«Δεν πιστεύω ότι ο αδελφός μου είναι ζωντανός, ήταν πολύ γενναίος για να παραδοθεί στον Τούρκο »

Αδούλλης Χριστοφή Σενέκκη

Ποιός ήταν ο αδελφός σας;

Ο αδελφός μου ονομαζόταν Αδούλλης Χριστοφή Σενέκκη. Γεννήθηκε το 1954 στην Άχνα όπου και μεγάλωσε. Χάθηκε στον πόλεμο το 1974 και από τότε αγνοείται , χωρίς να έχουμε κάποιες ενδείξεις για την ζωή του μέχρι στιγμής.

Που χάθηκε;

Χάθηκε στον Κουτσοβέντη, αλλά πήρε αυτοκίνητο από τον Κουτσοβέντη , πήγε Παλαίκυθρο και από εκεί έφθασε μέχρι το Σοπάζ. Σε εκείνο το σημείο έκαναν ρόπλοκ οι Τούρκοι, ο Αδούλλης προσπάθησε να φύγει κρυφά αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε.

Πόσον χρονών ήταν;

Ήταν 20 χρονών, στρατιώτης. Τραγική ειρωνεία , αποτελεί το γεγονός ότι στις 20 Ιουλίου , ημέρα της εισβολής επρόκειτον να απολυθεί.

Από τότε δεν είχατε κάποια ενημέρωση , κάποια στοιχεία;

Είχαμε μία ενημέρωση στο Παλαίκυθρο, γιατί το αυτοκίνητο που πήρε για να ξεφύγει ανήκε σε μια κοπέλα η οποία έφευγε και εκείνη για να έλθει στις ελεύθερες περιοχές. Όταν έπιασε το αυτοκίνητο είπε στην κοπέλα «είμαι ο Κούντουρος Αδάμος από την Άχνα και έλα να πάρεις το αυτοκίνητο σου» έτσι τον αποκαλούσαν τότε. Η κοπέλα ήλθε στις ελεύθερες περιοχές αλλά ο Αδούλλης δεν εμφανίστηκε ακόμα. Προφανώς του έστησαν καρτέρι οι Τούρκοι και τον συνέλαβαν.

Που ήταν η τελευταία φορά που τον είδαν;

Η πρώτη φορά που τον είδαν ήταν στο 256 Τάγμα Πεζικού στην Κερύνεια.  Οκτώ ημέρες μετά τον πόλεμο έπιασε αυτοκίνητο των Ηνωμένων Εθνών και ήλθε από την Άχνα στην Κερύνεια. Όταν έφθασε στην Άχνα , τον έπιασε κάποιος ο οποίος εκτελούσε χρέη λοχαγού και του είπε να επιστρέψει πίσω στο στρατόπεδο του. Το στρατόπεδο του ήταν Τουρκικό, πήγε στο 201 Τάγμα στην περιοχή Καράολος και από εκεί τον έστειλαν σ’ ένα φυλάκιο στον κουτσοβέντη με την ονομασία «αϊτοφωλιά». Στο φυλάκιο πήγε Κυριακή νύχτα και την Τρίτη το βράδι έγινε η δεύτερη εισβολή.

Τελευταία φορά που θεάθηκε ήταν έξω από το Σοπάζ.

Κάνατε κάποιες προσπάθειες για να τον εντοπίσετε;

Ναι κάναμε πολλές ενέργειες, μέχρι και αίμα βγάλαμε για να καταφέρουμε να τον εντοπίσουμε , αλλά δεν είχαμε καμιά ενημέρωση.

Πιστεύετε ότι ο αδελφός σας είναι ζωντανός;

Όχι δεν πιστεύω ότι είναι ζωντανός. Και αυτό διότι ο Αδούλλης μου είπε «Εγώ στον Τούρκο δεν παραδίνομαι». Όταν έστησαν ενέδρα οι Τούρκοι έξω από το Σοπάζ πιστεύω ότι έδωσε μάχη και όχι απλά το πιστεύω είμαι χίλια τοις εκατόν σίγουρος γι’ αυτό που σας λέω.

Πηγαίνατε τις Κυριακές όταν επέστρεφαν οι αγνοούμενοι, με την ελπίδα ότι θα έλθει πίσω;

Κάθε φορά όποτε έβγαιναν οι αγνοούμενοι πήγαιναν και η μάνα μου και ο θείος μου και έψαχναν. Κάποιος μας είπε ότι τον είδε μέσα στο πλοίο με δεμένα τα μάτια να τον παίρνουν στην Σμύρνη, και του είπε ότι ήταν ο Κούντουρος Αδάμος, κάποιος άλλος μας είπε ότι τον έπαιρναν στα Άδανα ακούγονταν διάφορα αλλά τι να πιστέψεις.

Πολλών αγνοουμένων έχουν βρεθεί τα οστά και έχουν ταφεί. Θα σας ανακούφιζε να βρείτε τα οστά του αδελφού σας και να γίνει η ταφή τους ή θα προτιμούσατε να ζείτε με μιαν ελπίδα;

Σίγουρα θέλουμε να βρεθεί τώρα που ζει και η μάνα του, για να τον θάψει και να μπορέσει έτσι και η δική της ψυχή να ησυχάσει όταν έλθει η ώρα να φύγει από την ζωή.

Της Γεωργίας Πιερή

 Πηγή:titloi.com