατά την άφιξή του στα Εξωτερικά Ιατρεία βρισκόταν σε συγχυτικοδιεγερτική κατάσταση, αλλά είχε επαφή με το περιβάλλον, χωρίς νά παρουσιάζει εστιακή νευρολογική σημειολογία. Κατά τη διάρκεια της εξέτασής του στον αξονικό τομογράφο, χρειάσθηκε να διασωληνωθεί, γιατί περιέπεσε σε κωματώδη κατάσταση. Στην αξονική τομογραφία εγκεφάλου, βρέθηκαν τα εξής: κάταγμα ινιακού οστού αριστερά με υποκείμενη θλάση στο αριστερό ημισφαίριο της παρεγκεφαλίδας, εκτεταμένες αιμορραγικές θλάσεις στον δεξιό μετωπιαίο λοβό και σύστοιχο λεπτό υποσκληρίδιο αιμάτωμα, παρεκτόπιση της μέσης γραμμής προς τα αριστερά και οι δεξαμενές της βάσης του εγκεφάλου ήταν κλειστές.
» Αποφασίζεται να αντιμετωπισθεί συντηρητικά και μεταφέρεται στην Μ.Ε.Θ. Τοποθετείται καθετήρας μέτρησης ενδοκράνιας πίεσης, και από την τρύπα που διανοίγεται στην σκληρά μήνιγγα για να τοποθετηθεί ο καθετήρας ενδοπαρεγχυματικά, εξέρχεται ποσότητα του υποσκληριδίου αιματώματος. Η πρώτη μέτρηση ενδοκράνιας πίεσης είναι 42 mm Hg. Χορηγούνται υψηλές δόσεις πεντοθάλης για πρόκληση βαρβιτουρικού κώματος και η ΕΠ κρατιέται σε φυσιολογικά επίπεδα με ταυτόχρονη χορήγηση μαννιτόλης. Στις 7.5.2000 παρουσιάζει πολυουρία (24 lit/24ωρο βλάβη υποθαλάμου;), αλλά η ΕΠ ελέγχεται και οι κόρες είναι ισομεγέθεις και αντιδρώσες στο φως.
» Τις απογευματινές ώρες της 8.5.2000, παρουσιάζει αύξηση της ΕΠ, η οποία πολύ δύσκολα ελέγχεται και η δεξιά κόρη δεν αντιδρά στα φωτεινά ερεθίσματα. Γίνεται επειγόντως νέα αξονική τομογραφία, στην οποία υπάρχουν τα εξής ευρήματα: πολλαπλές αιμορραγικές θλάσεις στο δεξιό μετωπιαίο λοβό και σύστοιχο υποσκληρίδιο αιμάτωμα, αιμορραγικές θλάσεις στον πόλο του δεξιού κροταφικού λοβού και σύστοιχο υποσκληρίδιο αιμάτωμα, παρεκτόπιση της μέσης γραμμής προς τα αριστερά και οι δεξαμενές της βάσης του εγκεφάλου κλειστές.
» Στις 9.5.2000 η δεξιά κόρη ανοίγει (μυδρίαση δεξιά) και η ΕΠ ανέρχεται στα 35 mm Hg. Μεταφέρεται στο χειρουργείο, όπου γίνεται κρανιοτομία και μερική αφαίρεση του τεθλασμένου δεξιού μετωπιαίου λοβού. Στο τέλος της επέμβασης ο εγκέφαλος σφύζει, η σκληρά μήνιγγα αφήνεται ανοιχτή, ενώ οι κόρες είναι σε μυδρίαση χωρίς αντίδραση στα φωτεινά ερεθίσματα…
» Στις 12.5.2000 γίνονται οι δοκιμασίες εγκεφαλικού θανάτου και είναι όλες θετικές. Στίς 13.5.2000 η μυδρίαση των κορών υποχωρεί και παρουσιάζουν αντίδραση στο φως. Σταδιακά μέχρι 16.5.2000 ο ασθενής παρουσιάζει δικές του αναπνοές, αντιδρά στις βρογχοαναρροφήσεις, παρουσιάζει μασητικές κινήσεις και προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του. 18.5.2000: έχει επαφή με το περιβάλλον, εκτελεί εντολές, κινεί και τα τέσσερα άκρα».
* * *
‘Οταν συνήλθε τελείως, παρουσίαζε μόνο ένα πρόβλημα στό αριστερό χέρι, λόγω του πολλαπλού τραυματισμού και των επεμβάσεων κατά τη διάρκεια θεραπείας στή Μ.Ε.Θ. Δέν μπορούσε νά ανοίξει τα δάκτυλά του και είχε υπαισθησία. Επισκέφθηκαν αρκετούς γιατρούς. Ο νευρολόγος κ. Ηλίας Τσορλίνης (Εργαστήριο Κλινικής Νευροφυσιολογίας) συμπέρανε: «διάχυτη εκφύλιση του ωλενίου νεύρου ΑΡ στο αντιβράχιο, κάτω από το ύψος της έκφυσης του κλάδου για τον ωλένιο καμπτήρα του καρπού, χωρίς νά υπάρχει το εστιακό block αγωγιμότητας».
‘Ενα βράδυ ο ίδιος ο Απόστολος είδε τον διάκονο άγιο Νικόλαο νά λέει απευθυνόμενος στόν πατέρα του: — “Πήγατε σε τόσους γιατρούς· σε μένα γιατί δέν ήρθατε;” — “Πώς θά το κάνεις εσύ καλά;” ρώτησε ο πατέρας — “Ξέρεις εσύ!” απάντησε ο Άγιος. Σέ δεύτερο ενύπνιό του ο Απόστολος είδε πως βρέθηκε ο ίδιος σ’ ένα εκκλησάκι και στό τέμπλο ήταν η κεφαλή του αγίου Ραφαήλ. Ο ίδιος δίσταζε νά πλησιάσει. Τότε εμφανίστηκε ολόκληρος ο ‘Αγιος, του είπε πόσες φορές είχε εκκλησιαστεί τον τελευταίο καιρό, έπειτα του έπιασε το χέρι λέγοντας μιά προσευχή, και μέ το άγγιγμα αυτό το χέρι πήρε μιά λάμψη. Σε λίγο καιρό αποκαταστάθηκε τελείως!
«Αφού ξέρεις ότι μπορώ να κάνω ό,τι μου ζητήσεις»
Στις αρχές του Οκτωβρίου είχαμε πάει μαζί με τον κουνιάδο μου και την γυναίκα μου στο Άνω Σούλι σε μια ταβέρνα. Μόλις φτάσαμε στην ταβέρνα, λίγο πριν, είδαμε την πινακίδα που έδειχνε τον δρόμο προς το μοναστήρι του Αγ. Ραφαήλ. Λέει η κουνιάδα μου, δεν πάμε να προσκυνήσουμε; Πάμε, είπαμε ομόφωνακαι οι τέσσερις. Ανηφορήσαμε λοιπόν προς το μοναστήρι. Μόλις φτάσαμε ήταν η ώρα που το μοναστήρι έκλεινε. Ο καλόγερος όμως μας είδεαπογοητευμένους και μας πέρασε μέσα. Το μοναστηράκι λιτό, απλό και ένοιωθες να σε τυλίγει αγάπη, καλοσύνη, ηρεμία. Ο καλόγερος μας πήγε στην εκκλησία που γίνεται η λειτουργία. Στο προσκύνημα δεν ανεβήκαμε γιατί δεν θέλαμε να γίνουμε βάρος λόγω της περασμένης ώρας. Το απόγευμα που γύρισα σπίτι άρχισε να με ενοχλεί ένας πόνος ελαφρύς στον αυχένα. Σκέφτηκα πως κρύωσα, γιατί είχα το παράθυρο του αυτοκινήτου ανοιχτό. Όμως τη νύχτα ο πόνος έγινε οξύς και δεν με άφησε να κοιμηθώ. Τι ζεστά, τι παυσίπονα, τίποτα. Με έπιασε ένας πανικός και μια τρομάρα. Φοβήθηκα ότι είναι βλάβη στον αυχένα, στους σπονδύλους και όντως είχα δίκιο. Αυτό έδειξε η πλάκα. Έχω χειρουργηθεί αρκετές φορές, έχω κάνει δύο σπονδυλοδεσίες με αποτέλεσμα να έχω οκτώ λάμες και δέκα βίδες στην σπονδυλική στήλη μου. Γι’ αυτό δεν αντέχω άλλο τα χειρουργεία. Την άλλη μέρα οι πόνοι συνεχίστηκαν και απλώθηκαν. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα μόνο βόγκαγα από τους πόνους. Το μεσημέρι της επομένης ξάπλωσα μήπως μπορέσω να κοιμηθώ. Τότε λοιπόν θυμήθηκα τα λόγια που μου είπε ο καλόγερος «ο Άγιος θεραπεύει τις ασθένειες». Έτσι με πήρε ο ύπνος. Κάποια στιγμή ξυπνώ από ένα φως που μπήκε στα μάτια μου. Σηκώνομαι να δω ποιος άνοιξε το παράθυρο και δεν είδα τίποτα, το παράθυρο κλειστό. Ξανά πέφτω να κοιμηθώ και μόλις κλείνω τα μάτια μου σχηματίστηκαν μπροστά μου τρία φωτεινά φωτοστέφανα. Ένα μεγάλο, ένα μικρότερο και ένα μικρούλι. Πετάχτηκα και είπα ότι ο Άγιος Ραφαήλ ήρθε να με βοηθήσει. Το Σαββάτο το βράδυ έπεσα να κοιμηθώ στεναχωρημένη με έγνοια για τον άνδρα μου, που εκτός που έχει κάνει χειρουργείο καρκίνου, έχει σε εκείνο το σημείο ένα εξάνθημα που δεν μπορούμε να το καταπολεμήσουμε με καμία θεραπεία, έχουμε αλλάξει τρεις. Έκλαιγα λοιπόν και για τους δυο μας. Προς το ξημέρωμα άκουσα μία φωνή να μου λέει «Αφού ξέρεις ότι μπορώ να κάνω ό,τι μου ζητήσεις, γιατί δεν έρχεσαι να σου δώσω λάδι από το καντήλι μου». Μόλις ξύπνησε ο άνδρας μου του λέω, το και το, πάμε στο μοναστήρι τώρα. Έτσι, φτάσαμε στο μοναστήρι, πήγαμε στο προσκύνημα και του ζήτησα βοήθεια για μένα να με φυλάξει μακρυά από τα χειρουργεία να με αφήσει να ζήσω χωρίς πόνους πια και να βοηθήσει να ιαθεί ο άνδρας μου. Φεύγοντας πήρα και λαδάκι από το ακοίμητο καντηλάκι του Αγίου Ραφαήλ και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ο πόνος μου στον αυχένα άρχισε να μου περνά και μέχρι το σπίτι δεν είχα πόνους. Ο γιατρός που ξαναπήγα ξαφνιάστηκε πως μου πέρασε τόσο γρήγορα. Ο άνδρας μου τώρα είναι πολύ καλά και το κυριότερο αυτός που είναι αντιδραστικός με τα μοναστήρια, τώρα έχει αλλάξει, δέχτηκε που του έκανα θεραπεία με το άγιο λαδάκι. Όλα είναι δόξα τω Θεώ καλά θα είναι ακόμα καλύτερα, το νοιώθω. Δοξάζω τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και τους ευχαριστώ.
Α.Π. – Κερατέα.
«Είμαι και εγώ μια μάνα όπως όλες οι μάνες του κόσμου»
Άγιέ μου Ραφαήλ.
Είμαι και εγώ μια μάνα όπως όλες οι άλλες του κόσμου, και θέλω μέσα από την καρδιά μου και όλη η οικογένειά μου να σε ευχαριστήσουμε για το θαύμα που έκανες στο παιδί μου.
Πριν από ένα χρόνο έκανε εγχείρηση μόρφωμα στο επινεφρίδιο και τέλος Οκτωβρίου μετά από εξετάσεις που έγιναν στο θυροειδή μας ειδοποίησαν οι γιατροί, ότι πρέπει να χειρουργηθή επειγόντως, διότι είχε καρκίνο στο θυροειδή. Έφυγε αμέσως και πήγε στην κλινική, έκανε την εγχείρηση και οι γιατροί μας δώσανε τρεις μήνες ζωή. Το παιδί μου όμως μέχρι και σήμερα δεν είχε ιδέα, και ούτε έχει για ό,τι συνέβαινε. Είμαστε όλη η οικογένεια σε άσχημη κατάσταση.
Μία φίλη μας οικογενειακή όμως μπήκε τυχαία στο ίντερνετ και βρήκε το Μοναστήρι σας και τον Άγιο Ραφαήλ. Μίλησε με τον ηγούμενο, του είπε την ιστορία του φίλου της με δάκρυα στα μάτια. Αυτός μόλις άκουσε όλα όσα συμβαίνανε, της απάντησε: «Μην στεναχωριέσαι κορίτσι μου και ο φίλος σου θα γίνη καλά. Από όλα αυτά που μου λες δεν έχει τίποτα». Επίσης η κόρη μου κάθε μέρα σε παρακαλούσε Άγιέ μου θερμά να κάνεις το θαύμα σου στον αδελφό της.
