Εγερτήριον Σάλπισμα

Παλιοί συμμαθηταί.

 

Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεοα σας· κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγον ελεύθερο αέρα· κάποιος που μπορεί να μή τον ξαναδήτε παρά μόνο νεκρό. Μή κλάψετε στον τάφο του. Δεν κάνει να τον κλαίτε… Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Toυ φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ…

 

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια

που πάν στη Λευτεριά.

 

Θ΄ αφήσω αδέρφια, συγγενείς

τη ΜΑΝΑ. τον ΠΑΤΕΡΑ

μες΄ στα λαγκάδια πέρα και τις βουνοπλαγιές.

 

Ψάχνοντας για τη Λευτεριά

θάχω παρέα ΜΟΝΗ

κατάλευκο το χιόνι,

βουνά και ρεματιές.

 

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,

θάρθη το καλοκαίρι

τη Λευτεριά να φέρη

σε πόλεις και χωριά.

 

Μα δεν μπορώ να καρτερώ.

 

Θα πάρω μιαν ανηφοριά

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά.

 

Τα σκαλοπάτια θά ανεβώ.

θα μπω σ΄ένα παλάτι

το ξέρω – θάν΄ απάτη,

δε θάναι αληθινό.

 

Μες΄ στο παλάτι θα γυρνώ

ώσπου να βρω το θρόνο·

βασίλισσα μια μόνο

θα κάθεται σ΄αυτόν.

 

Κόρη πανώρια, θα της πω,

άνοιξε τα φτερά σου

και πάρε με κοντά σου.

Μονάχ΄ αυτό ζητώ.

 

Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι οποίος θελήση για να βρη ένα «χαμένον αδερφό», έναν παλιό του φίλο,

 

Ας πάρη μιαν ανηφοριά

ας πάρη μονοπάτια,

να βρη τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά.

 

Με την Ελευθερία μαζί

μπορεί να βρη και μένα.

 

Αν ζω θα μ’ εύρη εκεί.

 

Ευαγόρας Παλληκαρίδης 5.12.1953

 Πηγή: hellinon.net