Όψεις Θρησκευτικής Μισαλλοδοξίας – Ούρλιχ Ζβίγγλιος

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Ιστορικά παραδείγματα

5ον

ΟΥΡΛΙΧ ΖΒΙΓΓΛΙΟΣ

(1484 – 1531)

Το πρόσωπο του Σβιγγλίου είναι γνωστό ότι συναριθμείται στις ηγετικές μορφές του Προτεσταντισμού και επίκεντρο δράσης του υπήρξε η γερμανόφωνη Ελβετία. Το έτος 1506, σε ηλικία 22 ετών, χειροτονήθηκε ρωμαιοκαθολικός κληρικός, αφού κατάφερε να συγκεντρώσει το ποσόν που απαιτούνταν, για να αγοράσει(!) μία θέση εφημέριου σε μία μικρή πόλη της γερμανόφωνης Ελβετίας.

Όπως ο Λούθηρος στη Γερμανία εναντιώθηκε εναντίον του Τέτσελ για τις παπικές αφέσεις έτσι και ο Ζβίγγλιος εναντιώθηκε στην Ελβετία, συν τοις άλλοις, εναντίον του φραγκισκανού μοναχού Βερνάρδου Σάμσων, που τις πρακτόρευε εκεί.

Στη συνέχεια, ηγήθηκε της αντίδρασης κατά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ήλθε σε προστριβή με τον Λούθηρο για τον τρόπο κατανόησης του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, ενώ αργότερα μετατέθηκε στον καθεδρικό ναό της Ζυρίχης, νυμφεύθηκε, και συνέχισε με ζήλο και φανατισμό το έργο της Μεταρρύθμισης.

Εργάστηκε συστηματικά με έργα, με δημόσιες αντιπαραθέσεις, με κηρύγματα και συγγραφικό έργο για την υπεράσπιση των Μεταρρυθμιστικών ιδεών ασκώντας ταυτοχρόνως δριμύτατη κριτική προς τη Ρώμη.

Η επιρροή του υπήρξε μεγάλη. Κατάφερε, εκτός από τα πλήθη, να επηρεάσει και το Μεγάλο Συμβούλιο, που διοικούσε την πόλη, ώστε να επιβληθούν υποχρεωτικά οι μεταρρυθμιστικές του ιδέες σε βάρος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η πόλωση μεταξύ των δύο θρησκευτικών παρατάξεων οξύνθηκε περαιτέρω.

Δυστυχώς, ο ίδιος ο Ζβίγγλιος ανέχθηκε γεγονότα θρησκευτικού φανατισμού και μισαλλοδοξίας. i) Φανατικοί οπαδοί του εισέρχονταν στους Ρωμαιοκαθολικούς ναούς και βιαιοπραγούσαν καταστρέφοντας αγάλματα και εικόνες. ii) Στην απόφαση του Μεγάλου Συμβουλίου, εναντίον των Αναβαπτιστών, που αποτέλεσαν το πιο ριζοσπαστικό και ακραίο τμήμα της Διαμαρτύρησης, που αρνήθηκαν να βαπτίσουν με την απειλή θανατικής ποινής τα νήπια, δεν αντιτάχθηκε.

Το 1525 οι διώξεις και οι πρώτες έξι καταδίκες και θανατικές ποινές εναντίον των Αναβαπτιστών, ήταν γεγονός. Την ίδια όμως περίοδο, γεγονός υπήρξε η σιωπή και η ανοχή του Ζβιγγλίου γι’ αυτά τα γεγονότα.

Η Ελβετία χωρίστηκε σε ρωμαιοκαθολικά και διαμαρτυρόμενα Καντόνια, με εκατέρωθεν πράξεις βιαιότητας σε καθημερινή βάση και με τον μεταξύ τους πόλεμο να είναι πια πραγματικότητα. Σε μία από τις επιθέσεις εναντίον της Ζυρίχης το 1531 στη μάχη της Καππέλ, σκοτώθηκε και ο ίδιος ο Ζβίγγλιος.

Στην περίπτωση όμως του Ζβιγγλίου η θρησκευτική μισαλλοδοξία κορυφώνεται στο πώς οι ρωμαιοκαθολικοί νικητές αντιμετώπισαν το νεκρό σώμα του.

Είναι τέτοιος ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία, που θα τους οδηγήσει σε μία πρωτοφανούς αγριότητας και ατίμωσης πράξη απέναντι στον νεκρό Ζβίγγλιο. Αφού αναγνωρίστηκε το σώμα του, στη συνέχεια, το τεμάχισαν σε κομμάτια και το έκαψαν. Δεν σταμάτησαν, όμως μέχρι εδώ τη φρικτή αυτή πράξη. Ανάμειξαν την τέφρα του Ζβιγγλίου με στάχτες γουρουνιού και στη συνέχεια τις σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Η θρησκευτική μισαλλοδοξία φανέρωνε για μία ακόμα φορά το απαίσιο πρόσωπό της, το μέγεθος της πορώσεως και της διάβρωσης των συνειδήσεων, καθώς κάποιοι δεν δίσταζαν να προβούν σε τέτοιες ασύλληπτες φρικαλεότητες ακόμα και γι’ αυτά τα νεκρά σώματά των αντιπάλων τους.

Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 1973, 26 Απριλίου 2013

 Πηγή:impantokratoros.gr