Περιμέναμε με αγωνία να βγούνε όλα τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Μόλις βγήκαν και είδανε ότι ήταν όλες αρνητικές δεν το πιστεύανε ούτε οι γιατροί. Μόνο ένα θαύμα έλεγαν ότι έχει γίνει και σηκώσανε τα χέρια ψηλά.
Σήμερα το παιδί μου είναι μια χαρά. Ήλθε στο Μοναστήρι σου, προσκύνησε την εικόνα σου και πήρε και λαδάκι και σταυρώνεται καθημερινά.
Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου Άγιέ μου και να είσαι προστάτης σε όλη την οικογένειά μας.
Με σεβασμό και ευλάβεια, η μητέρα του Φ.Ρ.
«Με προσκάλεσε ο Άγιος Ραφαήλ και δεν μπορώ να αρνηθώ!»
Την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012, κατά τις 19.00 το απόγευμα, η γυναίκα μου, μου διάβαζε τα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Ειρήνης από ένα βιβλίο που της χάρισε μια φίλη της και μετά με πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησα, της διηγήθηκα το όνειρό μου. Της είπα ότι ήμασταν σ’ έναν μεγάλο δρόμο με το αυτοκίνητό μας και βρεθήκαμε σε μία διασταύρωση. Δεν ξέραμε που να πάμε. Εκεί φανερώθηκε ένας ψηλός άνδρας, του οποίου δεν μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπό του. Μου έγνεψε με το δάκτυλο και μου είπε: «Να έρθετε στον ναό μου, να πάρετε λάδι, να σταυρωθείτε και όλα αυτά που θέλετε, θα γίνουν!». Ήμουν πολύ ταραγμένος γιατί έβλεπα στο όνειρό μου ότι είχα χάσει το δρόμο μου. Ξαφνικά φύγαμε από την κίνηση και τα φανάρια και βρεθήκαμε με το αυτοκίνητο μπροστά σε ένα όμορφο, πράσινο και ερημικό τοπίο, όπου είδα μια περίφραξη από συρματόπλεγμα με πύλη, που μου έμοιαζε σαν στρατόπεδο. Όταν μπήκα μέσα και πέρασα την πύλη, αντίκρυσα έναν ωραίο κήπο με ελιές, τριανταφυλλιές και γενικά με πολύ πράσινο. Προχώρησα και είδα στο δεξί μου χέρι ακριβώς, έναν ναό με μαρμάρινα σκαλοπάτια, μαρμάρινες πλάκες και κολώνες με καμάρες. Ξαφνικά την ώρα εκείνη ξύπνησα. Διηγήθηκα στη γυναίκα μου το όνειρό μου συγκλονισμένος και αναστατωμένος. Αφού της διηγήθηκα όλο το όνειρο, η γυναίκα μου, μου είπε: «Μήπως είναι ο ναός του Αγίου Ραφαήλ;». Αυτό συμπέρανε, διότι μου διάβαζε τα θαύματα του Αγίου και της απάντησα ότι δεν ξέρω, γιατί δεν έχω δει ποτέ μου τον συγκεκριμένο ναό. Η γυναίκα μου μπήκε στο ίντερνετ και έψαξε να δει αρχικά πως είναι ο ναός του Αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη και μου τον έδειξε. Της είπα ότι δεν ήταν ο ναός που είδα στο όνειρό μου και ξάπλωσα ξανά. Μετά η γυναίκα μου έψαξε κι’ άλλο και βρήκε το ναό του Αγίου Ραφαήλ στον Μαραθώνα και μου είπε φωνάζοντας: «Έλα να δεις μήπως είναι αυτός ο ναός». Έτρεξα να τον δω και τότε δεν πίστευα στα μάτια μου, ήταν ο ναός και ο κήπος, όπως ακριβώς τα είδα στο όνειρό μου! Αμέσως αποφάσισα να πάμε στον ναό του Αγίου Ραφαήλ. Είπα: «Με προσκάλεσε ο Άγιος Ραφαήλ και δεν μπορώ να αρνηθώ!». Πράγματι, την Κυριακή 25-11-2012 ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο για τον ναό του Αγίου Ραφαήλ στον Μαραθώνα. Βρεθήκαμε σε μια διασταύρωση, όπως την είχα δει στο όνειρό μου, ήταν ίδια και χαθήκαμε όπως στο όνειρο! Βέβαια, βρήκαμε το δρόμο μας, αφού μας βοήθησε ένας πολύ ευγενικός κύριος. Φτάσαμε και τι να δω; Το όμορφο καταπράσινο ερημικό τοπίο, την πύλη με το συρματόπλεγμα, τον κήπο με τις ελιές, τις τριανταφυλλιές, τον ναό με τις μαρμάρινες πλάκες, τα μαρμάρινα σκαλοπάτια και τις κολώνες με καμάρες! Ακριβώς ίδια, όπως στο όνειρό μου! Συγκινήθηκα τόσο πολύ, που ένιωσα σαν να μου ρίχνουν κρύο νερό σ’ όλο μου το κορμί. Παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία, προσκυνήσαμε τον Άγιο Ραφαήλ, την Αγία Ειρήνη και τον Άγιο Νικόλαο και πήραμε βαμβακάκι με λάδι από την ακοίμητη κανδήλα του. Ένιωσα ηρεμία, γαλήνη και ήμουν σίγουρος ότι οι Άγιοι θα με βοηθούσαν σ’ ότι τους ζητούσα. Μου άρεσε τόσο πολύ, που δεν ήθελα να φύγω από το ναό!
Παναγιώτης Θ.
Αθήνα, 4-12-2012
«Παρακάλεσα τον Άγιο Ραφαήλ να θεραπεύσει τον εγγονό μου»
Ο εγγονός μου Αναστάσης, 4 ½ ετών, πριν 6 μήνες, ξαφνικά διαγνώσθηκε ότι πάσχει από λευχαιμία τύπου Β. Εισήχθη στο Ογκολογικό Παίδων «ΕΛΠΙΔΑ» και το γεγονός αυτό συντάραξε όλη την οικογένεια και μας αποδιοργάνωσε ψυχικά και σωματικά.
Εγώ, η γιαγιά του παιδιού βρίσκομαι τα τελευταία χρόνια σε αναπηρική καρέκλα λόγω πολυομυελίτιδος.
Από περίεργες κι’ ανεξήγητες συγκυρίες έφτασα για ολιγοήμερες διακοπές στο Μαραθώνα. Σχεδίαζα να ταξιδέψω στη Μυτιλήνη, να προσκυνήσω και να προσευχηθώ στον Άγιο Ραφαήλ.
Στο Μαραθώνα όμως, πληροφορήθηκα την ύπαρξη της Μονής Αγίου Ραφαήλ, στο Άνω Σούλι. Τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012, από λανθασμένη πληροφόρηση, έφτασα στη Μονή το μεσημέρι, λίγο πριν σταματήσει το επισκεπτήριο. Ωστόσο, ο μοναχός Ειρηναίος μας άνοιξε την πόρτα και μας οδήγησε στην εκκλησία. Εξήγησα στο μοναχό ότι ο λόγος της επίσκεψής μου δεν ήταν να προσευχηθώ για μένα που είμαι στην καρέκλα, αλλά για τον άρρωστο εγγονό μου. Ο μοναχός Ειρηναίος μας διηγήθηκε την ιστορία του Αγίου Ραφαήλ και τη θαυμαστή εμφάνισή του στον ιερό τόπο της Μονής.
Προσευχήθηκα συντετριμμένη και παρακάλεσα τον Άγιο Ραφαήλ να θεραπεύσει τον εγγονό μου. Το ίδιο απόγευμα, με ειδοποίησαν η κόρη μου και ο γιος μου ότι όλες οι νέες εξετάσεις που έγιναν την ημέρα αυτή (διότι γίνονταν νέες εξετάσεις που καθόριζαν την εξέλιξη της εκάστοτε θεραπείας του παιδιού) ήσαν καθαρές!! Αυτό εγώ το απέδωσα σε θαύμα του Αγίου Ραφαήλ και Τον ευχαρίστησα κλαίγοντας που εισήκουσε την προσευχή μου την ίδια κιόλας μέρα!
Η ιατρική παρακολούθηση συνεχίζεται μέχρι σήμερα από τους γιατρούς, όπως πάντοτε σε τέτοιες ασθένειες. Το παιδί είναι καθαρό, ζωηρό, με διάθεση και ξαναγύρισε κοντά στην οικογένειά του. Μακάρι ο Θεός να χαρίζει υγεία σε όλα τα παιδιά του κόσμου, με τις πρεσβείες των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και όλων των Αγίων.
Θεανώ Τ.
Αθήνα, 30/10/2012
«Άγιε Ραφαήλ, χάρισέ μου ένα παιδί!»
«Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την αγάπη σας.
Με το σύζυγό μου προσπαθούσαμε δύο σχεδόν χρόνια να τεκνοποιήσουμε, είχαμε κάνει όλες τις εξετάσεις και δεν έδειξαν καμία ιδιαίτερη πάθηση, όμως στην τελευταία εξέταση που έκανα έδειξε ότι έχω ένα σοβαρό πρόβλημα στην μήτρα.
Ο Γιατρός μου με Λαπαροσκόπηση μου αφαίρεσε τις μικρές κύστες (Μήνας Φεβρουάριος) και μου τόνισε ότι εάν μέχρι το Σεπτέμβριο δεν έχω συλλάβει τότε θα έπρεπε με χάπια για ένα χρόνο να μου κόψει την έμμηνο ρύση.
Κάποια Κυριακή πήγα στον Άγιο Εφραίμ και τον παρακάλεσα να μου χαρίσει ένα παιδί. Το ίδιο σχεδόν βράδυ, είδα στον ύπνο μου ένα ψηλό καλόγερο μέσα στο κήπο του σπιτιού μας να κοιτάει εμένα και το σύζυγό μου, εγώ του φώναζα «σε παρακαλώ, χάρισέ μας ένα παιδί». Εκείνος γύρισε την πλάτη, βγήκε από το σπίτι και στάθηκε σ’ ένα μικρό βουναλάκι, (ίδιο ακριβώς με του μοναστηριού του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, αν και τότε δεν το ήξερα ακόμα…) και μας έγνεψε να πάμε κοντά του.
Όταν ξύπνησα, πήγα στην εικόνα του Αγίου Εφραίμ να το ευχαριστήσω, αλλά κατάλαβα ότι δεν ήταν ο Άγιος Εφραίμ εκείνος που με είχε επισκεφτεί.
Μετά από δύο ημέρες ο πατέρας μου χάρισε το εικονάκι του Αγίου Ραφαήλ, της Αγίας Ειρήνης και του Αγίου Νικολάου από το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ από το Άνω Σούλι Μαραθώνος και τότε συνειδητοποίησα ότι ο Άγιος Ραφαήλ ήταν ο καλόγερος που ήρθε στο όνειρό μου και προσευχόμουν «Άγιε Ραφαήλ χάρισέ μου ένα παιδί, μην επιτρέψεις να μου σταματήσουν τον κύκλο.»
Στις 12 Σεπτεμβρίου το πρωί, ανοίγοντας τα μάτια μου, βλέπω ένα ολοζώντανο μωρό αγγελάκι. Την ίδια μέρα κάνω το τεστ εγκυμοσύνης και ήταν θετικό. Πριν το κάνω όμως είπα στον Άγιο Ραφαήλ ότι εάν σήμερα το τεστ βγει θετικό, το παιδί που θα γεννηθεί θα πάρει το όνομά Σου. Την ίδια μέρα που το έμαθα παρακάλεσα τον Άγιο να μου δείξει για ακόμη μία φορά ότι παιδί το έστελνε ο Άγιος.
Εκείνο το βράδυ, εμφανίστηκε ο Άγιος Ραφαήλ στον ύπνο μου, πάνω στο βουναλάκι, και έτσι βεβαιώθηκα για ακόμη μια φορά ότι το παιδί αυτό ήταν δώρο δικό Του.
Διανύοντας το πρώτο μήνα εγκυμοσύνης μου συνάντησα με τον πατέρα μου, έναν πιστό και χαρισματικό άνθρωπο, ο οποίος με το που έμαθε το χαρμόσυνο συμβάν της τεκνοποιήσεως, χωρίς εμείς να του αναφέρουμε ότι είναι δώρο του Αγίου Ραφαήλ, μας είπε ότι «το παιδί αυτό θα ονομαστεί Ραφαήλ».
Μετά από τρεις μήνες με τον πατέρα μου επισκεφτήκαμε το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι. Όταν είδα τον Άγιο Ραφαήλ να στέκει πάνω σ’ αυτό το ύψωμα, ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι ο χώρος έμοιαζε με τον τόπο που είδα στον ύπνο μου, προσκύνησα και παρακάλεσα να μου δείξει για ακόμη μία φορά το μεγαλείο Του.
