Ο Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης ως παιδαγωγός εις Χριστόν

ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ

«Ου επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις»

(Ρωμ. ε’, 20)

 

Ζούμε σε καιρούς, που η αμαρτία, η λάσπη και η δυσωδία καλύπτουν τα πάντα γύρω μας. Όμως, η Αγία μας Εκκλησία και σε αυτή την εποχή, έχει να προβάλλει άνθη εύοσμα, που αποπνέουν το άρωμα της αγιότητος.

Έτσι, το εφετινό ημερολόγιο δεν αρκείται στο να προσφέρει θεωρητικές διδασκαλίες περί πνευματικών θεμάτων. Παρουσιάζει ενσάρκες φανερώσεις πνευματικότητος. Σκιαγραφούνται δηλαδή, σύγχρονοι Γέροντες, οι οποίοι έκαναν την πνευματικότητα, πράξη στον σύγχρονο κόσμο. Ο βίος τους, επιβεβαιώνει έμπρακτα και είναι μαρτυρία περί της αληθείας την οποία εκήρυξε ο Ιησούς Χριστός. Η ζωή τους, αποδεικνύει ότι η αγιότητα είναι κατορθωτή σε κάθε εποχή. Οι ευώδεις αρετές τους, μυρώνουν την δύσοσμη κοινωνία μας.

Η Ιερά Μητρόπολις Αργολίδος εύχεται στον Ιερό Κλήρο, στις Ιερές Μονές, στα Ιερά Ησυχαστήρια και σε όλους τους ευσεβείς Χριστιανούς, με τις πρεσβείες και με το παράδειγμα των συγχρόνων Γερόντων, οι οποίοι βιογραφούνται στο ανά χείρας ημερολόγιο, να αγωνιζώμεθα πνευματικά κατά το νέον έτος 2013, έχοντας κατά νούν και μαρτυρώντας με τη ζωή μας, πως «ου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. ε΄, 20).

Ευλογημένο το νέον έτος

Μετ’ ευχών και αγάπης εν Κυρίω

† ο Αργολίδος  Ιάκωβος

Οι σύγχρονοι Γέροντες κατά τον Οικ. Πατριάρχη κ.κ Βαρθολομαίο

 

Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, σε ομιλία του κατά την τελετή των εγκαινίων του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου Αβάνας στην Κούβα, τόνισε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έπαυσε ποτέ να αναδεικνύει Αγίους. Κατονόμασε μάλιστα, αρκετούς Αγίους που ανακηρύχτηκαν πρόσφατα. Στη συνέχεια, αναφερόμενος σε συγχρόνους οσίους Γέροντες, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη ανακηρυχτεί επισήμως ως άγιοι, είπε: «Υπάρχουν ακόμη και εκείνοί τους οποίους το πλήρωμα της Εκκλησίας ομοφώνως αναγνωρίζει ως Αγίους, αν και επίσημος πράξις αναγνωρίσεως της Αγιότητος αυτών δεν έχει εισέτι εκδοθή, όπως οι Γέροντες Παΐσιος, Πορφύριος και Εφραίμ, ο συμπατριώτης του Αγίου Νικολάου Ιάκωβος της Ευβοίας, ο Φιλόθεος Ζερβάκος και εί τις έτερος. Πέριξ των μορφών αυτών χιλιάδες ψυχαί ειρήνευασαν, εγλυκάνθησαν, εχαροποιήθησαν, εζωοποιήθησαν. Τα στοιχεία της φύσεως τους υπήκουον. Τα ζώα τους εσέβοντο. Οι πάντες και τα πάντα ένιωθαν την αγάπην των και την χάριν του εν αυτοίς κατοικούντος Αγίου Πνεύματος. Το βλέμμα των ήτο βλέμμα Χριστού. Αι χειρές των χείρες φιλανθρωπίας. Η καρδία των πλήρης θυσιαστικής αγάπης. Ο νους των ειρηνικός. Το φρόνημά των άγιον. Η καθημερινή ζωή των “άγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια”. Πολλοί οφείλουν εις τους γνησίους τούτους ανθρώπους του Θεού πολλά. Είναι οι μεγαλύτεροι ευεργέταί ημών. Η προσευχή των διεσκέδαζε βουλάς Εθνών, έφερε το έλεος και την βοήθειαν του Θεού εις τον κόσμον, εφυγάδευεν ακάθαρτα πνεύματα, αποκαθίστα την υγιείαν των ασθενούντων, έλυεν ανθρωπίνως άλυτα προβλήματα».

