Φεύγοντας από το Άγιον Όρος

Έφυγα νιος κι ας ήρθα γέρος

έτσι οι καρδιές κι ο θείος έρως.

Ήταν Χριστέ μου η χάρις μεγάλη

Παντάνασσα,κάνε να έρθει πάλι

 

Όλοι μαζί μέσα στο πλοίο

είχαμε πλέον, κοινό σημείο.

Αδέλφια τώρα, στο ίδιο ποτήρι

στο ίδιο δακρύβρεκτο το πετραχήλι.

 

Η καρδιά φτερουγίζει, πίσω γυρνάει

τη Δέσποινα βλέπει και προσκυνάει.

Τα πλούτη όλα της γης χαρίζει

κομποσκοινάκι να ψιθυρίζει

το έλεός σου πλάστη, να αναβλύζει.

 

 

Μνάσων ο αρχαίος μαθητής