«Ιησού, Υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με»

Συγκινητική παρουσιάζεται, αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ένας άνθρωπος ευρίσκεται στην πιο αξιολύπητη θέση. Τυφλός και επαίτης.
Πτωχός, που περιμένει κάποια υλική βοήθεια από τους ανθρώπους, αφού τίποτε άλλο δεν μπορούν να του προσφέρουν. Μα να ! Αυτή τη φορά περνά Εκείνος, «που ζωή και φως αιώνιον είναι». Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Δαυΐδ. Και ο τυφλός φωνάζει με όλη του τη δύναμη, με όση φωνή του απέμεινε ακόμη στα κουρασμένα του στήθη: «Ελέησόν με»! Και η θεραπεία συντελείται. Το φως, στο θεϊκό πρόσταγμα, γεμίζει τα άδεια του μάτια. Και ο τυφλός αναβλέπει.

Α . Αλλά η θεραπεία αυτή, εκτός από το ότι είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, που φανερώνει την ανεξάντλητη φιλανθρωπία του Θεού προς την ανθρώπινη δυστυχία, για όσους συνήθισαν να βλέπουν πίσω από τα ιστορικά γεγονότα και κάποιο βαθύτερο νόημα, είναι και ένας υποβλητικός συμβολισμός. Αλήθεια!… Βλέποντας κανείς νοερά τον σημερινό τυφλό,πόσο μπορεί να τον θεωρήση σαν ένα σύμβολο θλιβερό της σημερινής δυστυχισμένης ανθρωπότητας. Της κοινωνίας, που ανεξάρτητα τόπου και χρόνου, παραπαίει και κλυδωνίζεται μέσα στο πέλαγος της αμαρτωλότητας, της κακίας, της διαφθοράς, της ιδεολογικής συγχύσεως και της αγωνίας του «πολιτισμένου» ανθρώπου. Του ανθρώπου, που μέσα στις τόσες και τόσες ανέσεις, νοιώθει τον εαυτό του τόσο μόνο, τόσον ανασφαλή, τόσον ανήσυχο. Και όμως! Ο σημερινός τυφλός στέκεται μπροστά μας σαν το ιδανικώτερο παράδειγμα. Μόνο κοντά στο Χριστό ευρίσκει την λύτρωση του, την σωματική και την ψυχική. Κι αν οι άλλοι τον επιτιμούσαν και τον μάλωναν εκείνος, επίμονα και τολμηρά, «πολλώ μάλλον έκραζεν: Υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με». Κι αν οι άλλοι τον έδιωχναν, εκείνος με ασταθή, έστω, βήματα, μα με σταθερή ψυχή και αμετάκλητη απόφαση προχώρησε κοντά στο Χριστό.

Β . «Χριστιανέ αδελφέ! Αν καμιά φορά τύχη να ακούσης η να διαβάσης πως είσαι παιδί της ύλης, και πως τίποτε το πνευματικό δεν υπάρχει μέσα σου, η πως πάνω από το κεφάλι σου δεν υπάρχει καμιά Υπέρτατη Δύναμη, στην Οποία να χρεωστής την ύπαρξί σου και να αφιερώνης τη σκέψη σου, μην πλανηθής. Άνοιξε το θεϊκό βιβλίο της Αγίας Γραφής και εκεί στην πρώτη σελίδα θα διαπιστώσης πως δεν είσαι εξέλιξη του σκουληκιού, μα εκλεκτό δημιούργημα της πιο Μεγάλης Σοφίας. Και όπως θεϊκή είναι η προέλευσή σου, θείκό πρέπει να είναι και το κατάντημά σου. «Από Θεού και εις Θεόν».

Όταν πάλι σου ειπούν, ότι ο ηθικός νόμος είναι μια σκέτη απάτη, μην παρασυρθης. Διάβασε το ι. Ευαγγέλιο κάι εκεί στις υπέροχες σελίδες του θα πεισθής, ότι, παρά την επικράτηση στον κόσμο τόσων αντινομιών ο θείος Νόμος θα παραμείνη με αιώνιο και αδιάσειστο κύρος. Η όταν σε βαβαιώνουν, ότι ο ουρανός, προς τον οποίο στρέφεις εναγώνια τα βλέμματά σου σε δύσκολες στιγμές στην ηθική σου ζωή, είναι ένας χώρος ανεξερεύνητος και πως αν υπάρχη κάποιος Άγνωστος είναι ζήτημα αν συγκινήται με τα θερμά σου δάκρυα, μην καταποντισθής στον απύθμενο βυθό της απελπισίας. Φέρε την σκέψη σου στο σημερινό τυφλό, που με την επίκληση του Μεγάλου Ονόματος επέτυχε την λύτρωση. Και σκέψου πως ο βαρύς σταυρός του Γολγοθά έκαμε τους τελώνες Ευαγγελιστές, τις πόρνες αγίες, και τους διώκτες του Εσταυρωμένου Ιησού μεγαλομάρτυρες.

Κι αν τύχη, τέλος, να ευρεθούν άνθρωποι, που θα προσπαθήσουν να σε πείσουν, πως η επίζηλη είτε αθλία ψυχή σου κάποτε θα αντιμετωπίση το θλιβερό συναπάντημα του θανάτου και σαν μοναδικό της απομεινάρι θα αφήση μόνο λίγο χώμα, πριν κρημνισθής σ’αυτή την τρομερή ψυχκή άβυσσο, πρόλαβε να στρέψης την σκέψη σου σ’ Εκείνον, που τοποθέτησε τη ψυχή σου πιο πάνω κι’από όλους τους θησαυρούς του σύμπαντος και θυμίσου, πως γι’αυτήν έχυσε το πανάγιόν αίμα Του και μέσα απ’αυτό άσπιλη και εξαγνισμένη περιμένει να την παραλάβη, για να την θεώση κοντά Του!

Αδελφοί μου! Αν ο άνθρωπος μέσα στην απερισκεψία, την άγνοια η την αχαριστία του ελησμόνησε και εγκατέλειψε τον Θεόν, ο Θεός ποτέ δεν ελησμόνησε και δεν εγκατέλειψε τον άνθρωπο. Έχει πάντα ανοικτή την άπειρη και αγαθόδωρη αγκαλιά Του και περιμένει τον παραστρατημένο και τον πλανημένο, για να τον ξανακάνη, σαν τον άσωτο, δικό Του, αγαπημένο και τιμημένο παιδί. Αμήν.

 

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου

 

Πηγή: synodoiporia.blogspot.gr