Η Μεγάλη Παρασκευή της ζωής μας

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Μεγάλη Παρασκευή: «Ἡ Ζωή ἐν τάφῳ»! Το «τέλος» της Θεανθρώπινης παρουσίας επί της γης. Όλα στην ιστορία του Ιησού φαίνονται να καταλήγουν στην αποτυχία.

Ωστόσο, ο Επιτάφιος, στολισμένος με άνθη, δεν φαίνεται να παραπέμπει στη λύπη του θανάτου και στην απόγνωση του άδοξου τέλους.

Τελικά, ο Εσταυρωμένος «ἐπί Ποντίου Πιλάτου» είναι ο νικητής του θανάτου. Η «εἰς Ἅδου κάθοδός» Του γίνεται η απαρχή των κεκοιμημένων όλων των αιώνων.

Τα εγκώμια του Επιταφίου γίνονται πόνος και αγαλλίαση για κάθε χριστιανό που παρευρίσκεται στο ναό το βράδυ της Μ. Παρασκευής για την ακολουθία του όρθρου του Μ. Σαββάτου. Γιατί αναμένει να ακούσει σε λίγες ώρες το «ἀνάστα ὁ Θεός κρῖνον τήν γῆν».

Ο κάθε πιστός ξέρει ότι ό,τι αναφέρει το Ευαγγέλιο για το πάθος, τον πόνο, το θάνατο του Ιησού είναι αληθινά. Πώς το ξέρει; Από την προσωπική του εμπειρία.

• Όποιος βίωσε τον ακραίο ψυχικό πόνο κατανοεί το λόγο του Χριστού στη Γεθσημανή «περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου».
• Όποιος ένιωσε εγκαταλελειμμένος από τη θεϊκή και ανθρώπινη παρηγοριά και συμπαράσταση μπορεί να καταλάβει την κραυγή του Κυρίου πάνω στο Σταυρό «Θεέ μου, Θεέ μου, ἵνα τί μέ ἐγκατέλιπες».
• Κι όποιος έφτασε στα πρόθυρα του θανάτου ξέρει γιατί ο Χριστός «εὑρισκόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο».

Έχουμε την ευλογία, ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι, να πιστεύομε σ’ ένα Θεό που υποφέρει, πονεί, πεθαίνει, γι’ αυτό και κατανοεί κάθε ανθρώπινο πόνο, αγωνία και δάκρυ.

Προσερχόμενοι να προσκυνήσουμε τον Επιτάφιο, αισθανόμαστε αυτό που κρύβει στη σιωπή του: την εκ του τάφου Ανάσταση. Ξέρουμε ότι ο Θεός μας είναι ο Κύριος των Δυνάμεων, «ὁ καί νεκρῶν καί ζώντων τήν ἐξουσίαν ἔχων». Ξέρουμε ότι σίγουρα τη Μ. Παρασκευή ακολουθεί το Πάσχα.

Στην όποια δοκιμασία που περνούμε ως πρόσωπα, ως οικογένεια κι ως κυπριακή κοινωνία, ας εμπιστευόμαστε τον Κύριο και Θεό μας που ξέρει, που μας αγαπά, που συμπορεύεται. Δεν είμαστε μόνοι, ο Θεός μας δεν μας εγκατέλειψε ούτε πέθανε και έμεινε στον τάφο!

Η Μ. Παρασκευή του καθενός κι όλων μας, ετοιμάζει το δικό μας Πάσχα, το πέρασμα σε νέα ζωή. Συμπορευόμενοι με το Χριστό, αίροντες το σταυρό μας, με εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν και ακολουθώντας Τον «ὅπου ἄν ὑπάγῃ», θα οδηγηθούμε σίγουρα σε νέα ζωή, τη Ζωή Του.

Η χαρά και η ειρήνη της καρδίας, ως πρόγευση Ζωής αιωνίου, χαρίζεται σ’ όσους ζουν καθημερινά τη ζωή του Χριστού. Η ευφροσύνη της Ανάστασης γίνεται μόνιμη, σε όσους περνούν τη Μ. Παρασκευή της ζωής τους με ταπείνωση κι ελπίδα και πίστη στο Χριστό που σταυρώθηκε, πέθανε και ανέστη εκ του τάφου.

 Πηγή:isagiastriados.com