Στον π. Ευέλθοντα

πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

 

 

Έκλεισε το φως για ν’ αποκοιμηθεί.

Τις ευλογίες του Θεού αναλογίστηκε

στο διάβα της ημέρας.

Για την Ελλάδα ταξίδεψε καλά,

στο νιόπαντρο ζευγάρι έδωσε την ευχή του

κι απάγγιασε στ’ αγαπημένο μοναστήρι,

τ’ άη Γιάννη στο Βερίνο.

Δεν είπε τίποτε -ούτε στην παπαδιά του-

το πόσο σκίρτησε η καρδιά στον τάφο

που προσκύνησε, του Γέροντα Ευσέβιου,

κι ούτε πως ένιωσε αισθητά

την παρουσία του την απαλή

μέσα στον κήπο της Μονής.

Με την προσμονή, αναγάλλιασε,

του ταξιδιού του στ’ Άγιον Όρος,

κι ήρθαν μπροστά του φιγούρες

μαύρες προσφιλείς, που μύριζαν λιβάνι.

Μέσα σε σύννεφο αυγής την ίδια ώρα,

ολόφωτος εφάνη, τ’ αγαπημένο του παιδί,

ο Χριστοφόρος, που έλαμπ’ ευτυχισμένος.

Ένιωσε θόλωμα στο νου και πριν

η νύκτα τον κλείσει για καλά,

γλυκά στην αγκαλιά της,

είδε -ναί, είναι βέβαιος γι’ αυτό-

σιμά εις τη στρωμνή του,

τον Γέροντα και το παιδί.

Κοιμάμαι ξυπνητός ψέλλισε σιγαλά,

και, “καλώς τους”, πήγε ν’ ανασηκωθεί,

μ’ ένα χαμόγελο πλατύ στα χείλη του ζωγραφισμένο.

Δεν ξαναξύπνησε ποτέ.

 

 

Πηγή: «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Ιδρυτής: Πρωτοπρεσβύτερος Ευέλθων Χαραλάμπους, Περίοδος Γ΄, έτος ΚΑ΄, αρ.8, Αύγουστος 2011.