Αφιέρωμα στον Επίσκοπο Πατάρων Ειρηναίο (μέρος 4ο τελευταίο)

ΤΑ ΣΥΓΓPAMMATA ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ:

«Αναστάσιμοι Ανασασμοί»

« Άνθη Ορθοδόξου Πνευματικότητος»

 

Ο Μακαριστός Επίσκοπος υπήρξε και δόκιμος συγγραφεύς βιβλίων βαθειάς πνευματικότητος. Ας τον ακούσουμε να μας νουθετεί με πόνο καρδιάς μέσα από τα έργα του, από τα οποία εκφράζει τη βαθειά αγωνία για την σωτηρία της κάθε ψυχής. Παραθέτουμε αποσπάσματα από τα βιβλία του «Αναστάσιμοι ανασασμοί» και «Άνθη Ορθοδόξου πνευματικότητος».

Γράφει ο Γέροντας:

—Ας γεμίσουμε λοιπόν την στάμνα της ψυχής μας, την καρδιά μας με αγάπη για τον Χριστό και τους συνανθρώπους μας.

—Όταν μιλούσε ο Χριστός τα δέντρα και τα λουλούδια άνθιζαν, ακόμη και οι δυστυχισμένοι άνθρωποι ήθελαν να ζήσουν.

—Οι αγάπες αυτού του κόσμου πεθαίνουν. Μόνον η Τριαδική αγάπη είναι αθάνατη.

—Ανοίξτε ευχητικά τις καρδιές σας να δεχθούν την κλήση του Χριστού, την κλήση της ζωής της Αγίας Τριάδος. Οι Πατέρες προσευχόμενοι αδιαλείπτως αντιμετώπιζαν με χαρά τις διάφορες θλίψεις.

—Ο τάφος του Χριστού άδειος, ο θάνατος νικήθηκε. Ο Άδης εσκυλεύθη. Η Ανάσταση θριάμβευσε. Η ζωή, αιώνια χαρίστηκε στους ανθρώπους. Η αθεΐα συντρίφθηκε.

—Μολύναμε την καρδιά μας με πάθη, απολέσαμε την καθαρότητα της ψυχής μας, σκοτίσαμε τη φώτιση του νού μας, αποπέμψαμε τη χάρη του Αγ. Πνεύματος. Η ζωή μας κατάντησε άσπλαγχνη και σκληρή, ζωή του βιολογικού θανάτου. Ο Χριστός θα μας οδηγήσει στη ζωή που ζούσαμε στον Παράδεισο. Η ζωή εν Χριστώ είναι Χριστοβίωμα και η συμμόρφωση προς τον Χριστό είναι ενσωμάτωση σ’ Αυτόν.

—Ο Σταυρός του Χριστού είναι φτιαγμένος από δύο ξύλα, ένα κατακόρυφο – σύμβολο της αγάπης προς τον Θεό- και ένα οριζόντιο- σύμβολο της αγάπης προς τον άνθρωπο.

—Ο Άγιος Αυγουστίνος έλεγε: «Αγαπάτε και κάντε ό,τι θέλετε». Ο Αγ. Ισαάκ ο Σύρος από την αγάπη του έκλαιγε για όλη την κτίση, έκλαιγε και για τους δαίμονες. Ο π. Σωφρόνιος έκλαιγε δύο ημέρες, γιατί σκότωσε μια μύγα. Ας συνδεθούμε λοιπόν με τον Χριστό και δε θα φοβόμαστε τον θάνατο.

ΑΝΘΗ

—Η καρδιά του Ιησού είναι, ανοικτή για όλους, εκχύνει το αίμα της στο σύμπαν. Γινόμαστε καινή κτίση, καινοί άνθρωποι, χριστοποιημένοι, Τριαδικοποιημένοι, μεταμορφωμένοι, θεωμένοι.

—Γλυκύτατε Ιησού, βαθιά χάραξε και σμίλεψε την αγάπη σου στο βάθος της καρδιάς μας.

—Αδελφοί μου, ας δείξουμε την αγάπη μας προς τον Θεό, με το να αγαπούμε τους συνανθρώπους μας!

