Επιστολή από τη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Αιγίου, τόπος κοιμήσεως του π. Ευέλθοντος (αποσπάσματα)

Την Κυριακή σας περιμέναμε με απέραντη χαρά, διότι σας θεωρούμε δικούς μας, κατάδικούς μας ανθρώπους.

Ο πολυσέβαστος και ευλαβέστατος π. Ευέλθων τέλεσε τον Εσπερινό και το Απόδειπνο και έδωσε στην καθεμιά συγχώρηση από καρδίας, λέγοντας «Ο Θεός ο άγιος».

Ποιος θα φανταζόταν ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που θα ασπαζόμασταν τα πάνσεπτα χέρια του, και θα ακούγαμε την αγία φωνή του!…

…Φαίνεται πως ο Θεός έκρινε ότι δεν χρειάζεται να παραμείνει άλλο στην κοιλάδα του κλαύθμωνος, και τον μετέστησε ανώδυνα και ειρηνικά στη χώρα του φωτός, για να ατενίζει αιώνια τον Κύριο της Δόξης, που υπεραγαπούσε.

«Πολύκαρπος εν αρεταίς» ο π. Ευέλθων, «δοχείον του Παναγίου Πνεύματος γενόμενος», σεμνός και ευλαβέστατος Ιερουργός, κτίτωρ πολλών Ιερών Ναών, πλήρης ελεημοσυνών και ακούραστος ιεραπόστολος θα μπορεί να πει στον Κύριο: «τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα˙ απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος».

Ο π. Ευέλθων έκανε την προσευχή του, κοιμήθηκε για βράδυ και ξύπνησε στον Παράδεισο.

Η μειλίχια μορφή του και το γλυκύ χαμόγελό του βεβαίωναν πόσο ευχαριστημένος ήταν από τη ζωή του, και με πόση χαρά υποδέχθηκε τον απεσταλμένο από τον Κύριο Άγγελο….

Για την Αδελφότητα μας ήταν μεγάλη ευλογία η κοίμηση κοντά μας του π. Ευέλθοντος, που είναι άπ’ όλους σεβαστός και αποδεκτός για την αγιότητα του βίου του, τη θυσιαστική αγάπη και το πλούσιο ιεραποστολικό του έργο.

Πιστεύουμε ότι κοντά στον μακαριστό Γέροντά μας αποκτήσαμε έναν ακόμη πρεσβευτή.

Η κηδεία του συνέπεσε με τη μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων, διότι και εκείνος είχε αποστολικό πνεύμα και έκανε πολλές αποστολικές πορείες με θυσία και αυταπάρνηση για την αγάπη του Χριστού και τον Ευαγγελισμό των λαών. Ο π. Ευέλθων στο υπέροχο άρθρο του -το πρώτο που γράφτηκε- το αφιερωμένο στη μνήμη του Γέροντα (π. Ευσεβίου Γιαννακάκη), είχε γράψει μεταξύ άλλων: «Η κηδεία του ήταν μία αποκάλυψη». Μία αποκάλυψη ζήσαμε κι εμείς στην σταυροαναστάσιμη, την κατανυκτική και μεγαλόπρεπη εξόδιο ακολουθία του μακαριστού πατρός Ευέλθοντος. Πάρα πολλοί -για τη μικρή Μεγαλόνησο- Αρχιερείς, αμέτρητοι Ιερείς και μία λαοθάλασσα πενθοφορεμένη που θρηνούσε απαρηγόρητα: «Ορφανέψαμε. Χάσαμε τον Ποιμένα μας, το Δάσκαλο, τον Πνευματικό μας Πατέρα…». Όλα δικαιολογημένα, αφού ξαφνικά στερήθηκαν το πιο σεβάσμιο και αγαπητό τους πρόσωπο, τον μεγάλο ευεργέτη τους.

Με πολλή την εν Κυρίω αγάπη η Γερόντισσα

Επιστήμη Μοναχή

και αί συν εμοί εν Χριστώ Αδελφαί.