Την ίδια μέρα θα έκανα μια εξέταση που θα έδειχνε το φύλο του μωρού. Ήξερα ότι σίγουρα θα ήταν αγόρι για να βγει το όνομά Του. Έτσι και έγινε. Σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, Τον παρακαλούσα να με αφήσει να δουλέψω μέχρι και την τελευταία μέρα, αν γινόταν να φύγω από τη δουλειά και να πάω στο Μαιευτήριο και έτσι ακριβώς συνέβη.
Δούλεψα μέχρι τις πέντε το απόγευμα και στις έντεκα πήγα στο Μαιευτήριο.
Είχα δύσκολη γέννα. Δεκαεπτά ώρες χρειάστηκαν. Την ώρα του τοκετού ο γιατρός μου έφερε ένα φυλακτό που του το έδωσε ο πατέρας μου. Μόλις τελικά γέννησα, ο γιατρός είπε στον πατέρα μου ότι έχουμε τη χάρη του Αγίου Ραφαήλ, γι’ αυτό γέννησα φυσιολογικά και όχι με καισαρική. Και με τη βοήθεια του Αγίου Ραφαήλ θα δοθεί το όνομα του Αγίου και θα βαπτισθεί εις τον Αγιασμένο Τόπο Του εις το Μοναστήρι Του στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα.»
Β. Β.
Αθήνα, 8/9/2012
«Με λένε Ραφαήλ… Θυμήσου, κάποια στιγμή θα με χρειαστείς!»
Με μεγάλη συγκίνηση αλλά και λαχτάρα, αξιώνομαι κι’ εγώ, ύστερα από δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, να μοιραστώ με όλους τους χριστιανούς αδελφούς μου, το Μέγα Θαύμα που έκανε και στη δική μου οικογένεια ο Άγιος Ραφαήλ.
Από το γάμο μας έχουμε αποκτήσει τρεις γιούς. Ο τρίτος γιος μας, γεννήθηκε πρόωρα, τον Οκτώβριο του 1994, στις τριάντα εβδομάδες κύησης. Παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα σε θερμοκοιτίδα, παρόλ’ αυτά, κατάφερε να ανταπεξέλθει και να μεγαλώσει σαν φυσιολογικό μωρό. Εμείς χαιρόμασταν την οικογένειά μας και τίποτε δεν φαινόταν να σκιάζει την ευτυχία μας.
Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και το καλοκαίρι του 1994 (πριν δεκαοχτώ χρόνια) περνούσαμε ξέγνοιαστα τις διακοπές μας στο σπίτι μας, στο νησί. Ένα μεσημέρι λοιπόν, αφού ξεφύλλισα ένα εβδομαδιαίο περιοδικό και έλυσα γρίφους και σταυρόλεξα, αποκοιμήθηκα. Τότε είδα ένα παράξενο όνειρο: Έναν καλόγερο με γκρι σκούρα ράσα, με μυτερή καλοσχηματισμένη γενειάδα, μετρίου αναστήματος, να στέκεται όρθιος ανάμεσα σε αραιή βλάστηση και χαμηλά δεντράκια. «Με λένε Ραφαήλ» μου είπε και δείχνοντάς μου με το χέρι του μια βραχώδη σπηλιά στο πλάι του, συνέχισε «Εδώ είναι το σπίτι μου. Θυμήσου, κάποια στιγμή θα με χρειαστείς. Να θυμάσαι το Όνομά μου!». Ξύπνησα! «Ραφαήλ;» αναρωτήθηκα. Δεν ξέρω κανέναν Άγιο ονόματι Ραφαήλ. Μη θέλοντας να ξεχάσω το όνομά του, το σημείωσα στο περιοδικό που διάβαζα πριν αποκοιμηθώ. Ύστερα συνέχισα τον μεσημεριανό μου ύπνο, μην ξέροντας πόσο σπουδαίο ρόλο θα έπαιζε αυτό το όνειρο λίγες μέρες αργότερα. Όταν λοιπόν ξύπνησα, ρώτησα τη μητέρα μου, αν ήξερε κάποιον Άγιο με αυτό το όνομα. «Όχι» ήταν η απάντηση.
Οι μέρες πέρασαν και οι διακοπές τελείωσαν. Επιστρέψαμε στο σπίτι μας, στη Ν. Μάκρη. Όλα πήραν τον καθημερινό τους ρυθμό. Ώσπου μια μέρα, ξαφνικά ο μικρός μας γιος (ήταν τότε 9 μηνών) παίζοντας στο πάρκο του, έπεσε στο πλάι ανάμεσα στα παιχνίδια του. Έμοιαζε να πεθαίνει. Μελανιασμένος, μούσκεμα από τον ιδρώτα, ανοιγόκλεινε το στοματάκι του σαν το πουλάκι που αφήνει την τελευταία του πνοή. Αμέσως, το μετέφερα στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί διέγνωσαν απώλεια αισθήσεων. Πιθανόν, είπαν, έβαλε κάποιο παιχνιδάκι στο στόμα του που του έφραξε για λίγο την αναπνοή. Τίποτε σπουδαίο. Έτσι επιστρέψαμε σπίτι. Όμως την ίδια ημέρα το ξανάπαθε για δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά. Οπότε νοσηλεύτηκε για αρκετό χρονικό διάστημα στο νοσοκομείο Παίδων. Οι γιατροί μετά από πολλές εξετάσεις, διέγνωσαν κάποιο πρόβλημα στον εγκέφαλο. Πρόβλημα που θα το ακολουθούσε για την υπόλοιπη ζωή του.
Πάνω, όμως, από την ιατρική διάγνωση και πέρα από την φαρμακευτική θεραπεία, στέκεται ψηλότερα η θρησκεία μας με όλους τους Αγίους της. Έτσι, λοιπόν, μέσα στη στενοχώρια μου και τη θλίψη μου, εκεί που νόμισα πως η ζωή μου μαύρισε και πως η χαρά από την οικογένειά μου χάθηκε για πάντα, άνοιξε η πόρτα του θαλάμου και μπήκε μέσα μια ηλικιωμένη γυναίκα που πουλούσε εικονίσματα Αγίων, για να ζήσει. Μέσα από τη μεγάλη τσάντα με τα εικονίσματα, επέλεξε τυχαία και μου πρότεινε ένα εικόνισμα. Ήταν αυτό του Αγίου Ραφαήλ. «Πάρε, παιδάκι μου, αυτή την εικονίτσα» μου είπε, «κι’ ο Άγιος Ραφαήλ θα κάνει καλά το παιδάκι σου». Τότε θυμήθηκα το όνειρο που είχα δει. Την ίδια ημέρα πήρα κι’ ένα τηλεφώνημα από παιδίατρο, συγγενικό πρόσωπο, ο οποίος μου είπε: «Εκεί που εμείς οι γιατροί σταματάμε, συνεχίζουν οι Άγιοι. Αύριο θα φύγει η πεθερά μου, θα πάει για ένα δικό μας τάμα στον Άγιο Ραφαήλ, στη Μυτιλήνη και θα ανάψει μια λαμπάδα και για το μωρό». Τότε κατάλαβα πως δεν ήμουνα μόνη και αβοήθητη όπως νόμιζα. Και πως το θαύμα δεν θα αργούσε να γίνει, καθώς ο Άγιος Ραφαήλ με τα δύο αυτά περιστατικά μου υπενθύμιζε το όνειρό μου και με οδηγούσε σε Εκείνον. Μέρα νύχτα, λοιπόν, παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ να γιατρέψει το παιδάκι μου «Άγιε μου Ραφαήλ, προσευχόμουν, βοήθησέ μας, μη μας αφήνεις αβοήθητους να σηκώσουμε τέτοιο Σταυρό». Ύστερα σκεπτόμουν ότι τα βάσανα είναι για όλους τους ανθρώπους … «Εσύ ξέρεις, Άγιε Ραφαήλ, εσύ θα μας οδηγήσεις. Αν νομίζεις πως αυτό είναι το θέλημα του Θεού μας, κάνε μας να νοιώσουμε ελαφρύτερο το Σταυρό μας».
Οι ημέρες περνούσαν. Οι γιατροί είχαν βγάλει το συμπέρασμά τους. Οι κρίσεις του παιδιού έμοιαζαν επιληπτικές. Η φαρμακευτική αγωγή που δόθηκε στο παιδί, ήταν αγωγή για επιληψία. Όμως, ο Άγιος Ραφαήλ είχε κάνει το θαύμα Του, διότι στο κέντρο επιληψίας οι νέες εξετάσεις που έγιναν στον εγκέφαλο του μωρού δεν έδειξαν καμία απολύτως βλάβη.
Τις επόμενες ημέρες επισκεφθήκαμε την Παναγία της Τήνου, προκειμένου να ανάψουμε μια λαμπάδα για την υγεία του παιδιού και να την ευχαριστήσουμε για το μεγάλο δώρο που μας είχε χαρίσει με τη Μεσιτεία Της. Στο δρόμο, λοιπόν, προς την Χάρη Της, μας πλησίασε ένα μικρό αγοράκι. «Κυρία» μου είπε, «ξέρετε πως με λένε;». «Πώς σε λένε αγοράκι μου;» αποκρίθηκα. «Ραφαήλ, κυρία» μου είπε και χάθηκε μέσα στον κόσμο. Χάθηκε ανάμεσα στον κόσμο; Ή εξαφανίστηκε σαν άγγελος; (!) Αυτό δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Όμως, για μένα εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε σαν άγγελος Κυρίου που μου έλεγε «Ο Άγιος Ραφαήλ είναι που έσωσε το παιδί σου, Εκείνον πρέπει να ευχαριστήσεις». Και πράγματι, ο Άγιος Ραφαήλ μας έκανε μεγάλο θαύμα. Οι μήνες πέρασαν και όλες οι ιατρικές εξετάσεις απέκλιναν όλο και περισσότερο από τις πρώτες και τελικά το παιδί μεγάλωσε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα υγείας.
Εμείς ευχαριστούσαμε τον Άγιο Ραφαήλ που μας το χάρισε γερό και σιδερένιο. Και όλα αυτά τα χρόνια επισκεπτόμαστε κάθε εκκλησία που φιλοξενούσε Ιερά Λείψανα του Αγίου για προσκύνημα. Πέρασαν έτσι δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια. Κάποια ημέρα προσέξαμε στο δρόμο μια αφίσα που καλούσε τους πιστούς για την Εορτή του Αγίου Ραφαήλ, στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα. Που να φανταζόμασταν πως ο Άγιος που είχε φέρει ξανά τη χαρά στο σπίτι μας βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια τόσο κοντά μας. Η μεγαλύτερη όμως έκπληξή μου ήταν πως επισκεπτόμενη για πρώτη φορά τη Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, ανακάλυψα ότι το σημείο που είναι χτισμένη είναι ακριβώς το ίδιο σημείο που μου είχε υποδείξει ο Άγιος Ραφαήλ στον ύπνο μου, πριν από δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, λέγοντάς μου ότι «εδώ είναι το σπίτι μου». Επισκεπτόμουν για πρώτη φορά τη Μονή, αλλά ήταν σαν να την ήξερα χρόνια. Ας είναι δοξασμένο το Όνομά Του, που με αξίωσε ύστερα από τόσα χρόνια να βρω και να βρεθώ στο «σπίτι του», και να προσκυνώ την Χάρη Του! Ας έχει όλο τον κόσμο στη Σκέπη Του!
Ευγενία Α., Ν. Μάκρη Αττικής
Της είπαν ότι το παιδάκι αυτό θα πέθαινε στη γέννα
Η Μαρία Κ. ήταν έγκυος και μετά από κάποιες ιατρικές εξετάσεις οι γιατροί της είπαν ότι κυοφορούσε δίδυμα, αλλά στο ένα από τα δύο διέγνωσαν τρύπα στην καρδιά. Της είπαν ότι το παιδάκι αυτό θα πέθαινε στη γέννα ή αν ζούσε θα είχε σοβαρό πρόβλημα σε όλη του τη ζωή. Το πολύ δυσάρεστο αυτό νέο συντάραξε όλη την οικογένεια και τους συγγενείς. Στενοχώρια, άγχος, απογοήτευση ήταν τα συναισθήματά τους. Παρ’ όλα αυτά δεν απελπίστηκαν. Προσευχήθηκαν στον Άγιο Ραφαήλ και επικοινώνησαν με τους πατέρες της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνα για να προσευχηθούν και κείνοι. Και το θαύμα έγινε! Το παιδάκι γεννήθηκε εύκολα και άνετα. Και μετά τη γέννα, οι γιατροί είπαν «τελικά δεν είχε τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο πιστεύαμε. Θα χρειαστεί εγχείρηση, αλλά δεν είναι τόσο δύσκολη». Μετά δε από λίγο καιρό της είπαν: «Τελικά δεν θα χρειαστεί εγχείρηση, το παιδί πάει πάρα πολύ καλά». Οι γονείς είναι τρισευτυχισμένοι. Θαυμάζουν πόσο καλά πηγαίνει το παιδάκι τους και ευχαριστούν τον Άγιο Ραφαήλ που τους συμπαραστάθηκε σε αυτή τη δύσκολή τους δοκιμασία.
