«Αγιορείτικες Όψεις»

Μία ιδιαίτερη εκδήλωση με θέμα « Ταξίδι στο Άγιο Όρος» παρουσιάστηκε το απόγευμα της Παρασκευής, 19 Απριλίου, στο Μουσείο «Οίκος Αγιογραφίας» στην Μόσχα, από το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού.

Σε μια κατάμεστη αίθουσα, προβλήθηκαν τρία τηλεοπτικά αφιερώματα:

«Ερημίτες του Αγίου Όρους», «Πάσχα στο Άγιο Όρος», και «Στο Ησυχαστήριο του Γέροντα Παΐσιου στο Άγιο Όρος», δημιουργήματα του δημοσιογράφου και διευθυντή της εκκλησιαστικής ηλεκτρονικής εφημερίδας «Αγιορείτικο Βήμα», Γιώργου Θεοχάρη.

Η βραδιά συνοδεύτηκε από την μουσική του Έλληνα συνθέτη Νίκου Χαριζάνου, αποδοσμένη από την Ελισάβετα Δανίλινα, φοιτήτρια στη σχολή πιάνου της Ρωσικής Ακαδημίας «Gnesinyh» και την Μαράλ Γιακσίεβα, πιανίστρια και μέλος της Ένωσης Συνθετών της Ρωσίας.

«Το Άγιο Όρος αποτελεί πόλο έλξης τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους Ρώσους, καθώς η Ορθοδοξία αποτελεί βασικό κοινό τόπο αναφοράς μεταξύ των δύο λαών», ανέφερε η Θεοδώρα Γιαννίτση, πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού στην Μόσχα.

Στο ντοκιμαντέρ «Ερημίτες του Αγίου Όρους» ο Γέροντας Ακάκιος, από την αδελφότητα των Δανιηλέων στα Κατουνάκια του Αγίου Όρους, αναφέρθηκε στο πόσο ευχαριστημένος είναι από την μοναχική ζωή, λέγοντας πως «αν ξαναγεννιόμουν, πάλι μοναχός θα γινόμουν».

Στο αφιέρωμα «Πάσχα στο Άγιο Όρος», τονίστηκε πως «Κατάνυξη και δέος αυτές τις ημέρες στο Περιβόλι της Παναγίας δημιουργούν ατμόσφαιρα περισυλλογής και πνευματικής ανάτασης σε όσους αξιώνονται να το επισκεφτούν».

Φωτογραφία: Παρασκευή Βαμβακά

Στο ντοκιμαντέρ «Στο Ησυχαστήριο του Γέροντα Παΐσιου στο Άγιο Όρος» ο ιερομόναχος Χριστόδουλος Αγγέλογλου, που έζησε κοντά στον Γέροντα Παϊσιο περισσότερο από 15 χρόνια, αναφέρει πως «Ο γέροντας είχε καλλιεργήσει πάρα πολύ την αρετή και με την χάρη του Αγ. Πνεύματος βοηθούσε όσο μπορούσε τον κόσμο».

Φωτογραφία: Παρασκευή Βαμβακά

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο δημιουργός των ντοκιμαντέρ Γιώργος Θεοχάρης, ο οποίος μετέφερε τις εμπειρίες του από τα γυρίσματα και την επαφή του με τους ασκητές και μοναχούς της Αθωνικής Πολιτείας.

Σε όλη την διάρκεια της προβολής το κοινό παρακολουθούσε συγκινημένο και στο τέλος, πολιόρκησε με ερωτήσεις τον δημοσιογράφο, αποδεικνύοντας πως η κοινή Ορθόδοξη πίστη αγγίζει τα μύχια της καρδιάς τόσο των Ελλήνων όσο και των Ρώσων.

Φωτογραφία: Παρασκευή Βαμβακά

Παρακάτω παρατίθεται η συνέντευξη που μας παραχώρησε ο δημιουργός των ντοκιμαντέρ Γιώργος Θεοχάρης.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε όταν γυρίζατε αυτά τα αφιερώματα;

Φωτογραφία: Παρασκευή Βαμβακά

Πρώτα απ’ όλα για να κάνεις αυτά τα βίντεο, πρέπει να φτάσεις σε αυτά τα τοπία, τα απόκρημνα μέρη του Αγίου Όρους, στην έρημο. Να έχεις την υπομονή να έρθεις κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους που δεν είναι προσεγγίσιμοι. Οι ερημίτες ειδικά όταν βλέπουν έναν ξένο με μια κάμερα πραγματικά δεν σε προσεγγίζουν εύκολα. Με την βοήθεια ενός μοναχού και πάλι με δυσκολία, με την υπομονή έμεινα 28 μέρες εκεί στην έρημο, 4 μέρες σε σπήλαιο και κατάφερα να μου ανοίξουν την καρδιά τους ορισμένοι εξ αυτών, διότι οι περισσότεροι δεν μίλησαν. Ελάχιστοι μίλησαν. Ουσιαστικά από τα ντοκιμαντέρ παίρνει κανείς μία γεύση μόνο από το Άγιο Όρος, από τους ερημίτες ή τους μοναχούς που ζουν στις μονές του.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να επιλέξετε το «Άγιο Όρος» ως θέμα για τα αφιερώματά σας;

Ήθελα να δείξω πως ορισμένοι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα εγκόσμια και υπερβαίνουν την φύση τους. Για να ζεις εκεί, ζεις στο «υπέρ φύσιν» δεν ζεις στο «κατά φύσιν». Ήθελα να επικεντρωθώ σε αυτό το ψυχικό και πνευματικό μεγαλείο. Διότι απαρνούνται τα πάντα, ό, τι έχει σχέση με τα πάθη τους. Ακολουθούν, δηλαδή, τον πνευματικό νόμο.

Κάποιος που θα παρακολουθήσει τα βίντεο σας τι θα αποκομίσει τελικά;

Πιστεύω ότι θα πάρει ένα ερέθισμα για το ότι υπάρχει Θεός. Ακόμα και αν είσαι άθεος βλέποντας τα ήρεμα πρόσωπα των μοναχών, την πραότητα που βγάζουν και την λάμψη σκέφτεσαι ότι για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι χωρίς κανένα μέσο επιβίωσης, μέσα στην έρημο, σε σπήλαια ή και στα μοναστήρια ακόμα να βγάζουν αυτή την απόλυτη ηρεμία και γαλήνη, προφανώς κάτι συμβαίνει. Κάτι τους κρατάει εκεί. Και με την λογική να το σκεφτείς αυτό το συμπέρασμα θα βγάλεις.

Αυτό το συμπέρασμα στην Ελλάδα της κρίσης μπορεί και να μας χρειάζεται;

Νομίζω ότι η κρίση στην Ελλάδα έφερε τον κόσμο πιο κοντά στον Θεό. Διότι η ανάγκη σε φέρνει κοντά στον Θεό και όχι η απόλαυση και η χλιδή. Όταν τα έχεις όλα στα πόδια σου ξεχνάς το ανώτερο Ον, που ονομάζεται Θεός. Όταν έχεις ανάγκη να απευθυνθείς για βοήθεια σε Εκείνον, το κάνεις προσευχόμενος και ζητάς την βοήθειά Του.

Κλείνοντας την συνέντευξη, υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αναφέρετε οπωσδήποτε;

Πραγματικά η επίσκεψη στο περιβόλι της Παναγίας, στο Άγιο όρος είναι μια ανείπωτη εμπειρία που έστω και μία φορά στην ζωή του ο άνθρωπος, ο άνδρας εννοώ, πρέπει να βιώσει. Αξίζει ο κόπος.

Παίρνει το «προζύμι για να ζυμώσει» όπως λένε οι παλαιοί Αγιορείτες και ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός.

Ο Γέροντας αυτός έζησε για χρόνια στο Όρος, θυμόμαστε το αιώνιο χαμόγελό του.

Όταν «κοιμήθηκε» μετά από μισή ώρα, συνέβη πραγματικά κάτι αξιοθαύμαστο, τα χείλη του σχημάτισαν ένα χαμόγελο. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν εξηγείται με την λογική…Αυτά εν ολίγοις για το Άγιο Όρος.

Γι’ αυτό μπορεί κανείς να μιλάει μέρες και ώρες ατελείωτες.

Εκεί είναι έντονη η παρουσία ιδιαίτερα της Θεοτόκου, όπως λένε και οι Πατέρες. Θα μου πεις, γιατί εκεί; Γιατί εκεί είναι ευλογημένος ο τόπος.

Όπως είναι τα Ιεροσόλυμα, οι Άγιοι Τόποι, έτσι είναι και το Άγιο Όρος.

Με τις εικόνες της Θεοτόκου, με τα Άγια Λείψανα, με τις ακολουθίες και τις αδιάλειπτες προσευχές των μοναχών…  Είναι ευλογημένος τούτος ο τόπος.

Ο Διευθυντής του ”Αγιορείτικου Βήματος” στη  ”Φωνή της Ρωσίας”…

Συνέντευξη στην εφημερίδα ΄΄Φωνή της Ρωσίας΄΄ παραχώρησε ο διευθυντής του ΄΄Αγιορείτικου  Βήματος΄΄  και δημοσιογράφος, κ. Γιώργος Θεοχάρης, με αφορμή την παρουσίαση των αφιερωμάτων του για τους Ερημίτες του Αγίου Όρους, Πάσχα στο Άγιο Όρος και γέροντας Παίσιος, Αγιορείτης.

Η εκδήλωση έγινε σε Μουσείο της Μόσχας και αγκαλιάστηκε από τους Μοσχοβίτες.

Ο κ. Θεοχάρης μίλησε για  τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγιναν τα γυρίσματα, τον ιστορικό Άθωνα και τους μοναδικούς ανθρώπους του.

Παραθέτουμε τη συνέντευξη:
-Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε όταν γυρίζατε αυτά τα αφιερώματα;

Πρώτα απ’ όλα για να κάνεις αυτά τα βίντεο, πρέπει να φτάσεις σε αυτά τα τοπία, τα απόκρημνα μέρη του Αγίου Όρους, στην έρημο. Να έχεις την υπομονή να έρθεις κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους που δεν είναι προσεγγίσιμοι. Οι ερημίτες ειδικά όταν βλέπουν έναν ξένο με μια κάμερα πραγματικά δεν σε προσεγγίζουν εύκολα. Με την βοήθεια ενός μοναχού και πάλι με δυσκολία, με την υπομονή έμεινα 28 μέρες εκεί στην έρημο, 4 μέρες σε σπήλαιο και κατάφερα να μου ανοίξουν την καρδιά τους ορισμένοι εξ αυτών, διότι οι περισσότεροι δεν μίλησαν. Ελάχιστοι μίλησαν. Ουσιαστικά από τα ντοκιμαντέρ παίρνει κανείς μία γεύση μόνο από το Άγιο Όρος, από τους ερημίτες ή τους μοναχούς που ζουν στις μονές του.

-Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να επιλέξετε το «Άγιο Όρος» ως θέμα για τα αφιερώματά σας;

Ήθελα να δείξω πως ορισμένοι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα εγκόσμια και υπερβαίνουν την φύση τους. Για να ζεις εκεί, ζεις στο «υπέρ φύσιν» δεν ζεις στο «κατά φύσιν». Ήθελα να επικεντρωθώ σε αυτό το ψυχικό και πνευματικό μεγαλείο. Διότι απαρνούνται τα πάντα, ό, τι έχει σχέση με τα πάθη τους. Ακολουθούν, δηλαδή, τον πνευματικό νόμο.

-Κάποιος που θα παρακολουθήσει τα βίντεο σας τι θα αποκομίσει τελικά;

Πιστεύω ότι θα πάρει ένα ερέθισμα για το ότι υπάρχει Θεός. Ακόμα και αν είσαι άθεος βλέποντας τα ήρεμα πρόσωπα των μοναχών, την πραότητα που βγάζουν και την λάμψη σκέφτεσαι ότι για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι χωρίς κανένα μέσο επιβίωσης, μέσα στην έρημο, σε σπήλαια ή και στα μοναστήρια ακόμα να βγάζουν αυτή την απόλυτη ηρεμία και γαλήνη, προφανώς κάτι συμβαίνει. Κάτι τους κρατάει εκεί. Και με την λογική να το σκεφτείς αυτό το συμπέρασμα θα βγάλεις.

-Αυτό το συμπέρασμα στην Ελλάδα της κρίσης μπορεί και να μας χρειάζεται;

Νομίζω ότι η κρίση στην Ελλάδα έφερε τον κόσμο πιο κοντά στον Θεό. Διότι η ανάγκη σε φέρνει κοντά στον Θεό και όχι η απόλαυση και η χλιδή. Όταν τα έχεις όλα στα πόδια σου ξεχνάς το ανώτερο Ον, που ονομάζεται Θεός. Όταν έχεις ανάγκη να απευθυνθείς για βοήθεια σε Εκείνον, το κάνεις προσευχόμενος και ζητάς την βοήθειά Του.

-Κλείνοντας την συνέντευξη, υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αναφέρετε Ιδιαιτέρως;

Πραγματικά η επίσκεψη στο περιβόλι της Παναγίας, στο Άγιο όρος είναι μια ανείπωτη εμπειρία που έστω και μία φορά στην ζωή του ο άνθρωπος, ο άνδρας εννοώ, πρέπει να βιώσει. Αξίζει ο κόπος. Παίρνει το «προζύμι για να ζυμώσει» όπως λένε οι παλαιοί Αγιορείτες και ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός. Ο Γέροντας αυτός έζησε για χρόνια στο Όρος, θυμόμαστε το αιώνιο χαμόγελό του. Όταν «κοιμήθηκε» μετά από μισή ώρα, συνέβη πραγματικά κάτι αξιοθαύμαστο, τα χείλη του σχημάτισαν ένα χαμόγελο. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν εξηγείται με την λογική…Αυτά εν ολίγοις για το Άγιο Όρος.

Γι’ αυτό μπορεί κανείς να μιλάει μέρες και ώρες ατελείωτες. Εκεί είναι έντονη η παρουσία ιδιαίτερα της Θεοτόκου, όπως λένε και οι Πατέρες. Θα μου πεις, γιατί εκεί; Γιατί εκεί είναι ευλογημένος ο τόπος. Όπως είναι τα Ιεροσόλυμα, οι Άγιοι Τόποι, έτσι είναι και το Άγιο Όρος. Με τις εικόνες της Θεοτόκου, με τα Άγια Λείψανα, με τις ακολουθίες και τις αδιάλειπτες προσευχές των μοναχών…  Είναι ευλογημένος τούτος ο τόπος.

Κείμενο -Φωτογραφίες: Παρασκευή Βαμβακά

Πηγές:greek.ruvr.ru–agioritikovima.gr