Η απολογία μας στα παιδιά μας

Γανωτής Κωνσταντίνος

Ο Θεός που εχάρισε σε ανθρώπους και ζώα το χάρισμα να γίνονται γονείς, έβαλε τη λειτουργία αυτή κάτω από τη ρύθμιση του βιολογικού ενστίκτου. Σε μας τους ανθρώττους έδωσε επί πλέον και το χάρισμα του ήθους για την καλή ανατροφή των παιδιών πέρα από την τροφή και την επιβίωσή τους.

Κι όμως με το ασύλληπτο προσόν της ελευθερίας μας όχι μόνο παραμελούμε και διαστρέφομε το ήθος της ανατροφής των παιδιών μας, αλλά και στο ένστικτο επεμβαίνομε και διαστρέφομε τη λειτουργία του, κάτι που δεν μπορούν να το κάνουν τα ζώα.

Εμποδίζομε την αναπαραγωγική λειτουργία του έρωτα και δημιουργούμε κάτι, που δεν δημιούργησε ο Θεός, έναν έρωτα σκόπιμα άκαρπον. Κι όταν ο έρωτας φέρει καρπό, τον σκοτώνομε μέσα στα σπλάχνα της μητέρας του.

Όλη αυτή η καταστρατήγηση της δημιουργίας του Θεού προκαλεί μια δαιμονική ατμόσφαιρα μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία και έτσι προκύπτει η κατάθλιψη, που είναι το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα του πολιτισμού.

Κάτω από την πίεση των ασιγήτων τύψεων των καρδιών μας οι σύγχρονοι γονείς γίνονται συμπλεγματικοί και η συμπεριφορά τους στα παιδιά τους είναι αρρωστημένη. Σαν χαλασμένο μηχάνημα κινείται από το ένα άκρο στο άλλο, από την παραμέληση και την εγκατάλειψη στην υπερπροστατευτικότητα.

Και έρχονται οι αποτυχίες μας, τα οικογενεικά μας δράματα, τα διαζύγια, η επανάσταση των παιδιών, η διαστροφή των παιδιών, ναρκωτικά, ομοφυλοφιλία, αναρχισμός και πολλά άλλα τέτοια, για να μας ειδοποιήσουν ότι χαλάσαμε μέσα μας και γύρω μας τη δημιουργία του Θεού.

Η καρδιά μας που δεν είναι φτιαγμένη να διανοείται αλλά βλέπει μόνο πρόσωπα, βλέπει λοιπόν η καρδιά μας τα πρόσωπα των παιδιών μας, που τους στερήσαμε τη ζωή και των παιδιών μας, που τα αδικήσαμε με το να τα καταδικάσομε να ζήσουν μέσα σε μια ατμόσφαιρα καταθλιπτική γεμάτη ενοχές και άγχος.

Με αυτές τις προϋποθέσεις τα παιδιά μας, που τα αφήσαμε να γεννηθούν, μεγαλώνουν με μια τρομακτική εικόνα ενός τιμωρού Θεού, με μια εχθρική αίσθηση του άλλου άνθρωπου, με μια υποψία προς όλους και προς όλα.

Για όλ’ αυτά έχομε να δώσομε λόγο στα παιδιά μας και αν το κάνομε με τη μετάνοιά μας όταν έρχονται οι οδυνηρές ειδοποιήσεις, αυτό θα είναι η σωτηρία μας και η σωτηρία του κόσμου. Αλλιώς την ημέρα της κρίσεως θάρθομε μπροστά στα αδικημένα παιδιά μας και αυτό θα είναι η κόλασή μας.

Ο Θεός να μας αξιώση να αποτολμήσουμε μια απολογία μετανοίας μπροστά στα παιδιά μας, για να σωθούμε κι εμείς κι αυτά. Αμήν.

 

Πηγή: agiazoni.gr