«Άγιε Ραφαήλ προχώρα εσύ μπροστά και εγώ σ’ ακολουθώ»
Θα ήθελα να σας γράψω το θαύμα που μου έκανε ο Άγιος Ραφαήλ. Είμαι η Ελένη Χ. από την Αλεξάνδρεια Ημαθείας. Το Νοέμβριο του 2011 μαθαίνω από τον γυναικολόγο μου ότι είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου. Μου είπε ο γιατρός ότι πρέπει να πάω τον άλλο μήνα, δηλαδή τον Δεκέμβριο, να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού. Περνάει ο καιρός και ήρθε η μέρα που πρέπει να κάνουμε τον υπέρηχο, να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού. Πάμε στον γιατρό, με βάζει στον υπέρηχο, βλέπει από εδώ, βλέπει από εκεί, τίποτα. Ο σάκος πολύ πιο μεγάλος από την πρώτη φορά, αλλά άδειος. Δεν φαίνεται τίποτα. Εγώ και ο άντρας μου παγώνουμε. Ακούμε τον γιατρό να μας λέει ότι δεν ακούει την καρδούλα του μωρού και δεν βλέπει έμβρυο. Μας φωνάζει στο γραφείο του και μας λέει ότι πρέπει να κάνω τον καθαρισμό, δηλαδή απόξεση, για να μην μείνουν υπολείμματα στη μήτρα, γιατί είναι επικίνδυνο, μπορεί να προκληθεί σηψαιμία και θάνατος. Ήταν ημέρα Τρίτη όταν έγιναν όλα αυτά. Μας κλείνει ραντεβού για την Παρασκευή (3 μέρες μετά). Εμείς αυτές τις ημέρες ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι. Παίρνω, λοιπόν, τηλέφωνο έναν από τους πατέρες της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος, τον οποίο γνώριζα τηλεφωνικά και με στήριζε με τα καλά του λόγια, με τις ευχές και τις προσευχές του.
Γεμάτη πόνο του εξιστόρησα όσα συνέβησαν και τον παρακάλεσα να προσευχηθεί για μένα και το μωρό μου. Εκείνος μου έδωσε θάρρος και δύναμη. Μου είπε να μην απελπίζομαι, αλλά να έχω πίστη το Θεό και τους Αγίους. Μου είπε ότι θα προσευχηθεί, αλλά να προσευχηθώ και γω, να παρακαλέσω τον Άγιο Ραφαήλ να αναλάβει την κατάσταση και να λέω στον Άγιο Ραφαήλ: «Άγιε Ραφαήλ, προχώρα εσύ μπροστά και εγώ σ’ ακολουθώ!». Αυτό και έκανα. Έρχεται η Παρασκευή και πάμε στον γιατρό να κάνω την επέμβαση (δεν παύει να είναι χειρουργείο). Φτάνουμε στο ιατρείο. Ο γιατρός είναι πάνω στα χειρουργεία, γιατί έχει μια γέννα. Μόλις τελείωνε θα ανέβαινα και εγώ να κάνω την απόξεση. Περίμενα λίγη ώρα μαζί με τον άντρα μου και με μια φίλη μας. Χτυπάει το τηλέφωνο είναι ο γιατρός μου και ρωτάει την υπάλληλό του αν έχω έρθει και του λέει ότι είμαι στο ιατρείο του και είμαι έτοιμη να ανέβω πάνω για την επέμβαση. Τότε ο γιατρός της λέει να περιμένω να με ξαναδεί, προκειμένου να μου φύγει κάθε αμφιβολία, και μετά να γίνει η επέμβαση. Κατεβαίνει ο γιατρός, με φωνάζει και με βάζει στον υπέρηχο. Ο άντρας μου, σίγουρος ότι δεν υπάρχει μωρό, κάθεται έξω και με περιμένει. Βάζει ο γιατρός το μηχάνημα και τι να δει!
Θεέ μου, την καρδούλα να χτυπάει κανονικά και το έμβρυο, το οποίο το έβλεπα και εγώ!! Ο γιατρός τα έχασε. Με ξαναείδε 2-3 φορές. Βγαίνει έξω σαστισμένος, πάει στον υπολογιστή του να δει το ιστορικό μου (που να ήξερε ότι είχε βάλει ο Άγιος Ραφαήλ το χέρι Του). Μετά από λίγο έρχεται μέσα στον υπέρηχο, φωνάζει και τον άντρα μου και μας ανακοινώνει ότι η επέμβαση δεν μπορεί να γίνει, γιατί υπάρχει μωράκι και μάλιστα χτυπάει κανονικότατα η καρδούλα του. Η χαρά μας ήταν τόσο μεγάλη που δεν περιγράφεται με λόγια. Ήμασταν πανευτυχείς. Με το που φύγαμε από τον γιατρό η πρώτη σκέψη που είπα στον άντρα μου και την φίλη μας ήταν να πάω να ανάψω ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ. Ευχαριστήσαμε τον Άγιο Ραφαήλ μέσα από την καρδιά μας για το θαύμα που μας έκανε. Είναι ο προστάτης μου Άγιος, όπως είναι και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και η Παναγία μας. Μας βοηθάει καθημερινά με την παρουσία Του. Θα Τον ευχαριστώ σε όλη μου τη ζωή! Ευχαριστώ για όλα Άγιέ μου Ραφαήλ!
Σημείωση: Ο Άγιος Ραφαήλ, εκτός από προστάτης των ασθενών, είναι και προστάτης των εγκύων. Όπως πολλές γυναίκες το έχουν βιώσει και συχνά τους το αποκαλύπτει ο ίδιος ο Άγιος Ραφαήλ σε όνειρο, προτρέποντάς τις να Τον επικαλούνται για να προστατεύει και εκείνες και τα παιδιά που κυοφορούν και να τις βοηθά να έχουν καλή γέννα.
«Ήρθε ο παπάς στο δωμάτιο και μου είπε: Εσύ Θανάση θα πας στο σπίτι σου»
Ήταν 11 Μαρτίου και ο πατέρας μου Αθανάσιος, ήταν μόνος του στο σπίτι και έπαθε βαρύ εγκεφαλικό. Για πολλές ώρες ήταν αβοήθητος και δεν μπορούσε να αντιδράσει ούτε να ζητήσει βοήθεια, μέχρι που εμείς τα παιδιά του, εφόσον δεν απαντούσε στο τηλέφωνο, αναστατώσαμε τη γειτονιά η οποία πήγε και τον βοήθησε τελικά και τον πήγε στο νοσοκομείο.
Μέχρι να φτάσουμε εμείς στα Ιωάννινα, όπου νοσηλεύτηκε, οι γιατροί μας ενημέρωσαν πως πρόκειται για ένα πολύ βαρύ εγκεφαλικό. Δεν μας έδιναν καμμία ελπίδα ότι η κατάστασή του μπορεί να βελτιωθεί η ακόμα και να σωθεί η ζωή του. Μας έλεγαν πως και στην Αμερική στα καλύτερα νοσοκομεία να τον πηγαίναμε δεν θα σωζόταν η ζωή του. Τις τρεις πρώτες μέρες η κατάστασή του δεν άλλαξε. Την τέταρτη μέρα δε, επιδεινώθηκε, με αποτέλεσμα να φοβηθούμε πως τον χάνουμε.
Τότε εγώ η κόρη του Μαργαρίτα, Πέμπτη 19.00 η ώρα το βράδυ προσευχήθηκα και ζήτησα με μεγάλο πόνο ψυχής στον Άγιο Ραφαήλ να του σώσει τη ζωή. Σε λίγη ώρα στο κομοδίνο του νοσοκομείου δίπλα στον πατέρα μου, είδα μία λάμψη και για να βεβαιωθώ, κοίταξα καλύτερα και εκεί κατάλαβα πως ο Άγιος Ραφαήλ μου είχε δώσει ένα σημάδι της παρουσίας Του στο χώρο. Την επόμενη μέρα το πρωί οι γιατροί επισκέφτηκαν τον πατέρα μου και τον εξέτασαν και προς έκπληξή τους είδαν ότι αντιδρούσε σε πολύ δυνατά ερεθίσματα. Βέβαια, ήταν παράλυτος από την αριστερή πλευρά και ο λόγος του, είχε σχεδόν χαθεί. Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας, ο πατέρας μου άρχισε να μιλάει ξεκάθαρα. Σε κάποια στιγμή, στην προσπάθειά μου να του δώσω κουράγιο του είπα ότι «ο Θεός αποφάσισε να είσαι μαζί μας και πως θα γίνεις καλά». «Το ξέρω αυτό», μου είπε. «Ήρθε ο παπάς στο δωμάτιο και μου είπε: Εσύ Θανάση θα πας στο σπίτι σου». Εκείνη τη στιγμή έβγαλα το βιβλιαράκι «Το όνειρο ενός γέροντος» της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ εις το Άνω Σούλι Μαραθώνος, που είχα πάρει από εκεί όταν πρόσφατα πήγα και προσκύνησα τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και έδειξα στον πατέρα μου την εικόνα του Αγίου Ραφαήλ που είναι στο εξώφυλλο και εκείνος μου είπε πως «Αυτός είναι που με επισκέφθηκε».
Να σημειωθεί πως ο κ. Θανάσης δεν ήταν ιδιαίτερα θρησκευόμενος και δεν γνώριζε το συγκεκριμένο Άγιο. Από τότε όμως δοξάζει το Θεό και τον Άγιο Ραφαήλ και κάνει συνεχώς το σταυρό του. Βγήκε σύντομα από το νοσοκομείο και η κατάσταση της υγείας του βελτιώνεται συνεχώς.»
Μαργαρίτα Κ.
Γέρακας – Αττική
«Νόμιζες ότι θα σε αφήναμε να πέσεις στο γκρεμό;»
Η Παρασκευή Χ., με ευλάβεια προς τους θαυματουργούς Αγίους μας Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, διηγήθηκε στους πατέρες για το πως την οδήγησαν να επισκεφθεί το Μοναστήρι Τους, τα εξής: «Μια πολύ δύσκολη κατάσταση στη ζωή μου με έκανε να καταρρεύσω, χωρίς να μπορώ να στηριχτώ πουθενά. Η ζωή μου ήταν μόνο σκοτάδι χωρίς κανένα νόημα. Κανένας από τους κοντινούς μου ανθρώπους δεν μπορούσε να μου δώσει την παραμικρή βοήθεια, την ελπίδα. Σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή ο Άγιος Ραφαήλ με λυπήθηκε και ήρθε κοντά μου. Ήταν τόσο συχνή και ζωντανή η παρουσία Του, που δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τα όσα ζούσα. Ήταν οι πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου. Θυμάμαι μια επίσκεψη του Αγίου το βράδυ στον ύπνο μου, που στάθηκε η αφορμή να γνωρίσω το Μοναστήρι Του στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα: Είδα λοιπόν σε όνειρο ότι περπατούσα σ’ έναν χωματόδρομο και σκόνταφτα συνεχώς. Ξαφνικά έπεσα σ’ έναν γκρεμό και κρατήθηκα από ένα μικρό κλαρί δέντρου, το οποίο ήταν έτοιμο να σπάσει. Αμέσως εμφανίστηκαν ο Άγιος Ραφαήλ με τον Άγιο Νικόλαο. Ο Άγιος Ραφαήλ στάθηκε όρθιος, ενώ ο Άγιος Νικόλαος χαμογελώντας, μ’ ένα υπέροχο χαμόγελο, μου έδωσε το χέρι Του να πιαστώ και μου είπε: «Νόμιζες ότι θα σε αφήναμε εμείς να πέσεις;» Σε λίγο βρεθήκαμε σ’ έναν άλλο χώρο και ο Άγιος Νικόλαός μου είπε πάλι: Εδώ κοντά είναι το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι. Το ξέρεις; Να πας αυτά τα «κροκιά», και μου έδωσε ένα λουλούδι (κίτρινο χρυσάνθεμο), και να τα αφήσεις δίπλα στην εικόνα του Αγίου Ραφαήλ. Στο χώρο αυτό που βρισκόμουν με τους Αγίους, ήρθε και μια νεαρή κοπέλα, με ξανθά μαλλιά. Ήταν η Αγία Ειρήνη… Έτσι, το όνειρο αυτό, αλλά και άλλη μια ώθηση – υπενθύμιση του Αγίου: ένα φυλλάδιο για τα Θυρανοίξια του Ναού του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι που έπεσε στα χέρια μου κατά την επιστροφή μου από ένα καλοκαιρινό μπάνιο, με οδήγησαν να επισκεφθώ για πρώτη φορά το Μοναστήρι Των Αγίων, στο Άνω Σούλι Μαραθώνος, όπου βρήκα την ψυχική και σωματική μου υγεία, τη γαλήνη που μια ζωή μου έλειπαν, ενώ παράλληλα, απαλλάχθηκα από αυτή τη δύσκολη κατάσταση που έζησα. Η ζωή μου έχει αποκτήσει άλλο νόημα πια. Η παρουσία του Αγίου Ραφαήλ και της συνοδείας Του, μου δίνει απαντήσεις στις καθημερινές μου αμφιβολίες και ερωτήσεις. Εκείνος μου δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσω και Τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό. Τον αγαπώ πολύ.