Εγκαίνια Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Αβάνας

Κούβα, 25 Ιανουαρίου 2004

Ο Γέροντας Πορφύριος

παιδαγωγός εις Χριστόν

Ο Γέροντας Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος  Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε το 1906 από ευσεβείς και φτωχούς γονείς στο χωριό Άγιος Ιωάννης στην Εύβοια. Στο σχολείο πήγε μέχρι τη Β’ Δημοτικού. Σε ηλικία 13 ετών έφυγε για το Άγιον Όρος όπου εγκαταστάθηκε στα Καυσοκαλύβια. Εκεί έζησε 6 περίπου χρόνια ως υποτακτικός σε δύο Γέροντες, κατά σάρκα αδελφούς, που τον έμαθαν την καλογερική. Σε ηλικία 17 ετών λόγω της καθαρότητας της ψυχής του δέχθηκε από τον Θεό το διορατικό χάρισμα. Όμως, μετά αρρώστησε πολύ σοβαρά και αναγκάστηκε με την ευλογία των Γερόντων του να γυρίσει στην πατρίδα του, την Εύβοια. Αφού θεραπεύθηκε, ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος θαυμάζοντας τα ουράνια χαρίσματα του νέου Μοναχού, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο σε ηλικία 20 ετών και του έδωσε το όνομά του.

Το 1940 ήρθε στην Αθήνα, όπου διορίσθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική, κοντά στην Ομόνοια. Εκεί υπηρέτησε 33 χρόνια τον Θεό και τους ανθρώπους. Μετά τον Άγιο Γεράσιμο, έζησε μερικά χρόνια στον Άγιο Νικόλαο Καλισσίων Πεντέλης και τελικά κατέληξε στο Μήλεσι της Μαλακάσας, περίπου 39 χιλιόμετρα από την Αθήνα στον δρόμο προς τον Ωρωπό. Όταν κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος του γύρισε στο Άγιον Όρος, εκπληρώνοντας έτσι την επιθυμία του να πεθάνει ταπεινά, μακριά από τον κόσμο, μέσα στο σεπτό περιβόλι της Παναγίας. Στις 2 Δεκεμβρίου 1991 ο Γέροντας πέθανε στο κελλί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και ο θάνατός του, κατά την επιθυμία του, μαθεύτηκε μετά την ταφή του.

Ο Γέροντας Πορφύριος ήταν ένας γνήσιος πνευματικός πατέρας, που είχε φτάσει σε υψηλά μέτρα πνευματικότητας και γι’ αυτό μπορούσε να λειτουργεί ως παιδαγωγός και σύμβουλος. Διαβλέποντας ότι η έλλειψη αγάπης μεταξύ των συζύγων δημιουργεί προβληματικούς χαρακτήρες παιδιών, έλεγε: «Επειδή δεν αγαπιέστε, το παιδί σας που θα γεννηθεί θα έχει προβλήματα! Εσείς φέρετε έξ ολοκλήρου την ευθύνη γι’ αυτό… με τις κακές μεταξύ σας σχέσεις, όλα αυτά τα ψυχικά τραύματα θα τα κουβαλά σ’ όλη του τη ζωή». Επίσης, τόνιζε ότι οι γονείς πρέπει να προσέχουν τη συμπεριφορά τους, ακόμη και μπροστά στα νήπια. «Ούτε μια φορά δεν πρέπει να σας ακούσουν τα παιδιά σας να τσακώνεστε ή έστω να υψώνετε τον τόνο της φωνής σας ο ένας στον άλλο».