—Θεέ μου, είπε, κάποιος άγιος ό,τι μου ζήτησες να κάνω το έκανα, ό,τι μου ζητάς να δώσω, το έδωσα. «Ένα πράγμα δεν μου έδωσες», απαντά ο Θεός, «τις αμαρτίες σου, Υιέ μου, δος μου την καρδιά σου».

—Να αλλάξουμε τον τρόπο της ζωής μας. Ζούμε σ’ έναν σπάταλο κόσμο. Βεβηλώνουμε την κτίση, διαστρέφουμε την φύση, καταστρέφουμε την ζωή, αμαυρώνουμε την θεία εικόνα. Δεν έχουμε καμιά σχέση με το μεγάλο γεγονός της Αναστάσεως. Να ενεργοποιήσουμε, με την βοήθειά Του, το γεγονός της Πίστεως.

—Επειδή ο Θεός έχει μανικό έρωτα για τον άνθρωπο πληροί τον άνθρωπο με αισθήματα αγάπης προς τον Δημιουργό του. Ο έρωτας αυτός έσβησε με την πτώση του ανθρώπου. Επέτρεψε ο Θεός και διατηρήθηκε μέσα στον πεσμένο άνθρωπο μια νοσταλγία. Ο π. Σωφρόνιος 15 χρόνια έκλαιγε αναζητώντας το Χριστό, με αγρυπνία, δάκρυα, νηστείες και με μεγάλη υπακοή στο Γέροντά του, πέτυχε το ποθούμενο. Έκλαιε και έλεγε: «Μή χωρισθώ Ιησού μου της αφράστου δόξης Σου, μη με εγκαταλείψεις. Και αν σε εγκαταλείψω

εγώ, έξελθε και αναζήτησέ με».

—Οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Θεό σε θάνατο και ο Θεός με το θάνατο και την Ανάστασή Του καταδικάζει τον άνθρωπο στην αθανασία.

—Η Θεία Ευχαριστία, θυσία αληθινή της πιο Μεγάλης Αγάπης, Άρτος και οίνος αθυσίαστα πάνω στο Άγιο Τραπέζι αγιάζονται από το Άγιο Πνεύμα. Σφάγια πραγματικά ο άρτος και ο οίνος γίνονται το Άχραντο Σώμα και το Θ. Αίμα του Αμνού του Θεού. Σκουπίζω με σταλαγμούς δακρύων την Αγία Τράπεζά σου. Με ταπείνωση, με πόθο, με τρόμο διανοίας και ψυχή συντετριμμένη προσέρχομαι να μετάσχω των Αχράντων Μυστηρίων.

—Αδελφοί μου, μη ντρέπεσθε επειδή αμαρτήσατε. Να ντρέπεσθε, αν παραμένετε αμετανόητοι.

—Αν δεν μετανοείς για τις πτώσεις σου, αν δεν εξομολογείσαι, αν δεν κοινωνείς, δεν ζεις πνευματικά, είσαι νεκρό μέλος του Σώματος του Κυρίου. Δεν είναι αρκετό να ανάβεις το καντηλάκι σου και να προσεύχεσαι. Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει, ότι το όνομα του Ιησού μαστιγώνει τους εχθρούς.

—Άνθρωπε, συνάνθρωπε ο Θεός σε αναζητεί, όπως ο ποιμένας το πρόβατο που χάθηκε. Ο Θεός κρούει την θύρα της καρδιάς σου. Άνοιξέ Του λοιπόν για να κατοικήσει ο Χριστός μέσα σου.

—Η ταπείνωση σαρκώνεται στην Ι. Εξομολόγηση διά της αληθινής μετανοίας, με τα κατά Θεό δάκρυα και με το πένθος.

—Όταν καθαρίσουμε την ψυχή μας στο λουτρό της μετανοίας και αξομολογήσεως μπορούμε άφοβα να προχωρήσουμε στην καθαρά προσευχή. Οι σκέψεις του νου μπαίνουν στο βάθος της καρδιάς.