«Αν είσαι Άγιος θεράπευσέ με»
Λέγομαι Γεωργία Σ. Μένω στην Αθήνα. Είχα την ευλογία να γνωρίσω πιο κοντά τον Άγιο Ραφαήλ. Τι εννοώ με αυτό: Πριν χρόνια έπασχα από βαριές ημικρανίες, στην ηλικία των 30 ετών. Γύρναγα στους γιατρούς χωρίς αποτέλεσμα. Η αδελφή μου είχε επισκεφθεί τον Άγιο Ραφαήλ στην Μυτιλήνη με δικό της θαύμα και μου είπε να πιστεύω στον Άγιο Ραφαήλ και θα γίνω καλά. Εγώ, μην πιστεύοντας σε αυτό, της έλεγα τα γνωστά: δεν μπορούν οι γιατροί να με κάνουν καλά, τι να μου κάνει ο Άγιος. Καθώς το μαρτύριο συνεχιζόταν, ένα μεσημέρι, ενώ είχα ξαπλώσει, προσευχήθηκα και είπα: «Αν είσαι Άγιος θεράπευσε με». Και, ω του θαύματος, μόλις με πήρε ο ύπνος, ακούω καμπάνες να ηχούν στα αυτιά μου και με ψαλμωδίες «δόξα εν υψίστοις Θεώ» και από την σιαγόνα μου μέχρι την κορυφή της κεφαλής μου να τραβιούνται οι πόνοι. Ξύπνησα και ήμουν τελείως καλά και δοξάζω τους Αγίους για το θαύμα. Ώσπου, εδώ και ένα χρόνο έχω νέα προβλήματα με την υγεία μου. Εκτός από οστεοπόρωση και ανεπάρκεια παθαίνω σοκ πανικού στον ύπνο μου. Ξαπλώνω και νιώθω ότι σβήνω. Αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα και ήταν πλήρως ανεξέλεγκτο. Το απέκτησα από μια φορά που μπήκα στο αεροπλάνο, ίσως από την αλλαγή πίεσης. Συνέχεια παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ να μου το πάρει. Την Λαμπροτρίτη, ήρθα στην Ιερά Μονή σας, στο Άνω Σούλι Μαραθώνα, στην Χάρη των Αγίων και προσκύνησα. Τα προβλήματα όμως με την υγεία μου συνεχίζονταν. Τελικά, παίρνω μια μέρα τηλέφωνο στο Μοναστήρι σας και ζητάω από τον πατέρα Ραφαήλ να προσευχηθεί για μένα. Έτσι, έκανε ο Άγιος Ραφαήλ πάλι το θαύμα Του, με τις προσευχές σας, διότι από τότε νιώθω πολύ καλύτερα. Τώρα, παρόλο που το πρόβλημα δεν έχει φύγει τελείως, μου έφυγε το άγχος, δεν νιώθω βάρος στην καρδιά, μπορώ πλέον να κοιμηθώ. Γιατί προηγουμένως ένιωθα τα παραπάνω σε σημείο τρέλας. Ευχαριστώ τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Μαζί με το δικό μου θαύμα, έκανε και στο σύζυγο. Είχε έναν ανεξήγητο πόνο στο πλευρό. Φοβόμασταν ότι κάτι συμβαίνει στο συκώτι του. Άλλος έλεγε για χολή. Ξεκίνησε, λοιπόν, να πάει να τον εξετάσει κάποιος γιατρός και εγώ προσευχήθηκα στον Άγιο Ραφαήλ να του πει ότι δεν είναι τίποτα, ότι ο πόνος προέρχεται από απλό χτύπημα. Και ω του θαύματος, αυτό ακριβώς είπε ο γιατρός. Τα λόγια αυτά που είπα στην προσευχή μου. Για μένα είναι καθαρό θαύμα. Μάλιστα, πριν πάει στο γιατρό ο σύζυγος είχε δει ένα όνειρο. Είδε δύο άντρες και ένα κοριτσάκι σε ένα λόφο, σε ένα δρομάκι. Ο ένας ήταν πιο ψηλά και οι δύο πιο χαμηλά. Όπως είναι η εικόνα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης που έχετε στο Μοναστήρι σας (την οποία, σημειωταίον, δεν είχε δει ο σύζυγος, καθώς τότε δεν είχε έρθει ακόμα στη Μονή σας). Αισθάνθηκε τόσο ωραία στο όνειρο που αναφώνησε: Τι ωραία που είναι! Εδώ θα έρχομαι να ξεκουράζομαι, όταν νιώθω κουρασμένος. Είναι θαυμαστή η μέριμνα των Αγίων για μας και τους ευχαριστούμε πολύ, εκ βάθους καρδιάς. Είθε να είναι πάντοτε μαζί μας, και με όλο τον κόσμο.
Γεωργία Σ.
«Πέθανα και με γύρισε πίσω».
Προς τα τέλη Αυγούστου, η κ. Άλκηστις, από τη Μύκονο τηλεφώνησε στην Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος και ρώτησε πληροφορίες για την πρόσβαση και τη διαμονή στην περιοχή, προκειμένου να παραστεί στη Χάρη του Αγίου Ραφαήλ, στην Ιερά Πανήγυρη του Μοναστηριού της 2ας Σεπτεμβρίου. Μιλώντας στο τηλέφωνο με κάποιον από τους πατέρες, του ζήτησε να ανάψει ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ, για τον αδελφό της γυναίκας που είχε στο σπίτι της για να τη βοηθάει στις δουλειές, ο οποίος είχε πάθει εγκεφαλικό και είχε πέσει τελικά σε κώμα. Είχε μάθει ότι οι γιατροί είχαν πει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να επανέλθει ο ασθενής και είχαν συστήσει στους συγγενείς να ετοιμάζονται για το μοιραίο. Είχαν δε επισημάνει ότι ακόμα και να επανέλθει, πράγμα εντελώς απίθανο, δεν θα μπορεί ούτε να κουνάει χέρια και πόδια, αλλά και ούτε να μιλήσει καλά-καλά και να συντονίσει τη σκέψη του, λόγω της εκτεταμένης εγκεφαλικής βλάβης. Το αποτέλεσμα ήταν όλοι οι συγγενείς του ασθενούς (μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, όπως και ο ίδιος ο ασθενής) να είναι πολύ στεναχωρημένοι, αλλά και η κ. Άλκηστις επίσης, καθώς συμμεριζόταν τον πόνο τους.
Την ίδια ημέρα, λοιπόν, που η κ. Άλκηστις πήρε τηλέφωνο και οι πατέρες άναψαν ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ, ο ασθενής έκανε κάποια κινησούλα. Αυτό το παρατήρησαν οι συγγενείς του. Στις 2 Σεπτεμβρίου, που η κ. Άλκηστις παρευρισκόταν στην Εορτή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, ο ασθενής κίνησε το χέρι και το πόδι του και άρχισε να δίνει σημεία ζωής. Κι’ αυτό το παρατήρησαν οι συγγενείς του και τους έκανε εντύπωση, διότι συνέπεσε με την Εορτή των Αγίων. Όταν, επέστρεψε η κ. Άλκηστις στο νησί, η αδελφή του ασθενούς, παρότι μουσουλμάνα, ζήτησε από μόνη της την εικόνα του Αγίου Ραφαήλ και άρχισε να την ασπάζεται, κλαίγοντας και παρακαλώντας για τον αδελφό της. Μετά, λοιπόν, από δεκαπέντε λεπτά, την παίρνουν τηλέφωνο από τη Βουλγαρία, όπου βρισκόταν ο αδελφός και οι υπόλοιποι συγγενείς της και της λένε ότι ο αδελφός της άρχισε ξαφνικά να κινεί το κεφάλι του, ξύπνησε και τους μίλησε ρωτώντας «έρχεστε πολλές μέρες και με βλέπετε;» και ξανάπεσε σε κώμα. Η χαρά και η συγκίνησή της δεν περιγραφόταν. Προσευχόταν με λυγμούς στον Άγιο Ραφαήλ και Του έλεγε ότι πιστεύει σ’ Αυτόν και ότι είναι σίγουρη ότι ο αδελφός της θα γίνει καλά. Υποσχόταν μάλιστα να τον φέρει στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ. Η κ. Άλκηστις της έδωσε και λαδάκι από τον Άγιο Ραφαήλ και της είπε να το στείλει στον αδελφό της μαζί με την εικόνα των Αγίων. Εκείνη αμέσως συμφώνησε και τα έστειλε στον αδελφό της μέσω του γιού της που «κατά σύμπτωσιν» (4 χρόνια και δεν την είχε επισκεφθεί) είχε έρθει να τη δει και θα επέστρεφε στη Βουλγαρία.
Με το που φεύγει η εικόνα και το λαδάκι του Αγίου Ραφαήλ, ο άρρωστος ξύπνησε οριστικά από το κώμα και ζήτησε να φάει και να πάει στο σπίτι του!! Όλοι μείνανε έκπληκτοι και εντυπωσιασμένοι. Ο Άγιος Ραφαήλ είχε κάνει το θαύμα του!! Μάλιστα, μόλις η εικόνα του Αγίου Ραφαήλ έφτασε στο Νοσοκομείο, την ίδια μέρα βγήκε ο ασθενής και πήγε σπίτι του. Οι γιατροί είπαν ότι πρόκειται ξεκάθαρα για θαύμα, ο ασθενής από την εντατική, σε κωματώδη κατάσταση, να πηγαίνει κατευθείαν σπίτι του και πολύς κόσμος έμαθε γι’ αυτό το θαύμα. Και ο ίδιος ο άρρωστος πίστεψε στην θαυματουργική σωτηρία του από τον Άγιο Ραφαήλ και κοιμόταν με την εικόνα του Αγίου πάνω από το κρεβάτι του και μόνος του έλεγε: «Σήμερα δε μου βάλατε λαδάκι… Βάλτε μου λαδάκι!». Λίγες μέρες μετά μάλιστα είπε στην αδελφή του τα εξής: «Έχω επίγνωση του τι μου συνέβη. Πέθανα και με γύρισε πίσω. Είδα ότι ήμουν νεκρός και με πηγαίναν στο κοιμητήριό μας. Εκεί είδα, όμως, μια χριστιανική εκκλησία και έναν παπά χριστιανό, ο οποίος μου είπε: Εσύ έπρεπε να πεθάνεις τώρα, αλλά εγώ σου κάνω χάρη και σε ξαναγυρίζω πίσω, για το γιό σου και για την κόρη σου…».
Οι ζωές αυτών των ανθρώπων άλλαξαν. Απ’ όποιο σπιτικό πέρασε η εικόνα του Αγίου Ραφαήλ οι άνθρωποι έγιναν πιο δραστήριοι, πιο πρόσχαροι και άρχισαν να δείχνουν περισσότερη αγάπη ο ένας προς τον άλλον και οι ίδιοι αισθανόντουσαν και ομολογούσαν αυτή την αλλαγή και πίστευαν ότι αυτή οφείλεται στον Άγιο Ραφαήλ. Πραγματικά, μεγάλη η Χάρις των Αγίου Ραφαήλ και των συν Αυτώ και πολλές οι ευλογίες του Θεού που μεταφέρουν στους ανθρώπους που Τους επικαλούνται, πιστούς ή και απίστους. Δοξασμένο το όνομά Τους. Να έχομε την ευχή Τους. Και είθε οι άνθρωποι να ανταποκρίνονται με ευγνωμοσύνη στις ευλογίες των Αγίων και να καταλήγουν στη σωτηρία και τον Παράδεισο, δια της Εκκλησίας και των Μυστηρίων της. Αμήν.
Άλκηστις Ρούσση, Μύκονος
«Δόξα τω Θεώ, πήγαν όλα καλά»
Στις 2/10/2011 και ώρα 24 μ.μ. ειδοποιήθηκα ότι η τρίχρονη κόρη μου είναι στο νοσοκομείο Παίδων Αγ. Σοφία με οξεία σκωληκοειδίτιδα και κρίθηκε να γίνει εισαγωγή και εγχείρηση το γρηγορότερο. 24.30 πήγα στο νοσοκομείο, όπου μας δώσανε κλίνη στο 2ο όροφο της χειρουργικής κλινικής και όπου βολευτήκαμε στο δωμάτιο που μας υπέδειξαν. Το παιδί όμως ήταν αφυδατωμένο και του δώσανε ενδοφλέβια ό,τι χρειαζόταν μέχρι να ενυδατωθεί ο οργανισμός του, για να μπορούν να το χειρουργήσουν, διότι δεν μπορούσαν αλλιώς. Το βράδυ το παιδί σήκωσε πυρετό έως 37,6 τρεις φορές και ήταν άλλος ένας λόγος που δεν μπορούσαν να το χειρουργήσουν. Το παιδί πόναγε, ήταν ανήσυχο όλο το βράδυ και με κλάματα διπλωνότανε και προσπαθούσε κάπως να βολευτεί. Εν τω μεταξύ όμως, από τις 1.30 το βράδυ ενημέρωσα εσπευσμένα διά τηλεφώνου τους πατέρες της Ιεράς Μονής Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα για τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε η κόρη μου, και τους παρακάλεσα να κάνουν προσευχή στον Άγιο Ραφαήλ για την ομαλή εξέλιξη του παιδιού. Μου είπαν ότι θα προσευχηθούν στον Άγιο Ραφαήλ να μεριμνήσει, ώστε όλα να πάνε καλά, αλλά μου συνέστησαν να προσεύχομαι κι’ εγώ μαζί, ώστε η προσευχή όλων να ανέβει στον Κύριο και τους Αγίους Του. Έτσι πέρασε το βράδυ. Το πρωί επιτέλους το παιδί ήταν σε κατάσταση να μπορεί να χειρουργηθεί. Μπήκε τελικά στο χειρουργείο, το οποίο κράτησε τρία τέταρτα της ώρας, και μετά βγήκε ο γιατρός και μας φώναξε για να μας ενημερώσει. Μας είπε τα εξής: «Είσασταν πολύ τυχεροί, μέσα στην ατυχία σας. Το παιδί είχε οξεία περιτονίτιδα, που δεν έχω συναντήσει τέτοια περίπτωση σε τόσο μικρό παιδί (είναι 3 χρονών παιδί) και δεν φαινότανε ούτε στις εξετάσεις ούτε στις αντιδράσεις του παιδιού. Σε τέτοιες περιπτώσεις το σάπιο κομμάτι της σκωληκοειδίτιδας σπάει και προκαλεί την έκχυση ακαθαρσιών του εντέρου στο σώμα και στη συνέχεια σηψαιμία και εντέλει θάνατο. Όμως, στη δική σας περίπτωση δε συνέβη τίποτα τέτοιο, καθώς το σάπιο κομμάτι της σκωληκοειδίτιδας ήταν τυλιγμένο, δηλαδή καλυμμένο, από μια «πάνα», όπως αυτή που έχουν τα αρνιά, δηλαδή κάτι σαν προστατευτικό κάλυμμα. Μόνο το σάπιο μέρος της σκωληκοειδίτιδας ήταν καλυμμένο. Έτσι, δεν μεταδόθηκε σηψαιμία και μας έδωσε χρόνο να κάνουμε την εγχείρηση. Μου έκανε εντύπωση ότι με τον τρόπο που υπήρχε αυτή η προστατευτική πάνα, ακόμα και να έσπαγε η σκωληκοειδίτιδα δεν θα διαχέονταν οι ακαθαρσίες. Οπότε, δόξα τω Θεώ, πήγαν όλα καλά.». Μείναμε έκθαμβοι από αυτά που μας είπε ο γιατρός. Η χαρά μου ήταν πάρα πολύ μεγάλη, καθώς και η ευγνωμοσύνη μου προς τον Άγιο Ραφαήλ. Δύο μέρες μετά βγήκαμε από το νοσοκομείο και το παιδί χαίρει άκρας υγείας. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ζήσαμε ένα θαύμα του Αγίου Ραφαήλ, τον οποίο όλοι επικαλεστήκαμε. Είναι δε θαυμαστό και εντυπωσιακό το πώς Εκείνος βρίσκει πάντα ένα τρόπο να βοηθήσει. Τον ευχαριστούμε και είθε πάντοτε να είναι στο πλάι μας.
Χαράλαμπος Σ.
«Τι είναι αυτό το μέρος;»
Μια Κυριακή, η κυρία Μαρία Π. μαζί με τον σύζυγό της Κωσταντίνο, ήρθαν στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα και αφού παρακολούθησαν τη Θ. Λειτουργία εισήλθαν στο αρχονταρίκι της Αδελφότητος όπου πατέρες και ευλαβείς προσκυνητές συζητούν και ανταλλάσσουν απόψεις. Εκεί, η κ. Μαρία διηγήθηκε στους πατέρες τα εξής:
«…Τον Άγιο Ραφαήλ δεν τον ήξερα. 1η φορά τον γνώρισα το ’93, όταν έπαθε έμφραγμα ο άντρας μου Κώστας. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, όταν έφτασε στο νοσοκομείο, αλλά τελικά έζησε και ξεπέρασε τα προβλήματα της υγείας του. Τότε, λοιπόν, όταν ήταν σε μια κλίνη του νοσοκομείου και ανάρρωνε, είδα στο πλάι του κρεβατιού του ότι είχε εικόνα του Αγίου Ραφαήλ και από εκεί Τον πρωτοέμαθα. Γιατί μου έκανε εντύπωση, ότι σε καμία άλλη κλίνη δεν είχε εικόνες, μόνο σε κείνη του συζύγου μου. Και ρωτώντας μία φίλη μου, μου είπε ότι είναι μεγάλος Άγιος και πολύ θαυματουργός.
Εν τω μεταξύ, περάσαν τα χρόνια. Εν έτει 2009, εμφανίστηκαν στο σύζυγο εγκολπώματα στο λεπτό έντερο, σπάνια περίπτωση, διότι συνήθως εμφανίζονται εγκολπώματα στο παχύ έντερο. Έπαιρνε λοιπόν κορτιζόνη, λόγω της παθήσεως αυτής. Ξαφνικά, λοιπόν, στις 4 Οκτωβρίου του 2009, λιποθύμησε, είχε πυρετούς και άλλα συμπτώματα, χωρίς να ξέρουμε τι έχει. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Όμως, πίστευε πάρα πολύ. Συνεχώς επαναλάμβανε: Παναγία μου, Θεέ μου. Παναγία μου, Θεέ μου. Τον πηγαίνουμε σε εφημερεύον νοσοκομείο. Οι γιατροί, αφού τον εξέτασαν είπαν πως είχε γρίπη των χοίρων, του έδωσαν αντιβίωση και μας έδιωξαν. Πήγαμε σε άλλο εφημερεύον νοσοκομείο, δεν βρήκαν τι έχει. Φέραμε και γιατρό στο σπίτι μας, κι’ αυτός δεν βρήκε άκρη. Ο άντρας μου όμως πονούσε πολύ. Εντέλει, αφού έκανε εξετάσεις, μαγνητική τομογραφία και άλλα, είδαν οι γιατροί ότι είχε τρυπήσει το έντερο, λόγω της κορτιζόνης που έπαιρνε ο άντρας μου για την πάθησή του. Μέχρι να χειρουργηθεί, πήγε 14 Δεκεμβρίου. Ο άνδρας μου είχε φτάσει σε άθλια κατάσταση και κάποιοι λέγανε ότι ήτανε ξοφλημένος, τελειωμένη κατάσταση. Δεν περιμένανε να ξυπνήσει, γιατί η εγχείρηση έγινε με ολική νάρκωση. Κι’ όμως, άντεξε. Θυμάμαι μια νοσοκόμα ήρθε με χαρά κι’ έλεγε: «κουνάει τα πόδια του, συνέρχεται!». Είχε τον Άγιο Ραφαήλ δίπλα του, αλλά τότε δεν το καταλαβαίναμε. Μια βδομάδα μετά, έσπασε το τραύμα του. Έπαθε μετεγχειρητική κοίλη. Ξανά, λοιπόν, 2η φορά στο χειρουργείο. Με τοπική νάρκωση αυτή τη φορά, γιατί δεν έπαιρνε ολική. Παρά, τις όποιες προβλέψεις τα κατάφερε και πάλι. Όμως, ήταν πολύ εξασθενημένος. Έχασε 17 κιλά. Με το ζόρι έτρωγε. Τον είχαμε με ορό και με καθετήρα και είχε πυρετούς και διάφορα άλλα συμπτώματα. Οι γιατροί είπαν να πάει στο σπίτι, για να ανέβει η ψυχολογία του και να τρώει περισσότερο. Έτσι, (με τα τέσσερα) τον φέραμε στο δωμάτιό του. Εκεί, ανέλαβε κάπως τις δυνάμεις του, αλλά συνέχισε να έχει σοβαρά προβλήματα.
Πριν τις απόκριες, βλέπω δύο όνειρα, δύο διαδοχικά βράδυα. Στο 1ο όνειρο είδα ότι βρισκόμουν με το σύζυγό μου Κωνσταντίνο σε ένα μικρό καραβάκι και πορευόμασταν στη θάλασσα και ξαφνικά φτάσαμε στη στεριά και βρεθήκαμε σε μια πλαγιά, άγνωστη σε μένα που είχε ένα μικρό εκκλησάκι. Και λέω μέσα μου, Τι είναι αυτό το μέρος και πώς βρεθήκαμε εδώ; Και ξύπνησα. Μου τυπώθηκε όμως το όνειρο αυτό στη μνήμη και αναρωτιόμουν τι να σημαίνει. Την επόμενη μέρα, βλέπω άλλο όνειρο: Ήλθε μια γυναίκα και μου έδωσε πολλές πατάτες και μου έλεγε: πάρε να φάτε. Όταν τη ρώτησα ποια είναι, μου λέει γειτόνισσα είμαι, εκεί πιο πάνω μένω (και μου έδειχνε προς το μοναστήρι της Παναγίας), η Μαρία της Εύβοιας. Ξύπνησα και κατάλαβα ότι ήταν η Παναγία η Γοργοεπήκοος που έχουμε κοντά στο εξοχικό μας στην Ερέτρια της Εύβοιας, και ότι θα μας βοηθούσε. Το 1ο όνειρο, όμως δεν μπορούσα ακόμα να το ερμηνεύσω.
Δυο-τρεις μέρες μετά, αφότου είδα τα όνειρα, ο σύζυγός μου χειροτέρευσε. Έκανε δυνατό πόνο. Ήταν, πάλι σε πολύ άσχημη κατάσταση και αποφασίσαμε να πάει πάλι στο νοσοκομείο. Τον πήγαμε στο Λαϊκό. Εκεί, του έκαναν εξετάσεις και αποφάνθηκαν ότι έπρεπε να χειρουργηθεί και πάλι. «Δεν σας κρύβω ότι πρέπει να τον ανοίξουμε», μου είπε ο γιατρός. Επειδή όμως η υγεία του συζύγου μου ήταν πάρα πολύ επιβαρυμένη, είχε πολύ ανεβασμένα αιμοπετάλια κλπ, κανείς γιατρός δεν αναλάμβανε την ευθύνη να τον χειρουργήσει.
Μια μέρα από εκείνες που ήμασταν στο νοσοκομείο, σε ένα δωμάτιο με πολλές κλίνες. Στο διπλανό κρεβάτι ήταν ένας κύριος με τον οποίο έπιασα συζήτηση. Κάποια στιγμή, λοιπόν, του λέω: Γιάννη από που είσαι; Από τη Μυτιλήνη, μου απαντάει. Εκεί έχετε τον Άγιο Ραφαήλ. Έχεις πάει στον Άγιο Ραφαήλ; τον ρωτάω. Βεβαίως, κάθε χρόνο πάω, απαντάει εκείνος. Εγώ, πολύ τον πιστεύω τον Άγιο Ραφαήλ, του λέω και τη στιγμή εκείνη που το είπα αυτό μπαίνει ένας ρασοφόρος μέσα στο δωμάτιο, και μου δίνει ένα ημερολόγιο τσέπης. Το κοιτάζω και τι να δω: Ήταν ημερολόγιο της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος. Έμεινα άναυδη. Τη στιγμή που είπα ότι πιστεύω πολύ στον Άγιο Ραφαήλ, μπήκε μέσα ο γέροντας αυτός, που πρώτη φορά έβλεπα, και μου έδωσε το ημερολόγιο του Αγίου Ραφαήλ, στον οποίο μόλις είχα αναφερθεί. Όλοι εντυπωσιαστήκαμε. Καταλάβαμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να είναι τυχαίο αυτό το πράγμα, αλλά πρόκειται περί θαύματος. Ό Άγιος μας έδειχνε την παρουσία Του και τη μέριμνά του για μας. Αποφασίσαμε, όταν γινόταν καλά ο σύζυγος να πηγαίναμε μαζί να προσκυνήσουμε τον Άγιο Ραφαήλ, μιας και το ημερολογιάκι είχε και σχεδιάγραμμα πρόσβασης στην Αδελφότητα του Αγίου, στο Άνω Σούλι Μαραθώνος. Από εκείνη την ημέρα, λοιπόν, ο σύζυγος άρχισε να αισθάνεται καλύτερα. Μας έλεγε μάλιστα, «καλά είμαι». Όμως, ο γιατρός μας δήλωνε ότι μην τον κοιτάτε που λέει είμαι καλά, οι εξετάσεις του είναι για χειρουργείο. Καθώς περνούσαν οι μέρες όμως, οι εξετάσεις πράγματι βελτιώθηκαν και εντέλει το χειρουργείο δεν έγινε. Και είμαι πεπεισμένη ότι είναι θαύμα με τη μεσολάβηση της Παναγίας και του Αγίου Ραφαήλ. Και είναι μεγάλο θαύμα, διότι τόσο καιρό δεν περνούσαν τα συμπτώματα που είχε ο άντρας μου, και ήταν τέτοια η κατάσταση της υγείας του που δεν θα βγαινε αυτή τη φορά από το χειρουργείο.
