Χρεώστης και εγγυητής ο Θεός

Αλλά μερικές φορές κάνεις και ελεημοσύνη στους φτωχούς. Το γνωρίζω. Όμως η ενέργειά σου αυτή σου προξενεί μεγάλη βλάβη. Διότι τη χαρακτηρίζει ο εγωϊσμός ή η ματαιοδοξία, με αποτέλεσμα να μην ωφελείσαι ούτε από τις καλές σου πράξεις. Και δεν υπάρχει πιο λυπηρό από το να ναυαγείς ακόμη και μέσα στο λιμάνι.

Για να μη γίνει, λοιπόν, αυτό, μη ζητάς να σου ανταποδώσω το καλό, που μου έκανες, για να σου το ανταποδώσει ο Θεός… Υπάρχει εκείνος, που θα σε πληρώσει. Γιατί, λοιπόν, τον λησμονείς και ζητάς να σε πληρώσω εγώ ο φτωχός και ταλαίπωρος άνθρωπος; Μήπως αγανακτεί ο οφειλέτης σου όταν του ζητάς; Μήπως αρνείται να σε πληρώσει; Δε βλέπεις τους άπειρους θησαυρούς του; Δε βλέπεις την αμέτρητη γενναιοδωρία του; Κέρδισε, λοιπόν, την αγάπη του και ζήτησέ του. Διότι είναι χαρά του να του ζητάς με τον τρόπο αυτό. Αν δει, όμως, ότι ζητείς από άλλον αυτά που σου οφείλει εκείνος, σε θεωρεί υβριστή του. Και όχι μόνο δε σε πληρώνει, αλλά και δίκαια σε κατηγορεί. Γιατί, λέει, με νόμισες αγνώμονα; Πώς σχημάτισες τη γνώμη ότι είμαι φτωχός και  με περιφρονείς και τρέχεις να ζητάς από άλλους;

Σε άλλον δάνεισες και από άλλον ζητάς να πληρωθείς; Βέβαια, άνθρωπος έκανε την είσπραξη, αλλά ο Θεός έδωσε την εντολή. Και αυτός θέλει να είναι μοναδικός χρεώστης και εγγυητής και γι’ αυτό σου δίνει αμέτρητες ευκαιρίες να του ζητάς. Μην αφήνεις, λοιπόν, τόση ευκαιρία και τόσο πλούτο και ζητάς να σε πληρώσω εγώ, που δεν έχω τίποτε.

      Γιατί επιδεικνύεσαι σε μένα όταν ελεείς τους φτωχούς; Μήπως σου είπα εγώ να δώσεις; Μήπως σου έδωσα εγώ την εντολή, ώστε να ζητάς να σε πληρώσω εγώ; Ο Κύριος είπε: «Εκείνος που δίνει ελεημοσύνη στο φτωχό, δανείζει στο Θεό» (Παροιμ. 19,17). Στο Θεό έδωσες δανεικά, σ’ αυτόν να απευθυνθείς.

Αλλά δεν σου τα επιστρέφει όλα τώρα; Και αυτό το κάνει για το συμφέρον σου. Διότι είναι τέτοιος οφειλέτης. Όλα τα ρυθμίζει και τα εκτελεί, όχι όπως οι άλλοι, που φροντίζουν μόνο να επιστρέψουν τα χρέη τους, αλλά εκείνος φροντίζει να είναι εξασφαλισμένα αυτά που επιστρέφονται. Γι’ αυτό, ακριβώς, άλλα επιστρέφει στη παρούσα ζωή, ενώ άλλα τα επιστρέφει στη μέλλουσα ζωή.

Αφού, λοιπόν, γνωρίζουμε αυτά, ας ελεούμε πλουσιοπάροχα και ας αποδείξουμε και με χρήματα και με πράγματα μεγάλη τη φιλανθρωπία μας.

Και αν δούμε να βασανίζουν ή να δέρνουν κάποιον στην αγορά, και μπορούμε να πληρώσουμε, ας το κάνουμε. Και αν μπορούμε να συμφιλιώσουμε με τα λόγια, ας μη διστάσουμε. Διότι υπάρχει αμοιβή και για τα λόγια μας και περισσότερο για τους αναστεναγμούς μας. Αυτή την αμοιβή ζητεί ο μακάριος Ιώβ· «Εγώ έκλαψα για κάθε αδύνατο· στέναξα βλέποντας άνθρωπο σε δύσκολη θέση» (Ιώβ 30,25). Και αφού υπάρχει αμοιβή για τα δάκρυα και τους στεναγμούς μας, σκέψου πόσο αυξάνεται η αμοιβή, όταν προστεθούν και τα λόγια και οι φροντίδες και άλλα πολλά.

 

(Αγ. Ι. Χρυσοστόμου, Κατά Ματθαίον, ΙΕ΄ ΕΠΕ 9,506-510.)