Μηνύματα επαναπατρισμού ελληνικών επιχειρήσεων ένδυσης

Γιατί ελληνικές επιχειρήσεις ένδυσης εξετάζουν να επαναφέρουν την παραγωγή τους από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα και ποιο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν

της Άννης Καρολίδου

Κάποιοι έφυγαν πριν δέκα χρόνια, κάποιοι ακόμη νωρίτερα.

Σήμερα ορισμένες από τις ελληνικές επιχειρήσεις ένδυσης που έχουν μεταφέρει τα παραγωγικά τους τμήματα πέρα από τα σύνορα, ένα μέρος στα Σκόπια και πολύ περισσότερες στη Βουλγαρία, σκέπτονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

«Τα πρώτα μηνύματα έρχονται από επιχειρήσεις που διατηρούν την έδρα τους στη Δράμα, αλλά λειτουργούν τα παραγωγικά τμήματα στη νότια Βουλγαρία.  Αυτές που έχουν ιδρύσει δικές τους μονάδες στη γειτονική χώρα, σκέπτονται να μεταφέρουν πίσω στην Ελλάδα όπου έχουν ιδιόκτητες παραγωγικές εγκαταστάσεις, τουλάχιστον ορισμένες παραγωγικές δραστηριότητες, για παράδειγμα τη ραφή ιδιαίτερων ενδυμάτων, εξειδικευμένων», εξηγεί στηVoria.gr o γενικός διευθυντής του ΣΕΠΕΕ Θεόφιλος Ασλανίδης.

Το κίνητρο για την επιστροφή είναι η μείωση του εργατικού κόστους στη χώρα μας, αν και πάλι η διαφορά μεταξύ των αμοιβών σε Ελλάδα και Βουλγαρία είναι πολύ μεγάλη.

Στην Ελλάδα το κόστος ανά παραγωγικό άτομο στον κλάδο είναι περίπου 680 ευρώ το μήνα, συν τοις εργοδοτικές εισφορές. Στη Βουλγαρία δεν υπερβαίνει τα 250 ευρώ/μήνα.

«Όσοι έχουν δικές τους παραγωγικές μονάδες στη Βουλγαρία, αντιμετωπίζουν διπλά κόστη, στην εταιρεία που διατηρούν στην Ελλάδα και στη βουλγαρική θυγατρική. Αυτοί που έχουν μικρότερες επιβαρύνσεις είναι όσοι αναθέτουν την παραγωγή, υπεργολαβικά, σε βουλγαρικές εταιρείες, με το μειονέκτημα ότι δεν έχουν την ίδια δυνατότητα ελέγχου της παραγωγικής διαδικασίας», δηλώνει ο κ. Ασλανίδης και προσθέτει.

«Εάν εξαιρεθεί η διαφορά στο εργατικό κόστος, η παραγωγή στην Ελλάδα έχει πολλά πλεονεκτήματα. Υψηλότερα ποιοτικά στάνταρντς, μικρότερα μεταφορικά κόστη, καλύτερη ανταπόκριση στον εφοδιασμό των αγορών. Όμως αυτοί που θέλουν να επιστρέψουν, διαπιστώνουν ένα νέο πρόβλημα. Δεν βρίσκουν άτομα για να επανδρώσουν τα παραγωγικά τμήματα. Ο κλάδος, μη ξεχνάμε, πέρασε από πολύ δύσκολα χρόνια μεγάλης κρίσης. Πέρα από αυτό, οι Έλληνες έχουν απομακρυνθεί από την παραγωγή, πολλοί νέοι προτιμούν να δουλεύουν ανασφάλιστοι σε μπαράκια και καφετέριες, για λίγα χρήματα, παρά ασφαλισμένοι σε βιοτεχνίες».

Ο ΣΕΠΕΕ μάλστα θα προσπαθήσει να δει τα περιθώρια δημιουργίας τμημάτων στα Τεχνικά Λύκεια, για την Ένδυση. «Ποιος δεν θα ήθελε να δει τον κλάδο της ένδυσης να επιστρέφει στη χώρα μας. Θεωρώ ότι μεγαλύτερες προοπτικές προσέλκυσης έχει η Θεσσαλονίκη, επειδή έχει κρατήσει μία έστω συρρικνωμένη παραγωγική συγκέντρωση».

Να σημειωθεί ότι πριν 15 χρόνια, αυτός ο πολύ δυναμικός εξαγωγικός κλάδος της βόρειας Ελλάδας, είχε την καρδιά του στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης.  Τότε άμεσα στον κλάδο ένδυσης απασχολούνταν περί τις 30.000 άτομα, σήμερα ίσως να δουλεύουν περί τις 10.000.

Όμως ο κλάδος αποτελεί μία δύναμη που γεννάει θέσεις εργασίας σε πάρα πολλές συγγενικές και δορυφορικές επιχειρήσεις. Είναι τα βαφεία, τα φινιριστήρια, τα κλωστήρια, οι επιχειρήσεις αξεσουάρ ρούχων,  συσκευασιών κ.ο.κ.

Ίσως, στις νέες συνθήκες, να αποδειχθεί ότι ο κλάδος ένδυσης μπορεί να έχει μία ακόμη ευκαιρία στη χώρα μας.

Πηγή:voria.gr