Το Μάιο, είχε γίνει αρκετά καλά ο σύζυγος και ήρθαμε για πρώτη φορά εδώ στο Άνω Σούλι, να προσκυνήσουμε τον Άγιο Ραφαήλ και να Τον ευχαριστήσουμε. Μάλιστα ενώ είχαμε χαθεί στο δρόμο, στρίψαμε κάπου και βρεθήκαμε εδώ, χωρίς να καταλάβουμε πως. Όταν λοιπόν φτάσαμε και είδα την πλαγιά και το εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ και όταν στη συνέχεια αντίκρυσα στο βάθος τη θάλασσα, όπως φαίνεται από εδώ, κατάλαβα με έκπληξη ότι αυτό είναι το μέρος που είχα ονειρευτεί ότι βρέθηκα με το σύζυγό μου. Συνειδητοποίησα με συγκίνηση ότι όλο αυτό τον καιρό, ο Άγιος Ραφαήλ μας είχε υπό την σκέπη και την προστασία του, ακόμα κι’ όταν δεν Τον επικαλούμουν και ότι μου είχε δείξει από πριν ότι με την μεσιτεία Του θα φτάναμε στο αίσιο τέλος της περιπέτειάς μας, στον ιερό τόπο Του, στην πλαγιά του Άνω Σουλίου Μαραθώνος. Θυμήθηκα ότι μας είχε δείξει ήδη από το 1993, ότι μας προστατεύει, παρά το ότι περάσαν τα χρόνια και το είχα ξεχάσει.
Στις 14 Δεκεμβρίου του 2010 μάλιστα, που συμπληρώθηκε ακριβώς ένας χρόνος από τη μέρα που χειρουργήθηκε για πρώτη φορά ο άντρας μου, ο Άγιος Ραφαήλ μας έκανε για άλλη μια φορά αισθητή την παρουσία Του, δείχνοντάς μας ότι μας θυμάται και μας σκέπει, αλλά και επισημαίνοντάς μας ότι Εκείνος ήταν παρών στις εγχειρήσεις και σε όλη την περιπέτειά μας. Μ’ αυτό τον τρόπο, ενίσχυσε την πίστη και το κουράγιο μας, αλλά και την ευγνωμοσύνη μας σ’ Αυτόν. Ας είναι ευλογημένο και δοξασμένο το όνομά του πάντοτε. Τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα.»
«… Η Χάρις του Αγ. Ραφαήλ κάνει θαύματα…»
Η κ. Αικατερίνη Α., διηγήθηκε στους πατέρες της Μονής του Αγίου Ραφαήλ, το θαύμα που επιτελέστηκε στην μητέρα της Ελευθερία με την παράκληση να το καταγράψουν προς δόξαν του Αγίου Ραφαήλ, αλλά και ως μια έκφραση ταπεινής ευχαριστίας για την ευεργεσία Του. Η διήγησή της έχει ως εξής:
«Η μητέρα μου, αισθανόταν μεγάλους πόνους στη μέση και στο πόδι για 3 ολόκληρους μήνες. Νομίζοντας ότι ήταν δισκοπάθεια έκανε φυσιοθεραπείες, οστεοπαθητική κ.α. Ο πόνος όμως δεν περνούσε. Λίγο καιρό μετά μας συνέστησαν έναν πολύ καλό νευροχειρούργο, ο οποίος μας είπε να κάνουμε κάποιες εξετάσεις και συγκεκριμένα μαγνητική, για να δούμε τι θα δείξει. Προς μεγάλη μας θλίψη, η μαγνητική έδειξε ότι κάπου υπήρχε καρκίνος ο οποίος είχε κάνει μετάσταση στα οστά. Αυτό το επιβεβαίωσαν και άλλοι 2 κορυφαίοι νευροχειρούργοι, αλλά και ο γιατρός – ηπατολόγος που παρακολουθούσε τη μητέρα μου, διότι είχε μικρή κίρρωση ύπατος, είπε κι’ αυτός το ίδιο. Μας προέτρεψαν δε να κάνουμε σπινθηρογράφημα. Εγώ, με την αδελφή μου ήμασταν πολύ απογοητευμένες και καταστεναχωρημένες με τις εξελίξεις αυτές. Φυσικά, στραφήκαμε στο Θεό. Την Κυριακή που ακολούθησε ήρθαμε μαζί με τη μητέρα μας εδώ, στον Άγιο Ραφαήλ και παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία. Παρακαλέσαμε τους πατέρες να προσεύχονται για τη μανούλα μας και πήραμε λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου Ραφαήλ, που ένας από τους πατέρες μας έδωσε με την παρότρυνση να βάλουμε στο σημείο που εμφανίζεται ο πόνος. Μας εξήγησε ότι με το λαδάκι αυτό, η Χάρις του Αγίου Ραφαήλ κάνει πολλά θαύματα και μας ενθάρρυνε να μη στεναχωριόμαστε, γιατί ο Άγιος Ραφαήλ, θα μας βοηθήσει. Φύγαμε αισιόδοξες και κάναμε όλα όσα μας είπαν οι πατέρες. Βάλαμε το λαδάκι και κάναμε θερμή προσευχή στον Άγιο Ραφαήλ να βοηθήσει τη μανούλα μας. Την επόμενη μέρα, λοιπόν, κάναμε το σπινθηρογράφημα και όταν βγήκαν τα αποτελέσματα ήταν, ω του θαύματος καθαρά!! Από την πολλή χαρά και συγκίνησή μας, ξαναήρθαμε στον Άγιο Ραφαήλ και του φέραμε λουλούδια, ανεβαίνοντας γονατιστές στο εκκλησάκι του. Τον ευχαριστήσαμε και παρακαλέσαμε θερμά να βγουν καθαρές και οι υπόλοιπες εξετάσεις που θα κάναμε. Έτσι και έγινε! Η μαστογραφία, η αξονική άνω κάτω κοιλίας, αξονική θώρακος, οι καρκινικοί δείκτες κ.λπ. όλα βγήκαν καθαρά. Η χαρά μας δεν περιγράφεται! Πιστεύουμε ακράδαντα ότι πρόκειται περί θαύματος του Αγίου Ραφαήλ!! Τον δοξάζουμε και Τον ευχαριστούμε θερμά για τη θαυμαστή Του μέριμνα για τη μανούλα μας. Τον παρακαλούμε να συνεχίσει να μας σκεπάζει με τη Χάρη Του και να δίνει σε όλους όσους Τον επικαλούνται υγεία ψυχής και σώματος.»
«…Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού…»
Μια Κυριακή ήλθε στην Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα, ο κ. Γιώργος Κ. με την οικογένειά του. Προσκύνησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Ραφαήλ και τόπο εμφανίσεώς Του, έκανε την προσευχή του, ζήτησε και πήρε λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου Ραφαήλ και αφού συζήτησε κάποια θεολογικά θέματα με τους πατέρες της Ιεράς Μονής, αποχώρησε. Τις επόμενες μέρες, λοιπόν, ο Άγιος του ικανοποίησε όλα αυτά τα οποία ζήτησε στην προσευχή του, ενώ παράλληλα, βάζοντας το λαδάκι στη μέση του στην οποία είχε χρόνιους πόνους και ταλαιπωρούταν, του πέρασαν αυτοστιγμεί. Περιχαρής, λοιπόν και ιδιαίτερα συγκινημένος, ξαναήλθε την επόμενη Κυριακή μαζί με την οικογένειά του για να ευχαριστήσει τον Άγιο Ραφαήλ. Εδώ ακολούθησε και άλλο θαύμα:
Στο Μοναστήρι έφτασαν στις 3.00 η ώρα το μεσημέρι. Είπαν μεταξύ τους, όπως ομολόγησαν μετά στους πατέρες της Μονής, ότι εάν έβρισκαν κλειστή την πόρτα του μοναστηριού δεν θα χτυπούσαν το κουδούνι, για να μην ενοχλήσουν τους πατέρες, εφόσον ήταν ώρα ξεκούρασης. Και ενώ οι πατέρες πάντοτε κλείνουν την πόρτα της Ιεράς Μονής το μεσημέρι (αλλά και κάθε στιγμή που δεν είναι παρών στην είσοδο της Μονής κάποιος από τους πατέρες), εκείνοι βρήκαν την πόρτα ανοικτή!!! Και έτσι μπήκαν να προσκυνήσουν. Έγιναν δε αντιληπτοί από τους πατέρες όταν έμπαιναν στον ναό του Αγίου Ραφαήλ. Αυτό ήταν πραγματικά ένα θαύμα του Αγίου Ραφαήλ, διότι οι πατέρες πάντοτε προσέχουν πολύ να μην είναι ανοικτή η πόρτα, διότι περνούν συχνά κοπάδια με κατσίκια τα οποία υπάρχει κίνδυνος να εισέλθουν στον προαύλιο χώρο της Μονής, και να καταστρέψουν τα δένδρα και τα λουλούδια.
Ο Άγιος Ραφαήλ, λοιπόν, ο οποίος επιθυμούσε να εισέλθουν οι ευλαβείς προσκυνητές και φίλοι του πού είχαν έλθει για να Τον ευχαριστήσουν έδειξε για άλλη μια φορά την έμπρακτη αγάπη Του και την πρόνοιά Του. Από τότε ο κ. Γιώργος Κ. και η οικογένειά του είναι δεμένοι με το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ και αναγνωρίζουν τον Άγιο Ραφαήλ ως προστάτη και στήριγμά τους και τους πατέρες της Ιεράς Μονής Του ως φίλους και δικούς τους ανθρώπους, όπως και πράγματι είναι. Επισκέπτονται δε συχνά τον Άγιο Ραφαήλ, για να Του αποδώσουν τιμές, να πάρουν την ευχή και την ευλογία Του και να Του δείξουν την ευγνωμοσύνη τους, η οποία με τόσο προφανή τρόπο φάνηκε ότι ήταν πολύ ευπρόσδεκτη από τον Άγιο Ραφαήλ. Μάλιστα, τα θαυμαστά σημεία του Αγίου Ραφαήλ συνεχίστηκαν και στην εργασία του κ. Γιώργου Κ., καθώς από τότε που προσκύνησε τον Άγιο Ραφαήλ για δεύτερη φορά και ενώ υπήρχε οικονομική κρίση παντού, σε εκείνον ερχόντουσαν οι παραγγελίες η μία μετά την άλλη και άρχισε να κλείνει σημαντικές εμπορικές συμφωνίες για μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων. Η πρόοδός του ήταν τόσο ξαφνική και μεγάλη που ο ίδιος έμεινε εκστατικός και έκθαμβος και συχνά επαναλάμβανε μονολογώντας: Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού… Έστειλε μάλιστα στον Άγιο Ραφαήλ και άλλους φίλους του, που είχαν πρόβλημα με την εργασία τους με την ελπίδα ότι θα βοηθήσει και κείνους, κάτι που όντως έγινε.
«Επιθυμούσε να τους καλέσει στην διπλή εορτή Του»
Την ημέρα των Θυρανοιξίων του προσκυνηματικού Ναού του Αγίου Ραφαήλ, 2α Σεπτεμβρίου 2010, ήλθε μια γιαγιά με την εγγονή της στην Ιερά Μονή να την επισκεφθούν και να προσκυνήσουν τον Άγιο Ραφαήλ. Σε συζήτηση με κάποιον πατέρα είπαν ότι γνώριζαν για αρκετό καιρό ότι υπήρχε μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος και είχαν αποφασίσει από μήνες να το επισκεφθούν. «Τυχαία», λοιπόν, αποφάσισαν αυτή την ημέρα για να πραγματοποιήσουν την απόφασή τους. Ο πάτερ λοιπόν τους απήντησε ότι «τυχαία» αυτή η ημέρα που εκείνες αποφάσισαν είναι η ημέρα που ο Άγιος εμφανίστηκε ζωντανά στον τόπο όπου χτίστηκε η εκκλησία Του και ότι την ημέρα αυτή το Μοναστήρι εορτάζει διπλά, και εις ανάμνησιν της θαυμαστής ζωντανής παρουσίας του Αγίου στον τόπο αυτό και διότι «τυχαία» την ημέρα αυτή γίνονται τα Θυρανοίξια αυτού του Ιερού Ναού που ο ίδιος ο Άγιος ζήτησε να χτιστεί και με την παρουσία Του υπέδειξε τον τόπο ανεγέρσεώς του. Μόλις συνειδητοποίησαν όλα αυτά οι ευλαβείς προσκυνήτριες συγκλονίστηκαν, διότι κατάλαβαν ότι ο Άγιος τους φώτισε να διαλέξουν τη συγκεκριμένη ημέρα για να επισκεφθούν το Μοναστήρι του, από αγάπη και ενδιαφέρον προς αυτές, επιθυμώντας να τις καλέσει στη διπλή Εορτή Του. Ευχαρίστησαν λοιπόν συγκινημένες τον Άγιο Ραφαήλ και δόξασαν το Θεό και τον Άγιο για την αγάπη και μέριμνά Τους.