Τα άγια συναισθήματα της μάνας και η αγία ζωή της, αγιάζουν το παιδί της από την ώρα της συλλήψεώς του και τα ίδια ισχύουν και για τον πατέρα. Έλεγε ότι το ενδιαφέρον του καλού πατέρα για το παιδί του πρέπει να μένει αμείωτο ακόμη και όταν το παιδί μεγαλώνει και σκληρύνεται και επαναστατεί και δεν τον ακούει και παίρνει ακόμη και θέσεις εχθρικές και αντίθετες. Εκεί θα φανεί η δεξιοτεχνία, αλλά και η αγάπη του καλού πατέρα. Γιατί τα παιδιά, μέχρι να εισέλθουν στην ανδρική ηλικία, κάνουν πολλές ανόητες ενέργειες και προκαλούν τους γονείς, ειδικά τον πατέρα. Αν το παιδί, ο νέος αυτός, ψυχολογήσει τον πατέρα του ότι είναι πραγματικά καλός πατέρας, ότι κάνει και υπομονή πατρική, τότε το παιδί αυτό, μέχρι που θα πεθάνει, θα έχει συνεχώς στο στόμα του το όνομα του πατέρα του.

Τα προβλήματα των παιδιών «οφείλονται σε λάθη των γονέων. Τα επηρεάζουν και οι φίλοι τους, που ζουν αμαρτωλά και συκοφαντούν τον Χριστό», «…επαναστάτησε εξ αιτίας της δικής σας υπερηφάνειας και των κακών φίλων, που έκανε παρέα. Θα θεραπευθεί με τον δικό σας αγιασμό….Η σωτηρία του παιδιού σας περνά μέσα από τον εξαγιασμό τον δικό σας. Όχι τη θεωρία, αλλά την πράξη του εξαγιασμού». Το παιδί για να απαλλαγεί από τα εσωτερικά του προβλήματα, «πρέπει να εξαγιασθεί η μητέρα του. Για να ελευθερωθεί, θέλει κοντά του έναν άγιο άνθρωπο, με πολλή αγάπη, που δεν θα του κάνει διδασκαλία, ούτε θα το φοβερίζει, αλλά θα ζεί με αγιότητα, και το παιδί, που θα τον βλέπει, θα ζηλέψει και θα τον μιμηθεί. Προ πάντων το παιδί θέλει κοντά του έναν άνθρωπο πολλής και θερμής προσευχής. Η προσευχή κάνει θαύματα… Η μητέρα στην προσευχή της για το παιδί πρέπει να λιώνει σαν τη λαμπάδα. Να προσεύχεται σιωπηλά και με τα χέρια ψηλά προς τον Χριστό ν’ αγκαλιάζει μυστικά το παιδί της».

«Τα παιδιά δεν ακούν από τα αυτιά, αλλά μόνο όταν έρχεται η θεία χάρις, η οποία τα φωτίζει και τότε ακούν αυτά που θέλουμε να τους πούμε…. Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά το σατανά που πολεμά τα παιδιά σας…. Να μάθετε να μιλάτε στον Θεό για τα παιδιά σας, αντί να μαλώνετε τα παιδιά σας, να μιλάτε στον Θεό γι’ αυτά». Και έλεγε ότι οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ τη γλώσσα τους. Πρέπει να ευλογούν κι όχι να καταριώνται τα παιδιά τους. Πρότεινε στους γονείς να συμπεριφέρονται στα παιδιά τους με αγάπη και καλωσύνη και να κάνουν προσευχή στον Θεό. «Ένας τρόπος υπάρχει, για να μην έχουμε προβλήματα με τα παιδιά: η αγιότητα». «Γίνετε άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας….Όταν προσευχόμαστε με πίστη και επιμονή, πάντοτε έχουμε αποτελέσματα». «Να αγαπάμε με την αγάπη του Χριστού, όχι με την ανθρώπινη αγάπη». «Να σκέφτεστε καλά για τον άλλον. Με την προσευχή σας, μέσω του Χριστού, επηρεάζετε ευνοϊκά τον άλλο. Να μην σκέφτεστε άσχημα για κάποιον, διότι τότε επηρεάζετε κι αυτόν άσχημα».

«Ανθολόγιο συμβουλών» Γέροντος Πορφυρίου,

Έκδ. Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής