Ευλογίες της θαυµαστής πρόνοιας του Θεού Γερ. Παϊσιος

2 Δεκεμβρίου 2012

Μερικές φορές, Γέροντα, έχω µιά επιθυµία, καί ό Θεός µοϋ τήν εκπληρώνει, χωρίς νά
Τοΰ τό ζητήσω. Πώς γίνεται αυτό;Οικονοµάει ό Θεός. Βλέπει τις ανάγκες, τις
επιθυµίες µας, καί, όταν κάτι είναι για τό καλό µας, µάς τό δίνει. Όταν κανείς
χρειάζεται σέ κάτι βοήθεια, ό Χριστός και ή Παναγία βοηθούν. Ρωτούσαν τον
Γέροντα Φιλάρετο
«Τί θέλεις, Γέροντα,να σέ οικονοµήσουµε;». «Ό,τι θέλω ή
Παναγία θα το στείλη», απαντούσε εκείνος.Και έτσι γινόταν. Όταν έµπιστευώµαστε
τον εαυτό µας στον Θεό, ό Καλός Θεός µας παρακολουθεί και µας οικονοµάει. Σαν
καλός οικονόµος δίνει στον καθένα µας ο,τι του χρειάζεται και µας φροντίζει ακόµη
και σέ λεπτοµέρειες για τις υλικές ανάγκες µας. Και για να καταλάβουµε τήν
φροντίδα Του, τήν πρόνοια Του, µας δίνει ακριβώς ο,τι µας χρειάζεται. Νά µήν
περιµένης όµως πρώτα να σου δώση ό Θεός, αλλά εσύ νά δώσης όλο τον εαυτό σου στον
Θεό. Γιατί, εάν ζητάς συνέχεια από τον Θεό και δέν άφήνης τον εαυτό σου µε
εµπιστοσύνη στον Θεό, αυτό δείχνει ότι έχεις δικό σου σπίτι και αποξενώνεσαι άπό
τίς αιώνιες ουράνιες Μονές. Όσοι άνθρωποι τά δίνουν όλα στον Θεό και
δίνονται ολόκληροι σ’ Αυτόν, στεγάζονται κάτω άπό τον µεγάλο τροϋλλο τοΰ Θεοΰ
και προστατεύονται άπό τήν θεία Του πρόνοια. Ή εµπιστοσύνη στον Θεό είναι
µιά συνεχής µυστική προσευχή, πού φέρνει αθόρυβα τίς δυνάµεις τού Θεού εκεί
πού χρειάζονται και τήν ώρα πού χρειάζονται, και τότε τά φιλότιµα παιδιά Του
Τον δοξολογούν συνέχεια µέ πολλή ευγνωµοσύνη. Ό Παπά-Τύχων, όταν είχε πάει στο
Καλύβι τού Τιµίου Σταυρού, δέν είχε Ναό, αν και τού ήταν απαραίτητος. Ούτε
χρήµατα εϊχε γιά νά φτιάξη, παρά µόνο µεγάλη πίστη στον Θεό. Μιά µέρα
προσευχήθηκε και ξεκίνησε γιά τίς Καρυές, µέ τήν πίστη ότι ό Θεός θά τού
οικονοµούσε τά χρήµατα πού χρειαζόταν, γιά νά φτιάξη τον Ναό. Πριν φθάση ακόµη
στις Καρυές, τόν φώναξεαπό µακριά ό δίκαιος της Σκήτης τοϋ Προφήτη Ηλία. Όταν
πλησίασε ό Παπα-Τύχων, ό δίκαιος του είπε: «Κάποιος καλός Χριστιανός από τήν
Αµερική µοϋ έστειλε αυτά τα δολλάρια, γιά νά τά δώσω σε κανέναν ασκητή πού δεν
έχει Ναό. Έσύ δεν έχεις Ναό· πάρ’ τα καί φτιάξε». ∆άκρυσε ό Παπα-Τύχων
άπό συγκίνηση και ευγνωµοσύνη στον Καλό Θεό πού, σαν καρδιογνώστης πού είναι,είχε
φροντίσει γιά τον Ναό, πριν ακόµη εκείνος Τον παρακάλεση, ώστε νά τοϋ έχη έτοιµα
τά χρήµατα, όταν θά τοϋ τά ζητούσε οταν κανείς αφήνεται στον Θεό, ό Θεός δεν
τον αφήνει. Καί πράγµατι, αν χρειασθής αύριο στις δέκα ή ώρα κάτι, όταν δεν είναι
παράλογο καί είναι ανάγκη πραγµατική, εννιά καί σαράντα πέντε λεπτά ή εννιά καί
µισή θά το έχη έτοιµο ό Θεός, γιά νά σοϋ το δώση. Π.χ. σοϋ χρειάζεται ένα κύπελλο
στις εννιά ήώρα. Στις εννιά παρά πέντε σοϋ έρχεται το κύπελλο. Σοϋ χρειάζονται
πεντα-κόσιες δραχµές. Τήν ώρα πού τις θέλεις έρχονται ακριβώς πεντακόσιες δραχµές·
Ό Γέροντας µιας Καλύβης, στον όποιο ανατίθεται κάθε χρόνο ή
διοίκηση της Σκήτης καί ή φροντίδα τοϋ Κυριακού (τοϋ κυρίως Ναοϋ της Σκήτης) καί
των προσκυνητών. ούτε πεντακόσιες δέκα ούτε τετρακόσιες ενενήντα. Έχω
παρατηρήσει ότι, αν µοϋ χρειασθή λ.χ. κάτι αύριο, ό Θεός το έχει προνοήσει άπό
σήµερα· πριν δηλαδήτο σκεφθώ εγώ, το έχει σκεφθή ό Θεός πιο νωρίς καί το
παρουσιάζει τήν ώρα πού το χρειάζοµαι. Γιατί άπό εκεί πού έρχεται, γιά νά φθάση
σ’ έµενα ακριβώςτήν ώρα πού τό χρειάζοµαι, βλέπω πόσος χρόνος απαιτείται. Άρα ό
Θεός τό φρόντισε νωρίτερα.