«Ο Άγιος Ραφαήλ εισάκουσε την προσευχή σου!!»
Η κ. Δ. Π., είδε ένα όνειρο ότι βρισκόταν στο Εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος, μαζί με πλήθος κόσμου. Στον Ιερό Βράχο του Αγίου Ραφαήλ είδε ότι βρισκόταν μια μεγάλη ολόσωμη εικόνα του Αγίου Ραφαήλ, αλλά υπήρχαν και κάποια βελούδα και άλλα υφάσματα αγίας τραπέζης μπροστά στην εικόνα του Αγίου Ραφαήλ και δεν μπορούσαν να περάσουν οι υπόλοιποι προσκυνητές στον Άγιο Ραφαήλ να Τον προσκυνήσουν. Και σκέφτηκε η κ. Δ.: Γιατί είναι τα πράγματα αυτά μπροστά στον Άγιο και δεν μπορούν οι άνθρωποι να προσκυνήσουν; Και είδε τότε ένα κοριτσάκι (ήταν η Αγία Ειρήνη) με μαύρα ρούχα (ήταν περίοδος Σαρακοστής όταν είδε το όνειρο) και ξεπρόβαλε μέσα από το πλήθος του κόσμου, ήρθε δίπλα της και της λέει: «Κυρία Δ., ο Άγιος Ραφαήλ εισάκουσε την προσευχή σου. Αυτό που θέλεις και ζητάς, θα στο κάνει». Και ξύπνησε. Αυτό που παρακαλούσε ήταν να βρει έναν άξιο και τίμιο γαμπρό η κόρη της, η οποία ήταν ακόμα ανύπαντρη. Από τότε είχε ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Άγιο Ραφαήλ και τη συνοδεία Του, Άγιο Νικόλαο και Αγία Ειρήνη ότι θα τακτοποιήσουν το γάμο της κόρης της με τον καλύτερο τρόπο. Συνέχισε παράλληλα καθημερινά να προσεύχεται στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, καθώς και στον Άγιο Εφραίμ, στην Ιερά Μονή του Οποίου διαμένει σχετικά κοντά.
Περίπου ένα χρόνο μετά, η Σ. Π., κόρη της κ. Δ., είδε ένα όνειρο ότι βρισκόταν στο Εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος και γινόταν λειτουργία και βρισκόταν και το Άγιο Λείψανο του Αγίου Εφραίμ μέσα στην Εκκλησία. Κάποια στιγμή, είδε το Λείψανο του Αγίου Εφραίμ να σηκώνεται και να την δείχνει, λέγοντας: «Και εγώ, θα σε βοηθήσω!». Με αυτό το όνειρο ενδυναμώθηκε και ενισχύθηκε πολύ η πίστη της Σ. Π. Πιστεύει ακράδαντα ότι έχει βοηθούς και τους δύο Αγίους και ότι με την μεσιτεία τους είναι βέβαιη ότι το θέμα του γάμου της θα τακτοποιηθεί με τον βέλτιστο τρόπο.
Ο Άγιος Ραφαήλ μάλιστα βοήθησε την Σ. Π. θαυματουργικώς με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε. Ο γιατρός, την εξέτασε και βρήκε όγκο στο δεξιό μαστό και μετά από βιοψία ανακάλυψε ότι ήταν κακοήθης. Στη Σ. Π. δεν είπαν ότι ήταν κακοήθης, αλλά είπαν ότι πρέπει να γίνει «προληπτικά» άμεση επέμβαση για να αφαιρεθεί ο όγκος. Η μόνη που ήξερε την πραγματικότητα ήταν η μητέρα της, η κ. Δ. Π., που την είχαν συνεχώς με το πιεσόμετρο, καθώς κόντευε να πάθει εγκεφαλικό από τη στενοχώρια και την αγωνία της. Τελικά η κ. Δ. Π. εξομολογήθηκε τον πόνο της σε έναν από τους πατέρες του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, ο οποίος της συνέστησε ψυχραιμία και της έδωσε λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου Ραφαήλ. Η κ. Δ. Π. πήγε αμέσως το λαδάκι στην κόρη της και με πίστη στον Άγιο Ραφαήλ της είπε να βάλει στο σημείο που υπήρχε το πρόβλημα. Μετά από λίγες ώρες έγινε η εγχείρηση. Ο γιατρός έμεινε έκπληκτος όταν συνειδητοποίησε ότι … ο όγκος είχε γίνει όντως καλοήθης. «Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τέτοιο πράγμα!!» τους είπε. Πρόσθεσε μάλιστα, στον αδελφό της εγχειρισθείσας: «Να πάτε να ανάψετε μια λαμπάδα για την αδελφή σας, γιατί έγινε θαύμα». Από τότε η Σ. Π. χαίρει άκρας υγείας και γνωρίζοντας πλέον την πραγματικότητα όσον αφορά στο τι της συνέβη, έχει πια πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη και ατράνταχτη εμπιστοσύνη στους θαυματουργούς Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και για την υγεία της και για την αποκατάστασή της.
«… Είμαι η Ρηνούλα, αύριο θα έρθω να σε πάρω. Μη φοβηθείς!!»
Η κ. Ελένη Μ. υπαγόρευσε το παρακάτω κείμενο σε έναν από τους πατέρες του Μοναστηριού του Αγίου Ραφαήλ με την εντολή να το μάθουν όλοι, για να καταλάβει ο κόσμος ότι η Αγία Ειρήνη κάνει θαύματα. Γιατί, κατά τα λεγόμενα της κ. Ελένης, «υπάρχουν και άνθρωποι άπιστοι και πρέπει να καταλάβουν κι’ αυτοί. Γι’ αυτό πρέπει να μην κρύβουμε τα θαύματα των Αγίων …». Το κείμενο είναι το ακόλουθο:
Τρεις μέρες πριν πεθάνει η ανιψιά μου η Στέλλα Διαμαντή, 49 χρονών ήτανε, έγινε το περιστατικό αυτό που θα σας πω. Η Στέλλα υπέφερε από καρκίνο και ήτανε σε αθλία κατάσταση. Ο αδελφός της την πρόσεχε. Ήτανε και οι νοσοκόμες στο δωμάτιο. Και βλέπει μια κοπελίτσα, μικρή, στα άσπρα ντυμένη, και είχε και φτερά, όπως είναι οι άγγελοι. Δεν πατούσε καθόλου κάτω, πετούσε. Και πήγε, της χάιδεψε το κεφαλάκι της και της λέει: «Μη στεναχωριέσαι, εγώ σε προσέχω». Δυο-τρεις φορές της έβαλε το χέρι στο κεφάλι και μετά έφυγε. Και του λέει του αδελφού της η Στέλλα: «Ηλία, η κοπέλα, η κοπέλα, να, φεύγει. Ήρθε και με είδε και μου είπε ότι τη λένε Ρηνούλα». Και της λέει: «Δεν είσαι καλά ρε Στέλλα μου, τι λες τώρα, δεν θα την βλέπαμε εμείς την κοπέλα»; «Μα καλά, δεν την είδες την κοπέλα»; «Όχι δεν την είδα». Επί τρεις ημέρες συνέβαινε το ίδιο πράγμα. Και ήτανε και άλλοι, αλλά δεν την έβλεπαν. Την τρίτη ημέρα, και πάλι την επισκέφθηκε η Αγία Ειρήνη. Πήγε και της χάιδεψε το κεφάλι και της είπε: «Είμαι η Ρηνούλα. Αύριο, θα έρθω και θα σε πάρω μαζί μου. Να μη φοβάσαι!». Και την επομένη ημέρα, η Στέλλα εκοιμήθη. Έφυγε ειρηνικά, υπό την αγαθή και κραταιά προστασία της Αγίας Ειρήνης. Μακάριοι οι άνθρωποι που βρίσκουν τέτοιο θάνατο και αναχωρούν από τον κόσμο αυτό, απολαμβάνοντας την προστασία των Αγίων. Οι ψυχές τους πορεύονται με ασφάλεια και ακατακρίτως στην αιώνια χαρά του Θεού, όπου στεφανώνονται για τις πίκρες, τις στενοχώριες, τους πόνους και τους κόπους της επίγειας ζωής τους.
«… Εδώ να προσκυνήσεις!»
Η κ. Ασημίνα Χ. αντιμετώπιζε για καιρό διάφορα προβλήματα στη ζωή της. Τελευταία προστέθηκε ακόμα ένα, το χειρότερο από όλα, το οποίο προκλήθηκε από πρόσωπο του περιβάλλοντός της που πονηρά και με δόλο εξαπάτησε την οικογένειά της, αφήνοντας τη ξαφνικά με δυσβάστακτες οικονομικές και δυνητικά ποινικές εκκρεμότητες. Φυσικό ήταν όλη η οικογένειά της να βιώνει δύσκολες και επίπονες καταστάσεις γεμάτες άγχος, στεναχώρια και απογοήτευση. Παρόλα αυτά, η κ. Ασημίνα είχε μεγάλη πίστη στο Θεό και στον Άγιο Ραφαήλ και δεν το έβαζε κάτω. Από τότε που συνδέθηκε με τον Άγιο Ραφαήλ και το Μοναστήρι Του στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος, ερχόταν συχνά, προσκυνούσε, προσευχόταν, συζητούσε τους προβληματισμούς της με τους πατέρες και πάντοτε έφευγε ανανεωμένη και αισιόδοξη, με τη χάρη του Θεού και του Αγίου Ραφαήλ. Οι πατέρες βεβαίως, πάντοτε της τόνιζαν να έχει πίστη στο Θεό και στους Αγίους, και συγκεκριμένα στον Άγιο Ραφαήλ και τους συν Αυτώ μαρτυρήσαντες Αγίους Νικόλαο και Ειρήνη. Της επαναλάμβαναν κάθε φορά την ακράδαντη πεποίθησή τους ότι ο Άγιος Ραφαήλ θα την βοηθήσει και θα δώσει αίσια έκβαση στα προβλήματά της, παρά το ότι δεν φαίνεται ακόμα το πώς και το πότε.
Μια Κυριακή, λοιπόν, είδε σε όνειρο ότι βρισκόταν στον Προσκυνηματικό Ναό του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος και ήταν ένας από τους πατέρες της Ιεράς Αδελφότητος σε ένα σημείο του Ναού και της λέει: «Ασημίνα, εδώ να προσκυνήσεις!». Και της δείχνει μια Ιερά Εικόνα στην οποία διέκρινε κάποια από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Αγίου Ραφαήλ. Πλησίασε, λοιπόν, η κ. Ασημίνα και καθώς προσκυνούσε, βλέπει να βγαίνει μία δυνατή λάμψη από την εικόνα. Και της λέει ο πατέρας εκείνος: «Είδες που σου είχα πει ότι θα σε βοηθήσει ο Άγιος Ραφαήλ;». Αφού ξύπνησε η κ. Ασημίνα, άρχισε να σκέπτεται το όνειρο που είδε και τι μπορεί ακριβώς να σημαίνει. Δύο μέρες μετά, γίνεται το πρώτο δικαστήριο για την απάτη για την οποία είχε βρεθεί κατηγορούμενη και βγαίνει αθωωτική δικαστική απόφαση για εκείνη, νομικά και οικονομικά. Ταυτοχρόνως και αυτεπάγγελτα κινείται ποινική διαδικασία εναντίον εκείνου που την είχε εξαπατήσει. Ο δικηγόρος της κ. Ασημίνας έμεινε έκπληκτος. Δεν περίμενε τέτοια μεγάλη επιτυχία, η οποία αποτελούσε πλέον «νομικό προηγούμενο» που θα ενίσχυε τις θέσεις της εξαπατηθείσης κ. Ασημίνας και στις επόμενες δίκες. Το θαύμα είχε γίνει. Πριν προλάβει να έρθει στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ και να εξομολογηθεί το όνειρό της διεπίστωσε ότι είχε γίνει πραγματικότητα. Ο Άγιος Ραφαήλ την είχε βοηθήσει, όπως της το είχαν διαβεβαιώσει οι πατέρες της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ. Ο Άγιος Ραφαήλ, για άλλη μια φορά είχε μεγαλουργήσει. Η πραγματικότητα είχε για άλλη μια φορά δείξει ότι ο Θεός και οι Άγιοι δεν εγκαταλείπουν τον άνθρωπο όταν εκείνος Τους εμπιστεύεται τη ζωή του, διατηρώντας την πίστη και την ελπίδα του σε Αυτούς.
ΠΗΓΗ.ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓ.ΡΑΦΑΗΛ -ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ
ΑΝΩ ΣΟΥΛΙ ΜΑΡΑΘΩΝΑ
Θεραπεία καρκίνου των οστών