Αυτές τις σκέψεις του για την προσευχή του άφησε η μακαρισμένη μάνα του, για την οποία γράφει:

Ήταν 85 χρόνων. Δεν με ακολουθούσε στις πρωινές προσευχές μου στο μικρό Εκκλησάκι της Επισκοπής μου. Νόμιζα ότι είχε γεροντική άνοια. Παρακαλούσα το Θεό να την βοηθήσει να προσεύχεται. Μια μέρα μπήκα κρυφά στο Εκκλησάκι. Δύο ώρες καθόταν στο σκαμνάκι. Την χτύπησα απαλά στον ώμο «Γιατί με διακόπτεις;», την ακούει να λέει, «Δεν βλέπεις; κάθομαι σιωπηλή μπρός στην εικόνα του Χριστού. Ο Χριστός μιλεί και εγώ τον ακούω, του λέω να με προσέχει. Είσαι και Θεολόγος! Στην προσευχή πρέπει να σιωπούμε. Δεν είναι ανάγκη να του ζητούμε. Γνωρίζει πριν του ζητήσουμε. Ο Θεός μιλεί, τον ακούω. Η χάρη του Θεού είναι δώρο θείο. Ο Θεός μιλεί, τον ακούω». Πέρασαν χρόνια για να νοιώσω τι έλεγε η μάνα μου, σημειώνει ο Επίσκοπός μας.

Μεγάλη, απεριόριστη ήταν η αγάπη του για την πατρίδα του την Κύπρο. Ανωτέρω γίνεται αναφορά στους μαρτυρικούς αγώνες του γι’ αυτήν. Εδώ καταχωρούμε μικρό μόνον απόσπασμα από αυτή την έκφραση της βαθειάς του έμπονης αγάπης του. Γράφει λοιπόν:

—Τα Πάταρα βρίσκονται στη Μικρά Ασία απέναντι στη σκλαβωμένη Κερύνεια, απέναντι στην Παναγία τη Γλυκιώτισσα, που ήταν της πίστης μας η αυγή, το φως που δεν έδυσε ποτέ, το καύχημα, ο πόνος μας, το δάκρυ μας και η χαρά μας. Πόσοι Κερυνειώτες δεν ξαγρύπνησαν στο Εκκλησάκι της Μεγαλόχαρης. Πόσους αλήθεια γλύτωσε από αρρώστειες αθεράπευτες! Και αλλού: Μαύρα τα ρούχα της Παναγιάς της Γλυκιώτισσας. Δε χτυπούν σήμαντρα, δε χτυπούν καμπάνες. Αχ! σκλαβωμένη αγάπη μου Κερύνεια, γλυκειά μου Παναγία, Χρυσοπολίτισσά μου, Χρυσή Γλυκιώτισσά μου!

Οι λόγοι του, όπως σταχυολογήθηκαν ανωτέρω, λόγοι κραυγής στο Θεό, ικεσίας στον άνθρωπο για επιστροφή στο Θεό, σπαραγμός ψυχής για την σωτηρία όλων, είναι αποκαλυπτικοί.

Τέλος ο μακαριστός Επίσκοπος Ειρηναίος υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας μας. Συμμετείχε στα προσκυνήματά μας κατά τα πρώτα έτη, όταν και η υγεία του το επέτρεπε, στις γενικές συνελεύσεις μας, στις οποιες όταν ελάμβανε τον λόγο, ο λόγος του αυτός ήταν πνοή γαλήνης, ηρεμίας, ενδυνάμωσης για την μικρή μας προσπάθεια. Ενθυμούμαστε τη χαρά του, όταν επισκεπτόμαστε τα Πάταρα. Χαρά και λαχτάρα να βρεθεί σ αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Ευχόταν, καρτερούσε και πίστευε, ότι η Επισκοπή του κάποια μέρα θα λάμψει, όπως τότε τα πρώτα ευλογημένα χρόνια.

Αιωνία η μνήμη του. Ας έχουμε την ευχή του.

Πηγή:  Άγιος Νικόλαος των Μύρων, Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Μύρων Λυκίας, τεύχος 21^ο, σελ.3-21, έτος ΙΑ΄, Ιούλιος-Δεκέμβριος 2012.